-
21.《书绅诗》 唐·权德舆
和静有真质,斯人称最灵。
感物惑天性,触里纷多名。
祸机生隐微,智者鉴未形。
败礼因近习,哲人自居贞。 -
22.《书绅诗》 唐·权德舆
和静有真质,斯人称最灵。
感物惑天性,触里纷多名。
祸机生隐微,智者鉴未形。
败礼因近习,哲人自居贞。 -
23.《杂兴五首》 唐·权德舆
丛鬓愁眉时势新,初笄绝代北方人。
一颦一笑千金重,肯似成都夜失身。
乍听丝声似竹声,又疑丹穴九雏惊。
金波露洗净于昼,寂寞不堪深夜情。 -
24.《大堤曲》 唐·杨巨源
二八婵娟大堤女,开垆相对依江渚。
待客登楼向水看,邀郎卷幔临花语。
细雨濛濛湿芰荷,巴东商侣挂帆多。 -
25.《曲池洁寒流》 唐·崔立之
闲寻欹岸步,因向曲池看。
透底何澄彻,回流乍屈盘。
稍随高树古,迥与远天寒。
月入镜华转,星临珠影攒。
纤鳞时蔽石,转吹或生澜。
愿假涓微效,来濡拙笔端。 -
26.《智达上人水精念珠歌》 唐·欧阳詹
水已清,清中不易当其精。
精华极,何宜更复加磨拭。
良工磨拭成贯珠,泓澄洞澈看如无。
星辉月耀莫之逾, -
27.《韩十八侍御见示岳阳楼别窦司直诗…自述故足成六十二韵》 唐·刘禹锡
楚望何苍然,曾澜七百里。
孤城寄远目,一写无穷已。
荡漾浮天盖,四环宣地理。
积涨在三秋,混成非一水。 -
28.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
29.《寒溪》 唐·孟郊
霜洗水色尽,寒溪见纤鳞。
幸临虚空镜,照此残悴身。
潜滑不自隐,露底莹更新。
豁如君子怀,曾是危陷人。 -
30.《品松》 唐·孟郊
追悲谢灵运,不得殊常封。
纵然孔与颜,亦莫及此松。
此松天格高,耸异千万重。
抓拏巨灵手,擘裂少室峰。 -
31.《品松》 唐·孟郊
追悲谢灵运,不得殊常封。
纵然孔与颜,亦莫及此松。
此松天格高,耸异千万重。
抓拏巨灵手,擘裂少室峰。 -
32.《吊元鲁山》 唐·孟郊
搏鸷有馀饱,鲁山长饥空。
豪人饫鲜肥,鲁山饭蒿蓬。
食名皆霸官,食力乃尧农。
君子耻新态,鲁山与古终。 -
33.《城南》 唐·张籍
漾漾南涧水,来作曲池流。
言寻参差岛,晓榜轻盈舟。
万绕不再止,千寻尽孤幽。
藻涩讶人重,萍分指鱼游。 -
34.《虫豸诗·浮尘子(三首)》 唐·元稹
可叹浮尘子,纤埃喻此微。
宁论隔纱幌,并解透绵衣。
有毒能成痏,无声不见飞。
病来双眼暗,何计辨雰霏。 -
35.《清都夜境(自此至《秋夕》,并年十六至十八时诗)》 唐·元稹
夜久连观静,斜月何晶荧。
寥天如碧玉,历历缀华星。
楼榭自阴映,云牖深冥冥。
纤埃悄不起,玉砌寒光清。 -
36.《清都夜境(自此至《秋夕》,并年十六至十八时诗)》 唐·元稹
夜久连观静,斜月何晶荧。
寥天如碧玉,历历缀华星。
楼榭自阴映,云牖深冥冥。
纤埃悄不起,玉砌寒光清。 -
37.《西斋小松二首》 唐·元稹
松树短于我,清风亦已多。
况乃枝上雪,动摇微月波。
幽姿得闲地,讵感岁蹉跎。
但恐厦终构,藉君当奈何。 -
38.《遣春十首》 唐·元稹
晓月笼云影,莺声馀雾中。
暗芳飘露气,轻寒生柳风。
冉冉一趋府,未为劳我躬。
因兹得晨起,但觉情兴隆。 -
39.《续古诗十首》 唐·白居易
戚戚复戚戚,送君远行役。
行役非中原,海外黄沙碛。
伶俜独居妾,迢递长征客。
君望功名归,妾忧生死隔。 -
40.《初领郡政衙退登东楼作(自此后诗到杭州后作)》 唐·白居易
鳏茕心所念,简牍手自操。
何言符竹贵,未免州县劳。
赖是馀杭郡,台榭绕官曹。
凌晨亲政事,向晚恣游遨。