-
1.《紫石屏歌》 宋·欧阳修
月从海底来,行上天东南。
正当天中时,下照千丈潭。
潭心无风不动,倒影射入紫石岩。
月光水洁石莹净,感此阴魄来中潜。 -
2.《大历三年春白帝城放船出瞿塘峡久居夔府将适…凡四十韵》 唐·杜甫
老向巴人里,今辞楚塞隅。
入舟翻不乐,解缆独长吁。
窄转深啼狖,虚随乱浴凫。
石苔凌几杖,空翠扑肌肤。 -
3.《凡草诫》 唐·苏拯
野草凡不凡,亦应生和出。
锄夫耘药栏,根不留其一。
良田本芜秽,著地成弃物。
人生行不修,何门可容膝。
不唯不尔容,得无凡草嫉。
贤愚偃仰间,鉴之宜日日。 -
4.《愚溪诗序》 唐·柳宗元
灌水之阳有溪焉,东流入于潇水。
或曰:冉氏尝居也,故姓是溪为冉溪。
或曰:可以染也,名之以其能,故谓之染溪。
予以愚触罪,谪潇水上。 -
5.《生诗十首书王堇父慈无量集以凡百畏刀杖无不》 明·陶望龄
昔有二勇者,操刃相与酤。
曰子我肉也,奚更求肉乎。
互割还互啖,彼尽我亦枯。
食彼同自食,举世嗤其愚。
还语血食人,有以异此无。
¤ -
6.《题愚溪堂》 宋·徐照
水流深见底,不是此溪愚。
谪宦休嗟命,乡人为读书。
文章传海裔,屋室在州图。
儒者凡经此,须来看所居。 -
7.《杂诗五首》 唐·张九龄
孤桐亦胡为,百尺傍无枝。
疏阴不自覆,修干欲何施。
高冈地复迥,弱植风屡吹。
凡鸟已相噪,凤凰安得知。 -
8.《斋中有兽皮茵偶成咏》 唐·羊士谔
逸才岂凡兽,服猛愚人得。
山泽生异姿,蒙戎蔚佳色。
青毡持与藉,重锦裁为饰。
卧阁幸相宜,温然承宴息。 -
9.《泷吏》 唐·韩愈
南行逾六旬,始下昌乐泷。
险恶不可状,船石相舂撞。
往问泷头吏,潮州尚几里。
行当何时到,土风复何似。 -
10.《凶宅》 唐·白居易
长安多大宅,列在街西东。
往往朱门内,房廊相对空。
枭鸣松桂树,狐藏兰菊丛。
苍苔黄叶地,日暮多旋风。 -
11.《题座隅》 唐·白居易
手不任执殳,肩不能荷锄。
量力揆所用,曾不敌一夫。
幸因笔砚功,得升仕进途。
历官凡五六,禄俸及妻孥。 -
12.《题座隅》 唐·白居易
手不任执殳,肩不能荷锄。
量力揆所用,曾不敌一夫。
幸因笔砚功,得升仕进途。
历官凡五六,禄俸及妻孥。 -
13.《望九华山》 唐·林滋
兹山突出何怪奇,上有万状无凡姿。
大者嶙峋若奔兕,小者pI嵬如婴儿。
玉柱金茎相拄枝,干空逾碧势参差。 -
14.《赠湖南李思齐处士》 唐·韩偓
两板船头浊酒壶,七丝琴畔白髭须。
三春日日黄梅雨,孤客年年青草湖。
燕侠冰霜难狎近,楚狂锋刃触凡愚。
知余绝粒窥仙事,许到名山看药炉。 -
15.《赠湖南李思齐处士》 唐·韩偓
两板船头浊酒壶,七丝琴畔白髭须。
三春日日黄梅雨,孤客年年青草湖。
燕侠冰霜难狎近,楚狂锋刃触凡愚。
知余绝粒窥仙事,许到名山看药炉。 -
16.《月真歌》 唐·徐铉
扬州胜地多丽人,其间丽者名月真。
月真初年十四五,能弹琵琶善歌舞。
风前弱柳一枝春,花里娇莺百般语。 -
17.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
18.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
19.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
20.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。