-
121.《次前韵送胡省元》 宋·陈造
南宫严严各分房,过眼千牍春昼长。
戛戛百楛收一良,主司黍累作低昂。
黄道湛碧谁为章,胡郎笔势傲长杨。
掉臂旧升贾马堂,自读君文此心降。 -
122.《庚午腊中苦寒不雪不雪岭南之常而苦寒为希有》 宋·郑刚中
檐风动修竹,终夜玉相戛。
晓望山头松,孤瘦冻欲折。
欣然发茅亭,准拟看飞雪。
待之既逾时,脚硬冷如铁。 -
123.《归舟濡滞示仁仲》 宋·胡寅
扁舟下荆江,信宿七百里。
少萦玉州岸,翠壁红楼起。
提携桃竹杖,飞步同徙倚。
永啸来长风,极望际天水。 -
124.《谢杨寿卿送双鸭用香木拄杖韵》 宋·李石
我家群鸡真似木,君家双鸭重如玉。
情如此物不敢烹,未忍戛羹求剩馥。
传闻深村水田里,翠羽成群蔽溪谷。
乔仙两舄不用多,尺纸长须慰幽独。 -
125.《黄山高》 宋·汪莘
黄山高哉,岿然为江东之巨镇兮,壁立於两浙之上游。
摩天戛日以直上,阳枝阴派盘数州。 -
126.《宾从集藕花堂分韵得园字二十韵》 宋·刘学箕
流金烁石火燎燔,何地泄此畏暑袢。
草堂幸有茆三间,冷浸十亩泉有源。
泉音琮琤下空山,金石戛击声潺湲。
太华峰头十丈莲,吾侬玉井亲移根。 -
127.《唐许浑乌丝栏诗真迹赞》 宋·岳珂
玉{上竹下氏}诗府旌阳仙,骖鸾翳凤珊瑚鞭。
羽裳云锦朝帝垣,天凤戛佩披瑯玕。
瑶阶十二琪树连,珠晖璧魄环非烟。
手按碧蕊丹葩鲜,昆阆七七争芳妍。 -
128.《夏日珠溪赋八音体》 宋·方岳
金筛薜罗月,玉戛琅玕风。
石根一睡美,幽尚谁与同。
丝棼俗士怀,颠倒崔烈铜。
竹筇肯俱来,独予两诗穷。 -
129.《赋南墅竹》 宋·卫宗武
物得气之清,钟秀莫如竹。
是谓东南美,群植可奴仆。
虚心而独立,劲节不囘曲。
傍屋著数插,能洗尘万斛。 -
130.《为僧赋竹泉诗》 宋·卫宗武
竹不可无水,有水必有竹。
彼美槃涧阿,碧鲜映澄绿。
漱石戛鸣球,拂云森立玉。
苟得一以清,而况二吾足。
上人要心契,毋但悦其目。
物我趣不侔,亦恐难医俗。 -
131.《绍兴中兴上复古诗》 宋·张嵲
天监我宋,受命以人。
咋为乱阶,以启圣人。
皇帝嗣位,其仁如春。
万邦欣载,共惟帝臣。 -
132.《马当山水府庙》 宋·张镃
江长九月秋气豪,霜明岸老天愈高。
群真下集水仙府,丁东佩玉闻云璈。
修涂随处惬奇观,况此楼殿临烟皋。
割牲酾酒祝祷灵贶,顺风挂席轻狂涛。 -
133.《寄题九仙俞君竹屋》 宋·方回
竹绕屋之外,屋中人定贤。
戛风疑有客,搅雨不妨禅。
勿起青奴想,毋垂玉版涎。
新梢添秀色,长日照吟编。 -
134.《次韵徐觉风铃》 宋·于石
锵然非金亦非玉,壹片宫商纷其触。
歘如环辔玲珑摇佩旌,铿如鸣球拍琴九奏箫韶声。
凄如孤鸿叫群嘹唳穿云去,清如幽泉滴沥飘落断崖处。
余音欲断还复鸣,咄咄胡床静中据。 -
135.《听查八十弹琵琶》 明·王稚登
查翁琵琶天下闻,奇妙不数康昆仑。
六月虚堂发清响,泉鸣木落浮云昏。
人言琵琶出胡族,君今弹之戛哀玉。
边雨夜裂交河冰,朔风秋折穹庐竹。