-
101.《墨竹》 宋·秦观
墨君飒飒风雨鸣,垂鸾舞凤翻青绶。
一竿珍重几百缗,奚啻渭川三万亩。
金锵玉戛空琴声,婢行奴颜谢花柳。
得亭真从寂寞间,卓古高标压群丑。 -
102.《谢陈希颜惠兔券羓》 宋·杨万里
东郭阿馋驰禓裳,清腹不著烟火香。
姮娥唤入广寒殿,诏许捣药不许尝。
金丹炼成紫皇喜,玉臼自扔银汉洗。
偷将缺吻吸琼浆,蜕尽骨毛作仙子。 -
103.《青云驿》 唐·元稹
岧峣青云岭,下有千仞谿。
裴回不可上,人倦马亦嘶。
愿登青云路,若望丹霞梯。
谓言青云驿,绣户芙蓉闺。 -
104.《听真上人琴歌》 宋·范仲淹
银潢耿耿霜棱棱,西轩月色寒如冰。
上人一叩朱丝绳,万籁不起秋光凝。
伏牺归天忽千古,我闻遗音泪如雨。
嗟嗟不及郑卫儿,北里南邻竞歌舞。 -
105.《永新谈汉卿求筠坡书院诗用诚斋之韵之意而推》 宋·周必大
轩窗弥望猗猗竹,有斐切蹉琢磨足。
天籁鸣风异丝木,昼夜锵金戛球玉。
碧梧空有栖凤枝,何如以实饲其儿。
扶摇下视鸿鹄陂,附翼会集夔龙池。 -
106.《题栖云堂》 宋·白玉蟾
高人占断一生閒,长得青山在眼看。
棋子纵横星点乱,琴弦戛击玉声寒。
无心门掩苔三径,观化庭栽竹万竿。
中有玄机人不会,清风明月两丸丹。 -
107.《清听堂》 宋·白玉蟾
白龙过涧玉琮琤,涧外松声击戛鸣。
烟锁檐牙春二月,月移帘额夜三更。
琴弹白雪阳春调,曲转高山流水声。
清听堂中杳无梦,我将乘兴跨长鲸。 -
108.《听赵琴士鸣弦》 宋·白玉蟾
我寻屏迹到猿啼,云满山前花满溪。
高峰壁立七十二,风生两腋天可梯。
炼师两鬓东风黑,绀天不流月光白。
檐牙咬雨昨已晴,松幄张空夜瑟瑟。 -
109.《赠琴客陆元章》 宋·白玉蟾
手持一枚寒水晶,十指击戛如玉鸣。
曲弹白雪阳春调,调有高山流水声。
松梢鹤唳恰夜半,寒烟寂寂风泠泠。
纸衾瓦枕冷如水,展转无梦睡不成。
起来搔首抚一阕,吟罢满山秋月明。 -
110.《次韵子瞻系御史狱赋狱中榆槐竹柏·竹》 宋·苏辙
故园今何有,犹有百竿竹。
春雷起新萌,不放牛羊触。
虽无牛栏拥,不见红尘辱。
清风时一过,交戛响鸣玉。
渊明避纷乱,归嗅东篱菊。
嗟我独何为,弃此北窗绿。 -
111.《禁直》 宋·杨亿
凤楼鸳瓦蟾波湿,众籁声沉百虫蛰。
仙盘云表露成霜,何人夜斗年衣泣。
芝泥香熟封诏书,河汉西倾移斗车。
阴风槭槭起庭树,寒澌戛戛鸣宫渠, -
112.《宋永兄一访青帝而黄婆作恶累日戏作小诗问安》 宋·黄公度
鸣钟伐鼓南山阿,倾城车马相戛摩。
万釭高下照朱碧,百堵往来纷绮罗。
身入醉乡颓红玉,月明归路湛金波。
挽君一出卧三日,奈此陌上春光何。 -
113.《送吴晦叔赴廷试》 宋·李吕
我昔游白鹤,山川气雄深。
邂逅识吾子,戛然唳孤音。
日日望飞鸣,洄洑乃至今。
玉美出坚璞,木老生乔林。 -
114.《庆资深康乐园四咏》 宋·王之道
露梢戛戛敲鸣玉,云叶差差传新绿。
这前十顷碧琉璃,过雨荷花净如浴。
客来不迎君莫嗔,我有清风如故人。
先生午醉睡正熟,长须倒尽床头春。 -
115.《旧在杭时为冷起敬赋泉石歌乱后失之今起敬为》 明·刘基
君不见吴山削成三百尺,上有流泉发苍石。
冷卿以之调七弦,龙出太阴风动天。
初闻涓涓响林莽,悄若玄宵鬼神语。
玲然穿崖达幽谷,竽籁飕飕振乔木。 -
116.《雪鹤篇赠詹同文》 明·刘基
有鹤有鹤丁令威,碧玉为骨玄霜衣。
曾城十二身所依,千年伐毛一度归。
洗髓织女黄姑矶,瑶台雪花大十围。
食之神爽肉不肥,乘风振羽芳菲菲。 -
117.《道士周玄初鹤林行》 明·刘基
鹤林道士轩辕徒,以飙为轮雷为舆。
开山养鹤作骐骥,上下二仪周六虚。
雏成洗髓扶桑窟,缟练羽毛曈铁骨。
声飘碧落玉清扬,影拂太微云灭没。 -
118.《为詹同文题浙江月夜观潮图》 明·刘基
君不见四时平分成岁功,以秋继夏独不同。
炎官挟长握天柄,七月赤日熺玄穹。
蓐收抱钺蹲白水,野气赫赫摅涘虹。
阳侯喘汗河伯暍,少昊上诉愁天公。 -
119.《依韵和判府司徒侍中雪霁登休逸台》 宋·强至
环台雪后从公登,四顾乾坤表里明。
粉水半消池日薄,玉枝相戛竹风清。
园林洒落人间世,樽酒逍遥物外情。
写景不须搜画笔,诗参化匠自天成。 -
120.《赠钟汝楫》 宋·陈造
坐窗雨萧萧,出户泥活活。
旅食向六旬,淫霖破七八。
旧新佳客断,局陋不可活。
钟郎卷衔袖,诗与人秀发。