-
1.《偶成》 宋·张耒
却扫客不至,端为四国骚。
杯寒荐园实,食俭煮溪毛。
霜过橘柚熟,天晴鸿鹄高。
幽斋高木近,不寝听鸡号。 -
2.《送王尊师归蜀中拜扫》 唐·王维
大罗天上神仙客,濯锦江头花柳春。
不为碧鸡称使者,唯令白鹤报乡人。 -
3.《门有车马客行》 唐·李白
门有车马宾,金鞍曜朱轮。
谓从丹霄落,乃是故乡亲。
呼儿扫中堂,坐客论悲辛。
对酒两不饮,停觞泪盈巾。 -
4.《送客归吴》 唐·李白
江村秋雨歇,酒尽一帆飞。
路历波涛去,家惟坐卧归。
岛花开灼灼,汀柳细依依。
别后无馀事,还应扫钓矶。 -
5.《客至》 唐·杜甫
舍南舍北皆春水,但见群鸥日日来。
花径不曾缘客扫,蓬门今始为君开。
盘飧市远无兼味,樽酒家贫只旧醅。
肯与邻翁相对饮,隔篱呼取尽馀杯。
(馀 通:余) -
6.《秋日夔府咏怀奉寄郑监李宾客一百韵》 唐·杜甫
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
7.《秋日夔府咏怀奉寄郑监李宾客一百韵》 唐·杜甫
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
8.《送客还江东》 唐·韩翃
不妨高卧顺流归,五两行看扫翠微。
鼯鼠夜喧孤枕近,晓避客船飞。
一壶先醉桃枝簟,百和初熏苎布衣。
君到新林江口泊,吟诗应赏谢玄晖。 -
9.《洛中士君子多以平泉见呼愧获方外方之名…奉寄刘宾客》 唐·李德裕
非高柳下逸,自爱竹林闲。
才异居东里,愚因在北山。
径荒寒未扫,门设昼长关。
不及鸱夷子,悠悠烟水间。 -
10.《扫地》 唐·齐己
日日扫复洒,不容纤物侵。
敢望来客口,道似主人心。
蚁过光中少,苔依润处深。
门前亦如此,一径入疏林。