-
421.《和袭美江南书情二十韵寄秘阁韦校书贻之商洛…次韵》 唐·陆龟蒙
我志如鱼乐,君词称凤衔。
暂来从露冕,何事买云岩。
水石应容病,松篁未听谗。
罐香松蠹腻,山信药苗缄。 -
422.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
423.《奉和袭美题达上人药圃二首》 唐·陆龟蒙
药味多从远客赍,旋添花圃旋成畦。
三桠旧种根应异,九节初移叶尚低。
山荚便和幽涧石,水芝须带本池泥。 -
424.《寄怀华阳道士》 唐·陆龟蒙
华阳门外五芝生,餐罢愁君入杳冥。
遥夜独栖还有梦,昔年相见便忘形。
为分科斗亲铅椠,与说蜉蝣坐竹棂。 -
425.《诗品二十四则·典雅》 唐·司空图
玉壶买春,赏雨茆屋。
坐中佳士,左右修竹。
白云初晴,幽鸟相逐。
眠琴绿阴,上有飞瀑。
落花无言,人淡如菊。
书之岁华,其曰可读。 -
426.《归旧山》 唐·张乔
昔年山下结茅茨,村落重来野径移。
樵客相逢悲往事,林僧闲坐问归期。
异藤遍树无空处,幽草缘溪少歇时。
此景一抛吟欲老,可能文字圣朝知。 -
427.《题李员外厅》 唐·李山甫
石砌蛩吟响,草堂人语稀。
道孤思绝唱,年长渐知非。
名利终成患,烟霞亦可依。
高丘松盖古,闲地药苗肥。
猿鸟啼嘉景,牛羊傍晚晖。
幽栖还自得,清啸坐忘机。
爱彼人深处,白云相伴归。 -
428.《酬刘书记一二知己见寄》 唐·李山甫
见说金台客,相逢只论诗。
坐来残暑退,吟许野僧知。
自喜幽栖僻,唯惭道义亏。
身闲偏好古,句冷不求奇。
晦迹全无累,安贫自得宜。
同人终念我,莲社有归期。 -
429.《山中依韵答刘书记见赠》 唐·李山甫
幽居少人事,三径草不开。
隐几虚室静,闲云入坐来。
至道非内外,讵言才不才。
宝月当秋空,高洁无纤埃。 -
430.《游寺》 唐·李咸用
无家自身在,时得到莲宫。
秋觉暑衣薄,老知尘世空。
幽情怜水石,野性任萍蓬。
是处堪闲坐,与僧行止同。 -
431.《题越州袁秀才林亭》 唐·方干
清邃林亭指画开,幽岩别派像天台。
坐牵蕉叶题诗句,醉触藤花落酒杯。
白鸟不归山里去,红鳞多自镜中来。
终年此地为吟伴,早起寻君薄暮回。 -
432.《冬夕江上言事五首》 唐·罗邺
叶落才悲草又生,看看少壮是衰形。
关中秋雨书难到,江上春寒酒易醒。
多少系心身未达,寻思举目泪堪零。 -
433.《采茶歌(一作紫笋茶歌)》 唐·秦韬玉
天柱香芽露香发,烂研瑟瑟穿荻篾。
太守怜才寄野人,山童碾破团团月。
倚云便酌泉声煮,兽炭潜然虬珠吐。 -
434.《放朝偶作》 唐·郑谷
寒极放朝天,欣闻半夜宣。
时安逢密雪,日晏得高眠。
拥褐同休假,吟诗贺有年。
坐来幽兴在,松亚小窗前。 -
435.《王逸人隐居》 唐·崔涂
一径入千岑,幽人许重寻。
不逢秦世乱,未觉武陵深。
石转生寒色,云归带夕阴。
却愁危坐久,看尽暝栖禽。 -
436.《赠峨嵋山弹琴李处士》 唐·韦庄
峨嵋山下能琴客,似醉似狂人不测。
何须见我眼偏青,未见我身头已白。
茫茫四海本无家,一片愁云飏秋碧。 -
437.《赠峨嵋山弹琴李处士》 唐·韦庄
峨嵋山下能琴客,似醉似狂人不测。
何须见我眼偏青,未见我身头已白。
茫茫四海本无家,一片愁云飏秋碧。 -
438.《长门怨二首》 唐·王贞白
寂寞故宫春,残灯晓尚存。
从来非妾过,偶尔失君恩。
花落伤容鬓,莺啼惊梦魂。
翠华如可待,应免老长门。 -
439.《浙幕李端公泛建溪》 唐·黄滔
越城吴国结良姻,交发芙蓉幕内宾。
自顾幽沈槐省迹,得陪清显谏垣臣。
分题晓并兰舟远,对坐宵听月狖频。
更爱延平津上过,一双神剑是龙鳞。 -
440.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。