-
1.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
2.《杂诗》 唐·无名氏
劝君莫惜金缕衣,劝君须惜少年时。
有花堪折直须折,莫待无花空折枝。
青天无云月如烛,露泣梨花白如玉。
子规一夜啼到明,美人独在空房宿。 -
3.《韦讽录事宅观曹将军画马图》 唐·杜甫
国初已来画鞍马,神妙独数江都王。
将军得名三十载,人间又见真乘黄。
曾貌先帝照夜白,龙池十日飞霹雳。
内府殷红玛瑙盘,婕妤传诏才人索。 -
4.《写情》 唐·李益
水纹珍簟思悠悠,千里佳期一夕休。
从此无心爱良夜,任他明月下西楼。 -
5.《赠从弟南平太守之遥二首》 唐·李白
少年不得意,落魄无安居。
愿随任公子,欲钓吞舟鱼。
常时饮酒逐风景,壮心遂与功名疏。
兰生谷底人不锄, -
6.《赠从弟南平太守之遥二首》 唐·李白
少年不得意,落魄无安居。
愿随任公子,欲钓吞舟鱼。
常时饮酒逐风景,壮心遂与功名疏。
兰生谷底人不锄, -
7.《栽松二首》 唐·白居易
小松未盈尺,心爱手自移。
苍然涧底色,云湿烟霏霏。
栽植我年晚,长成君性迟。
如何过四十,种此数寸枝。 -
8.《对火玩雪》 唐·白居易
平生所心爱,爱火兼怜雪。
火是腊天春,雪为阴夜月。
鹅毛纷正堕,兽炭敲初折。
盈尺白盐寒,满炉红玉热。 -
9.《寄题宣州太平县众乐亭为孙莘老作》 宋·王令
令君架亭乐荒幽,得地适与万景投。
亭成虽名为众乐,地偮无客谁与游。
讼休民去吏随散,独有文字与令留。
把书开阖坐自笑,回视令职忘卑陬。 -
10.《杂兴》 唐·卢仝
意智未成百不解,见人富贵亦心爱。
等闲对酒呼三达,屠羊杀牛皆自在。
放心为乐笙歌攒,壮气激作风霜寒。 -
11.《再酬汤无邪》 宋·廖行之
少陵自叹休问天,高歌杜曲希陶潜。
两翁洁身如清涟,流行坎止停则渊。
不肯相邀事趣走,相望异世俱称贤。
又如双鹤立表表,长庚共月相辉皎。 -
12.《古风一篇简徐德夫提刑》 宋·郑清之
昌黎有名言,受恩异知已。
而况不识面,知心讵能面,知心讵能几。
浮云日多变, -
13.《送僧择栖游天台二首》 唐·鲍溶
身非居士常多病,心爱空王稍觉闲。
师问寄禅何处所,浙东青翠沃洲山。
金岭雪晴僧独归,水文霞彩衲禅衣。
可怜石室烧香夜,江月对心无是非。 -
14.《谷初忝谏垣今宪长薛公方在西阁知奖隆异以四韵代述荣感》 唐·郑谷
旧诗常得在高吟,不奈公心爱苦心。
道自琐闱言下振,恩从仙殿对回深。
流年渐觉霜欺鬓,至药能教土化金。
自拂青萍知有地,斋诚旦夕望为霖。 -
15.《宴瑶池》 宋·欧阳修
恋眼哝心终未改。
向意间长在。
都缘为、颜色殊常,见馀花、尽无心爱。
都为是风流セ。
至他人、强来厮坏。
从今后、若得相逢,绣帐里、痛惜娇态。 -
16.《送侄隆吉作遂安教谕》 宋·方逢振
旧时州置文学掾,南宫集英大学选。
英雄壮志必此争。
饭囊郡庠奴隶县。
今时学籍难登天,青山□□老天厌。 -
17.《孙彦古画风雨山水歌》 宋·张耒
山深岩高石壁青,白日忽变天晦冥。
黑风驱云走不停,惊电疾雨来如倾。
山前雨点大如手,山下水涌危槎横。
崩崖古树老有灵,吼怒直与风云争。 -
18.《悯旱》 宋·王洋
天心爱民非不勤,民心有恨天必闻。
为嫌流不入城郭,指撝山泽收浮云。
浮云未肯便承命,往来空中无定性。
平时风伯谗口多,忍看云师自奔横。
愿得天公张纲罗,要令灭迹须严科。
雷公传声泽灵死,呜呼奈尔风伯何。 -
19.《新都南亭送郭元振卢崇道(一作卢崇道诗)》 唐·张说
竹径女萝蹊,莲洲文石堤。
静深人俗断,寻玩往还迷。
碧潭秀初月,素林惊夕栖。
褰幌纳蟾影,理琴听猿啼。
佳辰改宿昔,胜寄坐睽携。
长怀赏心爱,如玉复如珪。 -
20.《辛丑岁十月上幸长安时扈从出西岳作》 唐·沈佺期
西镇何穹崇,壮哉信灵造。
诸岭皆峻秀,中峰特美好。
傍见巨掌存,势如石东倒。
颇闻首阳去,开坼此河道。