-
1.《徐十八晦落第》 唐·欧阳詹
嘉谷不夏熟,大器当晚成。
徐生异凡鸟,安得非时鸣。
汲汲有所为,驱驱无本情。
懿哉苍梧凤,终见排云征。 -
2.《闲宵望月》 唐·李沇
卷箔舒红茵,当轩玩明月。
懿哉深夜中,静听歌初发。
苔含殿华湿,竹影蟾光洁。
转扇来清风,援琴飞白雪。
行愁景候变,坐恐流芳歇。
桂影有馀光,兰灯任将灭。 -
3.《爱莲堂》 宋·钱闻诗
懿哉周濂溪,昔揽星江符。
四时花卉多,独以莲自娱。
公见太极初,学业周孔徒。
如何心清净,爱与释氏俱。 -
4.《朝云》 宋·姜特立
东坡真天人,万事早超悟。
生死固了然,刀锯不足怖。
方其谪岭海,负瓢歌道路。
此已遗形骸,死埋随到处。 -
5.《山行》 宋·方岳
山欲窈而深,路欲缭而曲。
向来始开荒,惟恐日不足。
松行四五里,云绕上下谷。
振衣千仞冈,邀月喷横玉。 -
6.《题耕织图二十四首奉懿旨撰》 元·赵孟頫
仲春冻初解,阳气方满盈。
旭日照原野,万物皆欣荣。
是时可种桑,插地易抽萌。
列树遍阡陌,东西各纵横。 -
7.《董伯懿示裴晋公平淮右题名碑诗用其韵和酬》 宋·王安石
元和伐蔡何危哉,朝廷百口无一谐。
盗伤中丞偶不死,利剑白日投天街。
裹疮入相议军旅,国火一再更檀槐。
上前慷慨语发涕,誓出按抚除睽乖。 -
8.《庄懿皇太后哀挽应制二首》 宋·宋祁
国启重雍祚,天推太极尊。
夏祠今化石,尧母旧题门。
不待寒泉养,空流渭水恩。
烝哉王者孝,别庙奉姜嫄。 -
9.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
10.《放鹤亭记》 宋·苏轼
熙宁十年秋,彭城大水。
云龙山人张君之草堂,水及其半扉。
明年春,水落,迁于故居之东,东山之麓。
升高而望,得异境焉,作亭于其上。 -
11.《三槐堂铭》 宋·苏轼
天可必乎?贤者不必贵,仁者不必寿。
天不可必乎?仁者必有后。
二者将安取衷哉?吾闻之申包胥曰:“人定者胜天,天定亦能胜人。
”世之论天者,皆不待其定而求之,故以天为茫茫。 -
12.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
13.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
14.《赋新繁周表权如诏亭》 宋·冯彭年
先生教子作通儒,诗礼亲闱伯鲤趋。
亭构义方名昔著,诏颁封爵语今符。
荣因慈孝家声振,默契丝纶宠数殊。
善庆谁能肩懿躅,贤哉奋达美相须。 -
15.《拟古诗(六首·永乐五年)》 明·朱高煦
自古寺人职,司阍供洒扫。
秦汉始挠政,国本亦枯槁。
唐初任犹轻,高贵在天宝。
沦胥宣懿间,神器由颠倒。 -
16.《次韵王定国谢韩子华过饮》 宋·苏轼
楚有孙叔敖,长城隐千里。
哀哉练裙子,负薪蹑破履。
岂无故交亲,逝去如覆水。
不如老优孟,谈笑托谐美。 -
17.《顺祀诗》 宋·宋祁
孰顺其祀,明明天子。
天子谦让,诏群臣其议。
惟章献、章懿,遂祔先帝。
宜索而典,而古而今。 -
18.《酬和黄太博》 宋·范仲淹
古籍东南美,蔚蔚幕中议。
懿行希圣贤,高文粲游赐。
伊余发已秃,偶继立朝士。
何以宣王政,甘为时所弃。 -
19.《赠京西陈郎中》 宋·梅尧臣
忽枉乘轺车,锵然响金辔。
驻轸与我言,琅琅有深意。
乃知故相家,事业已不坠。
信哉渥洼种,千里可立致。 -
20.《放鱼》 宋·韩维
时哉清川鱼,罗此钩网牵。
稚子捧盘至,鳞采金翠骈。
一感仁得意,泳我清泠泉。
晨跳翻绿萍,暮息依白莲。