-
61.《春光好》 唐·欧阳炯
天初暖,日初长,好春光。
万汇此时皆得意,竞芬芳¤
笋迸苔钱嫩绿,花偎雪坞浓香。
谁把金丝裁剪却,挂斜阳。 -
62.《水调歌头 戊申季秋月十有九日,赏芙蓉於汝》 元·王寂
,盖暮年游宦之情不能已也岸柳飘疏翠,篱菊减幽香。
蝶愁蜂懒无赖,冷落过重阳。
应为百花开尽,天公著意留与,尤物殿秋光。
霁月炯疏影,晨露?红妆。 -
63.《和王教暮春出游》 宋·戴埴
矫矫雪霜心。
孤贞受命独。
留滞染缁尘,垢面不靧沐。
背城借一战,填堑轮前渎。 -
64.《渔家傲·一曲阳关情几许》 宋·苏轼
一曲阳关情几许,知君欲向秦川去。
白马皂貂留不住。
回首处,孤城不见天霖雾。
到日长安花似雨,故关杨柳初飞絮。
渐见靴刀迎夹路。
谁得似,风流膝上王文度。 -
65.《题王维画》 宋·苏轼
摩诘本词客,亦自名画师。
平生出入辋川上,鸟飞鱼泳嫌人知。
山光盎盎著眉睫,水声活活流肝脾。
行吟坐咏皆自见,飘然不作世俗辞。 -
66.《杂兴十首以贫坚志士节病长高人情为韵》 宋·陆游
君子尚大节,又甚恶不情,鲁连故可人,用意终近名。
千载高夷齐,采薇忘其生,周公述易象,所以贵幽贞。
去圣虽已远,江左见渊明;我读饮酒诗,朱弦有遗声。
杂兴又此身漂荡等流槎,陋巷无心长草莱,柴门偶自不曾开。 -
67.《片雪歌》 宋·张耒
瑶池一片孤飞雪,风急身轻飞不歇。
谁将翠袖遮得归,十斛明珠换与谁。
金龟贵客迎将去,玉作辎軿载尘雾。
人间不解桃李心,独与琵琶自相语。 -
68.《题王诜都尉画山水横卷三首》 宋·苏辙
摩诘本词客,亦自名画师。
平生出入辋川上,鸟飞鱼泳嫌人知。
山光盎盎著眉睫,水声活活流肝脾。
行吟坐咏皆自见,飘然不作世俗词。 -
69.《喜迁莺·情缠识缚》 宋·张继先
情缠识缚,欢时人不悟,酒中真乐。
纵欲招愆,迷心失行,却道为他狂药。
须信醉舞狂歌,也有良知真觉。
无倚泊。 -
70.《锦石擣流黄》 宋·曹勋
秋风清,秋月明,征人思妇难为情。
难为情,蟋蟀远壁鸣寒声,霜砧皓腕愁不胜。
愁不胜,愁不可剪衣可成,梦君先到黄龙庭。 -
71.《古今豪逸自放之士鲜不嗜酒》 宋·胡寅
美禄无过酒,星泉奠两仪。
端由皆作圣,意趣少人知。
肇命惟元祀,迎春祝寿祺。
功深资药石,力厚起疲赢。 -
72.《诉衷情·绿云凤髻不忺盘》 宋·陈允平
绿云凤髻不忺盘。
情味胜思酸。
晓色露桃烟杏,空照脸霞丹。
花渐老,径苔闲。
锦斓斑。
怨红一叶,流水东风,好去人间。 -
73.《泾川送族弟錞》 唐·李白
泾川三百里,若耶羞见之。
锦石照碧山,两边白鹭鸶。
佳境千万曲,客行无歇时。
上有琴高水,下有陵阳祠。 -
74.《相思曲》 唐·戴叔伦
高楼重重闭明月,肠断仙郎隔年别。
紫萧横笛寂无声,独向瑶窗坐愁绝。
鱼沈雁杳天涯路,始信人间别离苦。 -
75.《古离别(一作古别离)》 唐·权德舆
人生天地间,瞥若六辔驰。
夭寿既常数,奈何生别离。
迹当中人域,正性日已衰。
是非千万境,杳霭情尘滋。 -
76.《余昔自西滨得兰数本移艺于庭亦既逾岁…遂寄情于此》 唐·温庭筠
寓赏本殊致,意幽非我情。
吾常有流浅,外物无重轻。
各言艺幽深,彼美香素茎。
岂为赏者设,自保孤根生。 -
77.《和方干题李频庄》 唐·翁洮
高情度日非无事,自是高情不觉喧。
海气暗蒸莲叶沼,山光晴逗苇花村。
吟时胜概题诗板,静处繁华付酒尊。 -
78.《风流子》 宋·毛幵
新禽初弄舌,东郊外、催尔踏青期。
渐晴滟翠漪,惠风骀荡,暖蒸红雾,淑景辉迟。
粉墙外,杏花无限笑,杨柳不胜垂。
闲里岁华,但惊萧索,老来心赏,尤惜芳菲。 -
79.《千秋岁(别情)》 宋·李流谦
玉林照坐。
簌簌花微堕。
春院静,烟扉锁。
黛轻妆未试,红淡唇微破。 -
80.《木兰花慢(漳州元夕)》 宋·赵以夫
玉梅吹霁雪,觉和气、满南州。
更连夕晴光,一番小雨,朝霭全收。
人情不知底事,但黄童白叟总追游。
驾海千寻彩岫,涨空万点星球。