-
1.《踏莎行·细草愁烟》 宋·晏殊
细草愁烟,幽花怯露。
凭阑总是销魂处。
日高深院静无人,时时海燕双飞去。
带缓罗衣,香残蕙炷。
天长不禁迢迢路。
垂杨只解惹春风,何曾系得行人住。 -
2.《渡海至琼管天宁寺咏阇提花三首》 宋·李纲
深院无人帘幕垂,玉英翠羽灿芳枝。
世间颜色难相似,淡月初残未坠时。
冰玉风姿照座骞,炎方相遇且相宽。
纻衣缟带平生志,正念幽人尚素冠。
阻涉鲸波寇盗森,中原回首涕沾襟。
清愁万斛无消处,赖有幽花慰客心。 -
3.《木兰花慢(雷峡道中作)》 宋·吴则礼
尽晴春自老,乍翠巘、出清流。
望杳杳飞旌,翩翩戍骑,初过边头。
幽花尚欹短岸,渐鸣禽、唤友绕行舟。
端有雕戈锦领,竞驰EC72褭骅骝。 -
4.《用刘梦得三题》 宋·张耒
春向晚,斜日在高楼。
幽花愁脉脉,轻絮去悠悠。
冉冉三更雨,萧萧通夜愁。
春已暮,把酒送春归。 -
5.《木兰花慢》 宋·吕渭老
石榴花谢了,正荷叶、盖平池。
试玛瑙杯深,琅玕簟冷,临水帘帷。
知他故人甚处,晚霞明、断浦柳枝垂。
唯有松风水月,向人长似当时。 -
6.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
7.《花心动·春词》 宋·阮逸女
仙苑春浓,小桃开,枝枝已堪攀折。
乍雨乍晴,轻暖轻寒,渐近赏花时节。
柳摇台榭东风软,帘栊静,幽禽调舌。
断魂远,闲寻翠径,顿成愁结。 -
8.《惜黄花慢·菊》 宋·吴文英
粉靥金裳。
映绣屏认得,旧日萧娘。
翠微高处,故人帽底,一年最好,偏是重阳。
避春祗怕春不远,望幽径、偷理秋妆。 -
9.《一枝花·不伏老》 元·关汉卿
〔一枝花〕攀出墙朵朵花,折临路枝枝柳。
花攀红蕊嫩,柳折翠条柔,浪子风流。
凭着我折柳攀花手,直煞得花残柳败休。
半生来折柳攀花,一世里眠花卧柳。 -
10.《齐天乐·新烟初试花如梦》 宋·吴文英
新烟初试花如梦,疑收楚峰残雨。
茂苑人归,秦楼燕宿,同惜天涯为旅。
游情最苦。
早柔绿迷津,乱莎荒圃。 -
11.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
12.《望江南·幽州九日》 宋·汪元量
官舍悄,坐到月西斜。
永夜角声悲自语,客心愁破正思家。
南北各天涯。
肠断裂,搔首一长嗟。
绮席象床寒玉枕,美人何处醉黄花。
和泪捻琵琶。 -
13.《夜飞鹊·蔡司户席上南花》 宋·吴文英
金规印遥汉,庭浪无纹。
清雪冷沁花薰。
天街曾醉美人畔,凉枝移插乌巾。
西风骤惊散,念梭悬愁结,蒂翦离痕。 -
14.《琵琶行》 宋·白玉蟾
长江浩浩送千古,江流不断鱼龙舞。
芦花荻花愁暮云,天风吹我客湓浦。
移舟回首思故人,凄然一登琵琶亭。
琵琶亭上秦天远,琵琶亭下楚江横。 -
15.《花舞》 宋·史浩
奇花命以佳名,因其有香,尊之为客。
欲知标格,请观一字之褒;爰藉品题,遂作群英之冠。
适当丽景,用集仙姿。
玉质轻盈,共庆一时之会;金尊潋滟,式均四坐之欢。 -
16.《陵园妾-怜幽闭也(一作托幽闭,喻被谗遭黜也)》 唐·白居易
陵园妾,颜色如花命如叶。
命如叶薄将奈何,一奉寝宫年月多。
年月多,时光换,春愁秋思知何限。 -
17.《山枇杷》 唐·元稹
山枇杷,花似牡丹殷泼血。
往年乘传过青山,正值山花好时节。
压枝凝艳已全开,映叶香苞才半裂。 -
18.《酒泉子》 唐·顾夐
杨柳无风,轻惹春烟残雨。
杏花愁,莺正语,画楼东¤
锦屏寂寞思无穷,还是不知消息。
镜尘生,珠泪滴, -
19.《行香子·一春花下》 宋·黄孝迈
一春花下,幽恨重重。
又愁晴,又愁雨,又愁风。 -
20.《愁》 宋·晁说之
云暗花寒春在否,烟波漠漠不禁愁。
此愁肯逐杨花散,常与幽人种白头。