-
181.《满江红(再用韵怀安晚)》 宋·吴潜
犹记长安,共攀折、琼林仙萼。
人已去,年年梅放,怨怀谁托。
和靖吟魂应未醒,补之画手何能摸。
更堪怜、老子此时来,愁难著。 -
182.《满江红》 宋·李壁
次韵上呈,并以寄洋州也
帘卷东风,□林外、鸟啼姑恶。
政迤逦、花梢红绽,柳梢黄着。
散策丘园容懒□,折冲樽俎须雄略。 -
183.《瑞鹤仙》 宋·俞国宝
春衫和泪着。
又燕入江南,雁归衡岳。
东风晓来恶。
绕西园无绪,泪随花落。 -
184.《瑞鹤仙》 宋·俞国宝
春衫和泪着。
又燕入江南,雁归衡岳。
东风晓来恶。
绕西园无绪,泪随花落。 -
185.《玉楼春》 宋·李子酉
纱窗春睡朦胧着。
相见尚怀相别恶。
梦随城上角声残,泪逐楼前花片落。
东风不解吹愁却。
明月几番乖后约。
当时惟恐不多情,今日情多无处着。 -
186.《丹凤吟》 宋·杨泽民
荏苒秋光虚度,玩月池台,登高楼阁。
风传霜信,遍送晓寒侵幕。
凄凉细雨,洒窗飘户,漏永更长,枕单衾薄。
梦里惊鸿唤起,坐对寒缸,犹听晨漏残角。 -
187.《瑞鹤仙》 宋·赵闻礼
客边情味恶。
花漏远、春静风鸣凤铎。
空梁燕泥落。
映柔红微罥,海棠帘箔。 -
188.《瑞鹤仙》 宋·赵闻礼
客边情味恶。
花漏远、春静风鸣凤铎。
空梁燕泥落。
映柔红微罥,海棠帘箔。 -
189.《无题·巫阳归梦融》 宋·杨亿
巫阳归梦融千峰,辟恶香消翠被浓。
桂魄渐亏愁晓月,蕉心不展怨春风。
遥山黯黯眉长敛,一水盈盈语未通。
漫托鹍弦传恨意,云鬟日夕似飞蓬。 -
190.《沁园春·梦冷蘅芜》 清·纳兰性德
梦冷蘅芜,却望姗姗,是耶非耶。
怅兰膏渍粉,尚留犀合;金泥蹙绣,空掩蝉纱。
影弱难持,缘深暂隔,只当离愁滞海涯。
归来也,趁星前月底,魂在梨花。 -
191.《鲁灵光殿赋》 两汉·王延寿
鲁灵光殿者,盖景帝程姬之子恭王馀之所立也。
初,恭王始都下国,好治宫室,遂因鲁僖基兆而营焉。
遭汉中微,盗贼奔突,自西京未央、建章之殿皆见隳坏,而灵光岿然独存。
意者岂非神明依凭支持,以保汉室者也。 -
192.《浣溪沙》 宋·姜夔
雁怯重云不肯啼。
画船愁过石塘西。
打头风浪恶禁持。
春浦渐生迎棹绿,小梅应长亚门枝。
一年灯火要人归。 -
193.《玉楼春》 宋·李子酉
纱窗春睡朦胧著。
相见尚怀相别恶。
梦随城上角声残,泪逐楼前花片落。
东风不解吹愁却。
明月几番乖後约。
当时惟恐不多情,今日情多无处著。 -
194.《满江红 咏雪》 元·李俊明
漠漠愁阴,银界晓、浩然一色。
谁翦水、就中撩乱,燕山如席。
天若有情天也老,高山底事头先白。
甚教人、错恨五更风,花狼藉。 -
195.《纪行十首 龟山》 明·张羽
轻舟俯淮流,千里不见山。
披衣起清晓,忽睹青孱颜。
始觉客愁散,顿忘行路艰。
安得策飞筇,一造幽人关。 -
196.《从薛元法会食保福意轩得径字》 宋·李薰
春愁醉人心,洒面呼不醒。
出门却入门,兀兀度晨暝。
昨游欣有得,水镜谢磨莹。
岂惟胜纷华,颇复造禅定。 -
197.《二十初度》 宋·周文
作恶春风二十年,愁眉常到镜台前。
去年杨柳为谁折,今岁梅花黯自怜。 -
198.《伤歌行》 明·顾璘
青春欲去不可留,白日欲落花含愁。
银鞍白马分明别,故苑夫容伤素秋。
不惜红颜坐凋歇,可怜君恩难再得。
夜簟香销巫峡云,寒衣泪落秦关雪。 -
199.《城西别友》 明·康彦登
驿楼重发不胜悲,执手难于乍别时。
故国残年人去远,乱山疏雨马行迟。
青袍暗湿为儒泪,绿酒愁听送客诗。
最是关门风雪恶,明朝吹尽鬓边丝。 -
200.《丙午中秋与余左司王山人高记室同过张文学宅》 明·徐贲
商飙吹秋天如蓝,出户圆月生东南。
众星次第敛芒角,独有桂影垂毵毵。
澄光无私照应遍,不间污泽兼清潭。
冰轮轧轧上银汉,玉龙左右驾两骖。