-
21.《绍兴壬子六月先公再被掖垣之命某时侍行自清》 宋·胡寅
车骑纷来去,帆樯竞泝沿。
云閒天淡淡,江静竹娟娟。
耻学飞腾术,慵参寂灭禅。
春风常满意,无处不怡然。 -
22.《次韵汪以南閒居漫吟十首》 宋·方回
恭惟天地心,物物息相禅。
诗人卜丰年,生意寓雪霰。
彼但言其消,譬梦幻泡电。
痴悯狙公赋,忿斥过国战。 -
23.《閒居幽步》 宋·曾丰
归欤无可答休休,小放吾心与自流。
山不去门如自售,云无留意似他求。
有如许柏得能古,都几何松若个幽。
更有疏梅修竹在,其他莫与子孙谋。 -
24.《适意》 宋·贝守一
不效痴禅误此身,安居随分乐天真。
閒寻草药防医病,广施仙方为济人。
学道示逢师诀窍,收心且养自精神。
修持要到无空地,扫却从前碍眼尘。 -
25.《归崑山省亲别太学同舍》 宋·郭章
也知随俗调归策,却忆当年重出关。
岂是长居户限上,可能无意马蹄间。
中原百甓知谁运,今日分阴敢自閒。
倘有寸功裨社稷,归来恰好试衣斑。 -
26.《寒食出郊三首》 宋·李揆
往岁逢寒食,青鞋踏落花。
题诗山寺壁,沽酒野人家。
草长春无际,身閒意自遐。
时时县亭畔,画遍水边沙。 -
27.《古意》 宋·释文珦
老梅何偃蹇,雪时方始花。
自守岁寒性,不肯随春华。
隐人适然见,称植溪水涯。
瘦影无阳艳,清香绝淫邪。
閒静如隐人,隐人心所嘉。
樵牧无见侵,以贻隐人嗟。 -
28.《题延平阁》 宋·蔡襄
双溪会一流,新搆横鲜赭。
浮居紫霄端,卧影澄川下。
峡深风力豪,石峭湍声泻。
古剑成蛰龙,商帆来阵马。 -
29.《同辛杨游李氏园随意各赋古律诗一首》 宋·韩维
腊近云容变,阳生日景添。
偶然回晚辔,相与坐晴檐。
水绿冰微泮,沙明雪尚沾。
弄襟风力薄,著履土膏粘。 -
30.《和杨良卿韵新自兴元归见贻二首》 宋·冯时行
饱听玉帐报平安,猿鹤关心又乞閒。
再理十年君仗履,来分一半我云山。
歌能著意倾愁斛,酒解将红染病颜。
老去世情销未尽,尚希东阁管窥斑。 -
31.《林和叔山园九咏·西望》 宋·姜特立
江山静处远红尘,出郭肩舆意自真。
西望市喧声合处,中间几个是閒人。 -
32.《简康侄求先君石山》 宋·刘学箕
见好山如见高人,遯世冀茧清净身。
见拳石如接佳友,手摩挲爱逾琼玖。
我生嗜好不有冗长物,寓意萧閒祗在青山并怪石。
往年都梁得灵壁,名以催诗延座侧。 -
33.《示王侑翁二首》 宋·陈著
垂髫已解吟,仿佛学何阴。
暗动梅窗喜,遥传桂种心。
染声毋市井,近拙要山林。
耄矣不成句,中閒意自深。 -
34.《答范景山昼诗见意》 宋·陈著
绿阴门外涨黄尘,来往清风自可人。
契阔一尊镫雨旧,平安数字麦寒春。
閒居有味何妨拙,古道无情却耐贫。
漠漠水云山隔断,何时王翰卜为邻。 -
35.《和杨芸斋送枯崖住兴福韵》 宋·蒲寿宬
一夜春光到竹门,东风拂拂动閒云。
钳鎚粗了人间债,瓶锡暂抛林下群。
烟塔忽惊当户立,霜钟犹记旧山闻。
高谈亹亹天花落,老衲廊头意自欣。 -
36.《和留献之出郊劝农》 宋·王炎
澜翻布谷唤春晴,浩荡花风拥旆旌。
野老无知须户晓,长官着意自山行。
四郊烟火皆新集,百里污莱未尽耕。
前日惰农今力穑,闾阎閒暇政宽平。 -
37.《碧宇书兴》 宋·张镃
非关鄙性泥林泉,境熟由来意自便。
童子静看煎药灶,鹭鸶閒上钓鱼船。
隈丛野石云蒸黑,带雨堤花锦压偏。
办取一生无别事,饥时吃饭困时眠。 -
38.《三月初五日孟君复王元俞治中十人同会分韵得》 宋·方回
春光九十日,半为风雨欺。
人生一百年,怀抱无好时。
兹辰复何辰,晴烟霏柳丝。
佳友可我意,閒愁忽如遗。 -
39.《閒中读易》 宋·郭印
圣人阐性命,易书所自作。
要令末世士,悟取先天学。
俗儒何纷纷,私意妄穿凿。
或被阴阳拘,或遭象数缚。 -
40.《题王德渊水西藁》 宋·舒岳祥
子有婉微句,藏之平淡间。
想子无愠色,熙熙发容颜。
吉人罕暴戾,详缓心自閒。
吾知子用意,欲拘陶韦还。