-
101.《归去来兮辞·并序》 魏晋·陶渊明
余家贫,耕植不足以自给。
幼稚盈室,瓶无储粟,生生所资,未见其术。
亲故多劝余为长吏,脱然有怀,求之靡途。
会有四方之事,诸侯以惠爱为德,家叔以余贫苦,遂见用于小邑。 -
102.《凤求凰》 两汉·司马相如
其一:【琴曲出自王实甫《西厢记》】
有美一人兮,见之不忘。
(有美人兮,见之不忘。
) -
103.《豫让论》 明·方孝孺
士君子立身事主,既名知己,则当竭尽智谋,忠告善道,销患于未形,保治于未然,俾身全而主安。
生为名臣,死为上鬼,垂光百世,照耀简策,斯为美也。
苟遇知己,不能扶危为未乱之先,而乃捐躯殒命于既败之后;钓名沽誉,眩世骇俗,由君子观之,皆所不取也。
盖尝因而论之:豫让臣事智伯,及赵襄子杀智伯,让为之报仇。 -
104.《天问》 先秦·屈原
曰:遂古之初,谁传道之?
上下未形,何由考之?
冥昭瞢暗,谁能极之?
冯翼惟象,何以识之? -
105.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
106.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
107.《琴歌二首》 两汉·司马相如
凤兮凤兮归故乡,遨游四海求其皇。
时未遇兮无所将,何悟今兮升斯堂!
有艳淑女在闺房,室迩人遐毒我肠。
何缘交颈为鸳鸯,胡颉颃兮共翱翔! -
108.《游庐山》 魏晋·慧远
崇岩吐气清,幽岫栖神迹。
希声奏群籁,响出山溜滴。
有客独冥游,迳然忘所适。
挥手抚云门,灵关安足辟?流心叩玄扃,感至理弗隔。
孰是腾九霄,不奋冲天翮。
妙同趣自均,一悟超三益。 -
109.《和东坡韵二首》 宋·文及翁
身满华严法界中,香厨底事感天童。
那知本觉从何觉,才悟真空自不空。
若有相时元说梦,到无言处却收功。
一钩月上星三点,汝向西床我面东。 -
110.《酹江月》 元·刘处玄
陇西余虑,到潍阳秦台,空来空去。
贵府推官同太守,相访临归叮嘱。
壬戌新正,欲邀到府,未见先生许。
处玄重答,这里元宵亦做。 -
111.《满庭芳 抄化孤魂经纸》 元·王处一
杳杳穷魂,冥冥长夜,沉沉莫辨年龄。
全无知识,何处问亲情。
一自飘零浩散,空愁苦、宁得超升。
同垂救,巡门拜覆,乞纸复抄经。 -
112.《沁园春·元禀仙胎》 元·王处一
元禀仙胎,隐七岁玄光混太阳。
感东华真迹,飘空垂顾,悟人间世梦,复遇重阳。
密叩玄关,潜施高论,皓月清风炼一阳。
神丹结,继璇玑斡运,羽化清阳。 -
113.《抛球乐·细开根基妙道》 元·长筌子
细开根基妙道,几人深知。
自大朴初分,剖散洪ㄨ,画八卦帝尊伏牺。
辨百草、功显神农,播稼穑、德布华夷。
次后运启轩辕,圣明宣教,诸方吐瑞芝。 -
114.《楞严经偈》 宋·蔡卞
觉海性澄图,图澄觉元妙。
元明照生所,所立照性亡。
迷妄有虚空,依空立世界。
相想澄国土,知觉乃众生。 -
115.《挽薛艮斋》 宋·钱佖
蚤悟传心学,精微造本原。
读书残万卷,落笔动千言。
孤邑验英略,流民感至恩。
颜亡虽可痛,自有不亡存。 -
116.《答王山仲作墨梅来访韵》 宋·熊瑞
客从罗浮来,遗我一枝琼。
仙风溢毫楮,夭矫冰雪清。
感怀畴昔夜,醉饮月中央。
青衣歌未竟,斗转参已横。 -
117.《初夏偶成》 明·张简
清风度虚阁,飞花集罗帏。
方欣昼晷永,不觉春光归。
鸣琴发逸响,嘉树含清辉。
幽情多默悟,淡景宁相违。
览书感澄寂,独闭南斋扉。 -
118.《八翁十首》 宋·张载
老原原上卜年翁,感天功业动天聪。
流言未信成王悟,悟成全得起禾风。 -
119.《览梦得所藏李伯时画吴中三贤像因各书绝句·》 宋·赵楷
西曲淅淅动高梧,目送浮云悟卷舒。
自是归心感秋色,不应高兴为鲈鱼。 -
120.《长干宝塔放光偈》 明·等慈润公
戊午孟冬丙辰朔,长干塔下闻天乐。
洪公大建华严期,贤圣粉纭齐赴约。
百千善信云从龙,遐迩资粮川就壑。
众香缥缈烟岚浮,万烛炜煌星斗错。