-
1.《旌表门闾安人陈氏挽词》 宋·楼钥
妇德高千古,乡评彻九重。
柏舟终自誓,石窌启新封。
孙子传清白,闺门慕肃雍。
死生无憾处,了不愧三从。 -
2.《挽方处士》 宋·陈宓
早岁功名摘颔毛,盛年丘腹壮心豪。
宁知天上台躔贵,不换山中处士高。
满架诗书供夜话,一园花柳送春醪。
年开八帙诚何憾,无奈亲姻自惨骚。 -
3.《将之吴越留别坐中文酒诸侣》 唐·李群玉
秋色满水国,江湖兴萧然。
氛埃敛八极,万里净澄鲜。
涔浦纵孤棹,吴门渺三千。
回随衡阳雁,南入洞庭天。 -
4.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
5.《蝶恋花》 宋·赵令
索再三终不可见。
虽待张之意甚厚,然未尝以词继之。
异时,独夜操琴,愁弄忄妻恻。
张窃听之,求之,则不复鼓矣。 -
6.《季札观周乐/季札观乐》 先秦·左丘明
吴公子札来聘。
……请观于周乐。
使工为之歌《周南》、《召南》,曰:“美哉!始基之矣,犹未也,然勤而不怨矣。
为之歌《邶》、《鄘》、《卫》,曰:“美哉,渊乎!忧而不困者也。 -
7.《敬姜论劳逸》 先秦·佚名
公父文伯退朝,朝其母,其母方绩,文伯曰:“以歜之家而主犹绩,惧干季孙之怒也。
其以歜为不能事主乎?”其母叹曰:“鲁其亡乎?使僮子备官而未之闻耶?居,吾语女。
昔圣王之处民也,择瘠土而处之,劳其民而用之,故长王天下。
夫民劳则思,思则善心生;逸则淫,淫则忘善;忘善则恶心生。 -
8.《驳复仇议》 唐·柳宗元
臣伏见天后时,有同州下邽人徐元庆者,父爽为县吏赵师韫所杀,卒能手刃父仇,束身归罪。
当时谏臣陈子昂建议诛之而旌其闾;且请“编之于令,永为国典”。
臣窃独过之。
臣闻礼之大本,以防乱也。 -
9.《贾谊论》 宋·苏轼
非才之难,所以自用者实难。
惜乎!贾生,王者之佐,而不能自用其才也。
夫君子之所取者远,则必有所待;所就者大,则必有所忍。
古之贤人,皆负可致之才,而卒不能行其万一者,未必皆其时君之罪,或者其自取也。 -
10.《豫让论》 明·方孝孺
士君子立身事主,既名知己,则当竭尽智谋,忠告善道,销患于未形,保治于未然,俾身全而主安。
生为名臣,死为上鬼,垂光百世,照耀简策,斯为美也。
苟遇知己,不能扶危为未乱之先,而乃捐躯殒命于既败之后;钓名沽誉,眩世骇俗,由君子观之,皆所不取也。
盖尝因而论之:豫让臣事智伯,及赵襄子杀智伯,让为之报仇。 -
11.《哀时命》 先秦·庄忌
哀时命之不及古人兮,夫何予生之不遘时!
往者不可扳援兮,徠者不可与期。
志憾恨而不逞兮,杼中情而属诗。
夜炯炯而不寐兮,怀隐忧而历兹。 -
12.《祭妹文》 清·袁枚
乾隆丁亥冬,葬三妹素文于上元之羊山,而奠以文曰:呜呼!汝生于浙,而葬于斯,离吾乡七百里矣;当时虽觭梦幻想,宁知此为归骨所耶?汝以一念之贞,遇人仳离,致孤危托落,虽命之所存,天实为之;然而累汝至此者,未尝非予之过也。
予幼从先生授经,汝差肩而坐,爱听古人节义事;一旦长成,遽躬蹈之。
呜呼!使汝不识《诗》、《书》,或未必艰贞若是。
余捉蟋蟀,汝奋臂出其间;岁寒虫僵,同临其穴。 -
13.《指南录后序》 宋·文天祥
德祐二年二月十九日,予除右丞相兼枢密使,都督诸路军马。
时北兵已迫修门外,战、守、迁皆不及施。
缙绅、大夫、士萃于左丞相府,莫知计所出。
会使辙交驰,北邀当国者相见,众谓予一行为可以纾祸。 -
14.《本事诗》 现代·陈独秀
少人行处独吹笙,思量往事泪盈盈。
缺憾若非容易补,报答娲皇炼石情。 -
15.《送陈随隐江西》 宋·黄力叙
诗在天地间,风清月明处。
若为深闭门,而可觅佳句。
夫君小元龙,豪气隘区宇。
青春发诗材,秀茁长膏雨。 -
16.《挽文朝奉》 宋·李迪
散尽黄金为买书,时人笑我太痴愚。
一朝有子如尧叟,何处无人说老苏。
可谓死而无憾者,孰云文不在兹乎。
渊明地下闻君葬,也散黄花作泪珠。 -
17.《建安陈希周官海南为予致两拄杖其一促节竹其》 宋·陆游
雨渍岚侵藓晕重,石砮楛矢正相同;取从万里鲸波路,来伴三山鹤发翁。
雪上有时留醉草,花前随处打残红。
化龙径去吾何憾,且与人间作岁丰。 -
18.《憩黄秀才书堂》 宋·陆游
吾生如虚舟,万里常泛泛;终年厌作客,著处思系缆。
道边何人居?花竹颇闲淡,门庭净如拭,窗几光可监,堂上满架书,朱黄方点勘。
把茅容卜邻,老死更谁憾! -
19.《哭母大祥》 宋·文天祥
前年惠州哭母敛,去年邳州哭母期。
今年飘泊在何处,燕山狱里菊花时。
哀哀黄花如昨日,两度星周俄箭疾。
人间送死一大事,生儿富贵不得力。 -
20.《秋日江居写怀(七首)》 明·高启
风尘零落旧衣冠,独客江边自少欢。
门巷有人催税到,邻家无处借书看。
野虫催响天将夕,篱豆垂花雨稍寒。
终卧此乡应不憾,只忧飘泊尚难安。
¤