-
61.《说诗》 宋·姜特立
作者固已难,读者亦未易。
有宝斯识宝,至宝况难值。
三家寠人子,岂辨瑚琏器。
鼠璞将见珍,周鼎或斡弃。 -
62.《送郑惠叔尚书守建宁》 宋·楼钥
十五年前送别诗,道山持节向江西。
今年又见送公别,大天拥麾镇闽越。
向来惜别固已深,今日掺祛尤动心。
尚书自是第一人,气义相许披胸襟。 -
63.《和林处士梅诗八首》 宋·刘学箕
芳菲犹未露香妍,已是梅开溪上园。
香静细参花外意,眼明应笑雾中昏。
自怜拙思污吟笔,谁赋新诗人梦魂。
风味满前难料理,急招挂客对开尊。 -
64.《重阳后一日亲友会饮於沧洲以初九未成旬重阳》 宋·程公许
风露澹秋容,汀洲肃秋气。
吾庐倚高寒,游目周品彙。
既空买山资,恨欠除堂费。
醪觞漾篱菊,浅酌殊有味。 -
65.《工侍国史奉御香祷雪上竺前一夕雪瑞已应道间》 宋·程公许
庚子岁维夏,亢阳一何骄。
侵寻徂暑迫,恻怛圣虑焦。
祈寿喧三农,雩礼奔百僚。
商飚忽以厉,老魃意愈嚣。 -
66.《梅口遣兴》 宋·苏泂
屏迹甘衡陋,驰书捷置邮。
击匏成潦倒,行李当嬉游。
偶往无前约,明知不自由。
米盐嗔妇问,书剑惜儿留。 -
67.《又和诸公作雪月歌》 宋·方岳
月观夜午雪观早,酒兴崔嵬诗潦草。
梅花在傍具知状,唤渠收拾秋崖藁。
月边雪边同一寒,诗成不许凡人看。
年年月寒雪寒处,老骨槎牙倚枯树。 -
68.《答范景山昼诗见意》 宋·陈著
绿阴门外涨黄尘,来往清风自可人。
契阔一尊镫雨旧,平安数字麦寒春。
閒居有味何妨拙,古道无情却耐贫。
漠漠水云山隔断,何时王翰卜为邻。 -
69.《游大明寺》 宋·宋庠
總辔出西坰,寥寥旭宇明。
丛冈森地秀,飞塔恍神行。
惠味沾仙露,疲心识化城。
远香来不断,空梵过犹清。 -
70.《谢李仁父茯苓》 宋·张镃
岷峨山中千岁松,枝叫干直摩青空。
雪霜剥落中不槁,膏液下与灵泉通。
龟跧凫伏自磊砢,全坚玉洁仍丰融。
篝明夜取喜得隽,煮鼎朝听如吟风。 -
71.《此意》 宋·刘黻
此意苍苍晓不难,罚令狂士受饥寒。
春风纵好惟贪坐,夜月虽明亦懒看。
杜老却因贫得句,陶潜非为拙辞官。
世情一味嫌清淡,多刈幽兰种牡丹。 -
72.《次韵刘伯瑞觅酒》 宋·陈棣
贫病相仍坐拙方,敢将斗酒博西凉。
自怜里巷栖迟久,倍觉樽罍气味长。
玉斚交飞君有约,红裙共醉我何尝。
一樽聊慰相如渴,要听歌声过女墙。 -
73.《次安溪赵簿云津阁韵》 宋·陈宓
西来一派接天流,谁结危栏占上游。
树蘸碧波元不暑,沙攒白鹭更宜秋。
沉酣胜处方知味,濡滞穷山未拙谋。
欲把君诗镵翠壁,声名长与此溪留。 -
74.《书于位斋自戒并示诸子》 宋·杜范
晦以昭明德,怯以成勇功。
用拙巧莫尚,持静动攸宗。
惟柔养真刚自下升高崇。
虚可使实积, -
75.《西斋秋感二十首》 宋·方回
灵运永嘉日,玄晖宣城时。
池草既清唱,窗岫亦妍辞。
郡胜山水媚,心赏良足怡。
庙廊有颜沈,味合深己知。 -
76.《六十五春寒吟七首》 宋·方回
知旧惊嗟踵丧亡,劣容此老据藜床。
六旬有五犹穷健,百拙无双但醉狂。
莳菜连畦终岁饱,种梅匝屋满家香。
不须苦怨春寒恶。
榾柮炉边味最长。 -
77.《赠寿昌墨客叶实甫》 宋·方回
古人削竹以为笔,木板为方竹为策。
其字科斗或鸟迹,或篆或籀煤傅漆。
未有今人所谓墨,晋发汲冢尚可识。
地中间获钟鼎刻,文为之具未为极。 -
78.《右司公致书显上人并遗楮衾诗以赞之併简都公》 宋·李处权
缁徒中有人,籍甚初与显。
是非不挂口,好恶不入眼。
终日但怡怡,言行无可拣。
外相示枯槁,风味殊不浅。 -
79.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
80.《山云惠二物·梅枝》 宋·薛嵎
赠我江南一朵春,独清滋味自相亲。
只愁月下推敲拙,难与梅花作主人。