-
1.《钱忠懿王画像赞》 宋·黄庭坚
文武忠懿,堂堂如春。
中有樗里,不以示人。
雷行八区,震惊听闻。
提十五州,共为帝民。
送君者自崖而反,以安乐其子孙。
九万里则风斯在下,眇大物而成仁。 -
2.《送懿上人持钵潜川》 宋·王之道
坐觉青山忽上心,着鞭来欲故人寻。
万松未放孤云过,一饭共听幽鸟鸣。
莫厌崎岖穷野径,须怜料峭结春阴。
潜川耆旧如相问,千晨长同月一襟。 -
3.《和林懿仲喜雪韵》 宋·陈傅良
常暘厥咎何,君相疚朝夕。
愧莫慰群黎,凄其望三白。
是心与天通,昨夜平地尺。
蓑笠在东阡,耰耡在西陌。 -
4.《太子纳妃太平公主出降》 唐·李治
龙楼光曙景,鲁馆启朝扉。
艳日浓妆影,低星降婺辉。
玉庭浮瑞色,银榜藻祥徽。
云转花萦盖,霞飘叶缀旂。 -
5.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
6.《叹逝赋》 魏晋·陆机
昔每闻长老追计平生同时亲故,或凋落已尽,或仅有存者。
余年方四十,而懿亲戚属,亡多存寡;昵交密友,亦不半在。
或所曾共游一途,同宴一室,十年之外,索然已尽,以是哀思,哀可知矣,乃作赋曰: 伊天地之运流,纷升降而相袭。
日望空以骏驱,节循虚而警立。 -
7.《月赋》 南北朝·谢庄
陈王初丧应、刘,端忧多暇。
绿苔生阁,芳尘凝榭。
悄焉疚怀,不怡中夜。
乃清兰路,肃桂苑,腾吹寒山,弭盖秋阪。 -
8.《滕王阁序》 唐·王勃
豫章故郡,洪都新府。
星分翼轸,地接衡庐。
襟三江而带五湖,控蛮荆而引瓯越。
物华天宝,龙光射牛斗之墟;人杰地灵,徐孺下陈蕃之榻。 -
9.《宴清都(贵妃生日)》 宋·曹勋
凤苑东风软。
春容早,岁端新律初转。
宫云丽晓,人日应钟,庆符闺范。
元妃懿德尊显。 -
10.《三槐堂铭》 宋·苏轼
天可必乎?贤者不必贵,仁者不必寿。
天不可必乎?仁者必有后。
二者将安取衷哉?吾闻之申包胥曰:“人定者胜天,天定亦能胜人。
”世之论天者,皆不待其定而求之,故以天为茫茫。 -
11.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
12.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
13.《四言诗·祭黄帝陵》 现代·毛泽东
赫赫始祖,吾华肇造;
胄衍祀绵,岳峨河浩。
聪明睿智,光披遐荒;
建此伟业,雄立东方。 -
14.《八咏诗 夕行闻夜鹤》 南北朝·沈约
闻夜鹤。
夜鹤叫南池。
对此孤明月。
临风振羽仪。 -
15.《临洺驿雨中作》 宋·强至
朔野无花春意薄,斧声惟见桑枝落。
北人是日竞条桑,手执懿筐共操作。
客亭系马吟寒厅,细雨缠愁牢似缚。
多情北燕能傍人,如说春心绕疏箔。 -
16.《恭人胡氏挽词》 宋·楼钥
懿行表闺房,情亲共衋伤。
绣衣来宅相,彤管著铭章。
苹涧谁供祀,藁砧空悼亡。
芝兰俱秀发,所恨失元方。 -
17.《用适庄赐韵回祝》 宋·王柏
大椿蟠根双干矗,秀色各分元气足。
共占百五十二年,八千春秋从此卜。
西方无量不可思,南华寓言不须读。
造化发育自无已,天根月窟互相逐。 -
18.《点绛唇 寿涿郡房二尊亲》 元·王恽
露影庭萱,一枝金绽钗头凤。
宝花香供。
寿席光浮动。
懿*闺门,姻族同推重。
琼杯捧。
二亲安宠。
共醉玻璃*。 -
19.《遭族人横逆》 宋·陈淳
颜子有犯不之校,胸怀洒落冰雪融。
孟轲横逆必自反,律己程度严秋霜。
君子於物本无闷,小人胡尔好有攻。
矧今薄俗抑又甚,绝无礼义争豪强。