-
21.《自喻》 唐·王周
予念天之生,生本空疏器。
五岁禀慈训,愤悱读书志。
七岁辨声律,勤苦会诗赋。
九岁执公卷,倜傥干名意。 -
22.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
23.《货殖列传序》 两汉·司马迁
老子曰:“至治之极,邻国相望,鸡狗之声相闻,民各甘其食,美其服,安其俗,乐其业,至老死不相往来。
”必用此为务,挽近世涂民耳目,则几无行矣。
太史公曰:夫神农以前,吾不知已。
至若《诗》、《书》所述虞、夏以来,耳目欲极声色之好,口欲穷刍豢 之味,身安逸乐而心夸矜势能之荣。 -
24.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人绝,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。 -
25.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
26.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人絶,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。 -
27.《秋怀寄陈宗之》 宋·黄简
秋声四壁动,寒事日骎骎。
红剥林闲子,青除架底阴。
积闲殊有味,安拙本无心。
独愧陈徵士,赊书不问金。 -
28.《别陈常簿埙五首》 宋·杜范
义交味逾淡,心敬迹自疎。
球玉世所贵,车马人交趋。
性懒拙造请,独抱此区区。
赠别我何有,珍重千金躯。 -
29.《题章诩静观堂》 宋·李达可
君不见通都荡荡开九逵,肩摩毂击人争驰。
危楼百尺独高卧,下看胶扰无休时。
又不见沧江茫茫与天远,轻舟出没风涛险。
此时著身平地人,遥怜櫂夫惊破胆。 -
30.《纪梦》 宋·郑若冲
包抱乾坤一环堵,拍手千门辉藻黼。
编茅何事傍云根,川观岩居天固予。
忆昔卧病岁壬午,梦行涧石憩衡宇。
常充达庵表其门,大楷金书爰仰睹。 -
31.《楸子树》 明·郭登
窗前新栽楸子树,去岁移自东君家。
根深土冻重莫致,挽以两犍载一车。
方经旬日即蓓蕾,秋深结子如丹砂。
人言此特余气耳,来岁未必能芬葩。 -
32.《谢马善卿送菜》 明·孙作
尝欣食菜美,自谓肉不过。
今晨齿颊间,屡咽安敢唾。
持粱啮肥鲜,野簌谁当课。
使君可怜人,异味谙小大。 -
33.《次诸葛伯山赡军赠别韵》 宋·范成大
歙维群山囿,漫仕富英杰。
清标照人寒,玉笋森积雪。
嗟余独委琐,无用等木屑。
又如道傍李,味苦不堪折。 -
34.《自述》 宋·陆游
意望天公本自廉,甘餐美睡偶容兼。
一生忧患如山重,此日安闲抵蜜甜。
拙宦虽无齐虏舌,早归亦免楚人钳。
但余一味疏慵在,储药千斤未易砭。 -
35.《次韵秦七寄道潜》 宋·张耒
衰疲久厌五更朝,每愧冥鸿在泬寥。
顾我尘冠雕旧鬓,爱君山桂长新条。
文词画虎工逾拙,世味春冰老益消。
只欲归依香火社,高堂时听法音潮。 -
36.《送彦孚主簿》 宋·黄庭坚
斯文当两都,江夏世无双。
叔度初不言,汉庭望风降。
中间眇人物,潜伏老崆谾。
本朝开典礼,棫朴作株桩。 -
37.《和太傅杜相公宠示之作》 宋·欧阳修
平生孤拙荷公知,敢向公前自衒诗。
忧患飘流诚已甚,文辞衰落固其宜。
非高仅比巴音下,少味还同鲁酒漓。
两辱嘉篇永为宝,岂惟荣耀托当时。 -
38.《送朱职方提举运盐》 宋·欧阳修
齐人谨盐筴,伯者之事尔。
计口收其余,登耗以生齿。
民充国亦富,粲若有条理。
惟非三王法,儒者犹为耻。 -
39.《酬叶道卿学士见寄》 宋·范仲淹
世传学中禄,小子乃逢辰。
一入谏诤司,鸿毛忽其身。
可负万乘主,甘为三黜人。
岂量尧舜心,如日照孤臣。 -
40.《晏成续太祝遗双井茶五品茶具四枚近诗六十篇》 宋·梅尧臣
始於欧阳永叔席,乃识双井绝品茶。
次逢江东许子春,又出鹰爪与露芽。
鹰爪断之中有光,蹍成雪色浮乳花。
晏公风流丞相族,以此五色论等差。