-
1.《正月十二日游东坡白鹤峰故居,其北思无邪斋》 宋·杨万里
诗人自古例迁謪,苏李夜郎并惠州。
人言造物困嘲弄,故遣各捉一处囚。
不知天公爱佳句,曲与诗人为地头。
诗人眼底高四海,万象不足供诗愁。 -
2.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
3.《谏太宗十思疏》 唐·魏征
臣闻:求木之长者,必固其根本;欲流之远者,必浚其泉源;思国之安者,必积其德义。
源不深而望流之远,根不固而求木之长,德不厚而思国之治,臣虽下愚,知其不可,而况于明哲乎?人君当神器之重,居域中之大,将崇极天之峻,永保无疆之休。
不念居安思危,戒奢以俭,德不处其厚,情不胜其欲,斯亦伐根以求木茂,塞源而欲流长也。
(望国 一作:思国)
凡百元首,承天景命,莫不殷忧而道著,功成而德衰,有善始者实繁,能克终者盖寡。 -
4.《鲁颂·駉》 先秦·佚名
駉駉牡马,在坰之野。
薄言駉者,有驈有皇,有骊有黄,以车彭彭。
思无疆思,马斯臧。
駉駉牡马,在坰之野。 -
5.《步虚词十首》 唐·吴筠
众仙仰灵范,肃驾朝神宗。
金景相照曜,逶迤升太空。
七玄已高飞,火炼生珠宫。
馀庆逮天壤,平和王道融。 -
6.《明禋进戒诗》 宋·程公许
於赫圆宰,视听自民。
惟圣能飨,非德莫亲。
乃眷炎宋,受命以仁。
十月三叶,涵每毓春。 -
7.《潜心斋》 宋·李处权
古之学为己,今之学为人。
始乎芒芴间,扩充遂无垠。
克己而复礼,天下皆归仁。
尼父百世师,道妙圣且神。 -
8.《邀肇庆府卓司法》 宋·曾丰
吾性太率故多可,吾调太僻故寡和。
门前蒲屦率所招,榻上尘生僻之过。
生平交际二者间,燕处官居长若个。
斗升新幸饱自聊,朱墨素慵闲亦颇。 -
9.《用前韵再和孙志举》 宋·苏轼
人众者胜天,天定亦胜人。
邓通岂不富,郭解安得贫。
惊飞贺夏燕,走散入幕宾。
醉眠中山酒,梦结南柯姻。 -
10.《和汤无邪》 宋·廖行之
东风习习初春天,流澌冻解兴鱼潜。
池波生绿纹漪涟,和气已觉弥天渊。
人间佳处不独此,我有嘉客称世贤。
怀归不肯依刘表,满怀貯月清光皎。