-
1.《杂诗 其二》 魏晋·陶渊明
白日沦西阿[1],素月出东岭。
遥遥万里辉,荡荡空中景[2]。
风来入房户,夜中枕席冷。
气变悟时易,不眠知夕永。 -
2.《江夏行》 唐·李白
忆昔娇小姿,春心亦自持。
为言嫁夫婿,得免长相思。
谁知嫁商贾,令人却愁苦。
自从为夫妻,何曾在乡土。 -
3.《题六么后》 宋·陈造
爱爱少日淫奔女,爱爱死作贞烈妇。
东隅一跌收桑榆,竟得作名传乐府。
男子处死正自难,此女励志雪柏寒。
至今挺挺在人自,诗翁作诗生东刊。 -
4.《寒溪》 唐·孟郊
霜洗水色尽,寒溪见纤鳞。
幸临虚空镜,照此残悴身。
潜滑不自隐,露底莹更新。
豁如君子怀,曾是危陷人。 -
5.《母子别》 宋·于石
客游严陵道,中路哭者谁。
哀哀母子别,云是夫弃妻。
百年结欢爱,一旦生别离。
妾去何足怜,怜此乳下儿。 -
6.《宿顾城二首(顾城在范县东)》 唐·张直
绿草展青裀,樾影连春树。
茅屋八九家,农器六七具。
主人有好怀,搴衣留我住。
春酒新泼醅,香美连糟滤。 -
7.《望江南》 宋·杨泽民
寻胜去,驱马上南堤。
信脚不知人远近,醉眠犹劝玉东西。
归帽任冲泥。
春雨过,农事在瓜蹊。
野卉无名随路满,山禽著意傍人啼。
鼓角已悲凄。 -
8.《秋窗杂兴》 宋·高吉
月郎众星稀,天高万籁息。
草露湿秋虫,悲凄声唧唧。
隔窗听鸣机,寒光曙犹织。
微物固催人,尤为贫女惜。 -
9.《从夫赴雁门》 明·董少玉
雁门西近胡,一片黄沙地。
烽火夜连天,角声入云际。
风月尽悲凄,草木多憔悴。
况是逐臣妻,那能不洒泪。 -
10.《甲戌乡中民情长句寄彦文布政》 明·龚诩
景泰五年甲戌岁,正当南亩耕耘际。
忽然骤水涨江湖,汹涌浩漫良可畏。
更堪滂沛雨兼旬,大岸小塍俱决溃。
田家男妇奔救忙,力竭气穷无术备。 -
11.《夜雨叹》 明·顾璘
朔风吹雨西北来,南山昼晦夜不开。
寒声悲凄杂霰落,暮色黯惨兼云回。
仰窥箕斗不辨影,俯眺八极弥黄埃。
群鸡啁啾登树语,城角断续余音哀。 -
12.《导引·三弄晓》 宋·无名氏
三弄晓、云黯天低。
攀六引、转悲凄。
俭慈孝哲锺天性,深仁厚泽遍群黎。
东西南北傒商霓。
功甫就、别宸闺。
臣民千古恨,几时羽卫带潮归。 -
13.《放鹑》 宋·梅尧臣
兽烹羊猪,鸟烹鸭鸡。
唯鹑不杀,置奴而携。
公坐堂上,见而悲凄。
急令开笯还故栖,其间无力飞不齐。
公只知鱼之洋洋,鹅之鶂鶂。
噫兮噫兮。 -
14.《九日陪韩三十六丈大夫集李德充家再蒙赋诗相》 宋·晁说之
丈人邂逅共悲凄,九日芳樽敢有期。
感慨既能追壮士,驩欣复自学群儿。
菊憎紫蕊侵黄蕊,萸愤南枝胜北枝。
萧史高楼幸登眺,但惭清唱手空垂。 -
15.《杂诗(三十三首)》 明·刘基
郭南有穷夫,黄发对老妻。
见人抱儿女,仰面看天啼。
郭北有宕子,鲜服明春闺。
累累倚门亲,疏茹乏盐醯。 -
16.《送李琴川谪临海》 明·杨基
南风雨来尘作泥,稻花豆荚生初齐。
一人失意解官去,席上众宾颜色低。
车欲发未忍别,感慨握手立大堤。
绿荷为杯树为盖,碧酒荡漾青琉璃。 -
17.《寄张守仲思十首》 宋·陈造
一思交好一悲凄,楚峤吴山梦到迷。
怕说万山天样远,房陵更在万山西。 -
18.《腊茶并三诗送李元诚》 宋·陈造
北风吹霜战林樾,菊花雕零梅未发。
留君无物供吟笔,一炷沉烟伴清绝。
骚人悲凄为摇落,舟挽不回仍此别。
还家试碾壑源春,何似卢郎三百月。 -
19.《系乐府十二首·去乡悲》 唐·元结
踌蹰古塞关,悲歌为谁长。
日行见孤老,羸弱相提将。
闻其呼怨声,闻声问其方。
方言无患苦,岂弃父母乡。
非不见其心,仁惠诚所望。
念之何可说,独立为凄伤。 -
20.《系乐府十二首·去乡悲》 唐·元结
踌蹰古塞关,悲歌为谁长。
日行见孤老,羸弱相提将。
闻其呼怨声,闻声问其方。
方言无患苦,岂弃父母乡。
非不见其心,仁惠诚所望。
念之何可说,独立为凄伤。