-
61.《晓林慈鸟图》 明·唐寅
慈鸟鸣鸣闹晓林,羽毛单薄雪霜深。
世间人子非枭獍,闻得谁无反哺心。 -
62.《赠净慈主人五首》 宋·陈造
平时野饭与岩栖,忽向皇都作住持。
见说禅和蜂蚁聚,心闲只似瑞岩时。 -
63.《钦慈皇后挽词二首》 宋·陈师道
灵岳占佳气,琳宫閟宝衣。
应祈符圣历,锡号焕皇扉。
日月尧同数,讴歌启与归。
伤心五云去,不见六龙飞。 -
64.《代简寄壁山诸友慈洞砚》 宋·冯时行
闻道诸郎长似林,临池已遣学山阴。
信传鸿翼兼双砚,物比鹅毛表寸心。
书札总无缘懒病,襟怀堪寄有孤吟。
归装准拟随春色,岁酒须留待细斟。 -
65.《送魏德源守普慈二首》 宋·李流谦
一毫不露见全身,德觇徵符捷若神。
高岱自高元地势,球琳非琢本天真。
出山聊作无心润,著物应名有脚春。
唤作使君犹未解,岂知游戏两朱轮。 -
66.《送魏德源守普慈二首》 宋·李流谦
东梓名州最普州,蟆颐相望气横秋。
青衿胄子迎高朕,竹马儿童识细侯。
只有爱民心尚在,可能忧国泪空流。
摩挲疲瘵无多事,绿野家家剑换牛。 -
67.《慈泉》 宋·赵蕃
山骨何时凿,泉泓几许深。
膻芗四时供,教养百年心。
派可栽莲实,傍宜引竹林。
勿云闲草木,于以助徽音。 -
68.《临川过永叔植慈竹义木於庭乃榜其堂曰慈义索》 宋·魏了翁
冬笋与霜堇,孝可使之生。
老槐与枯荆,义可使之荣。
芸芸天壤閒,何物非吾诚。
根心贯芽卉,影响於形声。 -
69.《为慈上人赋云溪》 宋·卫宗武
油然出岫擘晴绵,点缀青空水接天。
心迹两閒无俗累,静观飞跃乐鱼鸢。 -
70.《老兴行慈云醉中》 宋·陈著
梅花斓斑春渐芳,山弄晴色溪生光。
筍担自随信老步,一步一伫春意长。
路逢邻叟笑谓我,须鬓皓矣脚尚强。
及今行乐刻当岁,莫学痴人无知死亦忙。 -
71.《次韵弟观留慈云》 宋·陈著
相携入翠林,聊尔豁尘襟。
恃熟出家话,得閒生梵心。
凉多却扇坐,困倦把诗吟。
试问虎溪上,多情如此深。 -
72.《代吴景年次韵净慈寺主僧頔上人二首》 宋·陈著
远公陶陆成千古,谁复相从过虎溪。
西隐老师虽有约,北山俗驾似难齐。
诗来日午双瞳醒,句出天心万象低。
时课家僮修茗供,松风清处坐分题。 -
73.《登慈云阁示龄叟月峤》 宋·陈著
人间何处无春风,春风好处山林中。
我与龄叟心事通。
去年雪外来共松炉红,梅花窗下今日还相逢。 -
74.《寄慈溪赭山寺主僧如岳》 宋·陈著
薄俗久沦胥,交心独抱初。
孤岑千嶂外,两载几行书。
岁晚梅花瘦,江空雁影疏。
相逢不相见,近况定何如。 -
75.《游慈云分韵得是字》 宋·陈著
僧关可人心,况此晴色美。
蹈藓滑路多,访菊香处是。
引饮吞山光,清啸落松子。
我有即事诗,就扫石壁纪。 -
76.《东隐退永固龄叟留之慈云西堂》 宋·陈著
识破机关便出林,满天劫火可能侵。
水流不去青山影,风与俱高白鹤心。
物外弟兄相契合,眼中世界几浮沉。
是知处处虚西榻,难得慈云一片阴。 -
77.《同离孙童蒙游净慈》 宋·陈著
三月第三日,又来游梵林。
醉言惊俗耳,贫趣契僧心。
犬吠落红外,鸟啼空翠阴。
一年最佳处,分付老龄吟。 -
78.《闻丹山主僧德周欲退慈云主僧龄叟留此作》 宋·陈著
识破机关便出林,满天劫火可能侵。
水流不去青山影,风与俱高白鹤心。
物外弟昆相契合,眼中世界几浮沈。
是知处处虚西榻,难得慈云一片阴。 -
79.《次韵石秀叔慈云逃席自解》 宋·陈著
山林幸自绝尘氛,旧事谁嗟散幅裙。
方外老交心似水,坐中高论气腾云。
杯盘引兴真相率,钟鼓催晨醉不闻。
但愿长留风月主,从今径造免移文。 -
80.《游慈云似龄叟》 宋·陈著
我来景照堂,主人一笑领。
蔬筍充我饥,芎朮疗我病。
坐久不知晚,留以夜榻并。
世事方东流,人情入西暝。