-
1.《赋得花发上林》 唐·王储
东陆和风至,先开上苑花。
秾枝藏宿鸟,香蕊拂行车。
散白怜晴日,舒红爱晚霞。
桃间留御马,梅处入胡笳。
城郭连增媚,楼台映转华。
岂同幽谷草,春至发犹赊。 -
2.《早春病中》 唐·张籍
羸病及年初,心情不自如。
多申请假牒,只送贺官书。
幽径独行步,白头长懒梳。
更怜晴日色,渐渐暖贫居。 -
3.《甘露寺东轩》 唐·周繇
每日怜晴眺,闲吟只自娱。
山从平地有,水到远天无。
老树多封楚,轻烟暗染吴。
虽居此廊下,入户亦踌蹰。 -
4.《阑干》 唐·韩偓
扫花虽恨夜来雨,把酒却怜晴后寒。
吴质谩言愁得病,当时犹不凭阑干。 -
5.《纷蝶儿(残春)》 宋·蒋捷
啼鴂声中,春光化成春梦。
问东君、仗谁诗送。
燕怜晴,莺爱暖,一窗芳哄。
奈匆匆、催他柳绵狂纵。 -
6.《雨中过拔可丈不值、丈有诗来、即和》 当代·钱钟书
泥行活活到门苔,不见差如兴尽回。
款户客能今雨至,隔墙花想殿春开。
欲歌独漉愁深水,敢哭穷途起湿灰。
幽草天怜晴未晚,吴郎会访杜陵来。 -
7.《旅馆雪晴,又睹新月,众兴所感,因成杂言》 唐·权德舆
寥寥深夜雪初晴,楼上云开月渐明。
池中片影依稀见,帘外清光远近生。
皎皎晴空疑破镜,广庭积素偏相映。 -
8.《晚晴》 唐·李商隐
深居俯夹城,春去夏犹清。
天意怜幽草,人间重晚晴。
并添高阁迥,微注小窗明。
越鸟巢干后,归飞体更轻。 -
9.《齐梁晴云》 唐·李商隐
缓逐烟波起,如妒柳绵飘。
故临飞阁度,欲入回陂销。
萦歌怜画扇,敞景弄柔条。
更奈天南位,牛渚宿残宵。 -
10.《齐梁晴云》 唐·李商隐
缓逐烟波起,如妒柳绵飘。
故临飞阁度,欲入回陂销。
萦歌怜画扇,敞景弄柔条。
更奈天南位,牛渚宿残宵。