-
1.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
2.《浯溪》 宋·锺兴嗣
羯奴祸唐室,宗社已倾危。
翠华幸西蜀,大物孰主持。
储君起灵武,事亦从权宜。
人望既有属,奸孽就诛夷。 -
3.《将适天台,留别临安李主簿》 唐·孟浩然
枳棘君尚栖,匏瓜吾岂系。
念离当夏首,漂泊指炎裔。
江海非堕游,田园失归计。
定山既早发,渔浦亦宵济。
泛泛随波澜,行行任舻枻。
故林日已远,群木坐成翳。
羽人在丹丘,吾亦从此逝。 -
4.《与高适薛据同登慈恩寺浮图》 唐·岑参
塔势如涌出,孤高耸天宫。
登临出世界,磴道盘虚空。
突兀压神州,峥嵘如鬼工。
四角碍白日,七层摩苍穹。 -
5.《湖湄閒适二首》 宋·孙锐
推窗笑指浣溪纱,点点飞鸥拍浪沙。
侬自有心禽解语,抛砖水激落天涯。 -
6.《庸庵尚书于沪上主逸社第二集适值三月十九日》 近代·陈三立
巨蠹圮天纲,势成土崩疾。
思陵号恭俭,坐因流贼出。
罪归亡国臣,茹恨殉社稷。
至今万寿山,指点过者泣。 -
7.《五月余还至渭南适克正博士为丞于兹赋诗道旧》 明·王祎
曩余客南京,结交尽名友。
文采竞联翩,气义互缠纠。
子也时所需,翻然起江右。
譬如丰城藏,紫气映牛斗。 -
8.《将适天台留别临安李主薄》 唐·孟浩然
枳棘君尚栖,匏瓜吾岂系?
念离当夏首,漂泊指炎裔。
①
江海非惰游,田园失归计。 -
9.《和苏适春雪八首》 宋·张耒
寒窗冻坐成何事,趣唤红妆遣暖寒。
却把吟肠盛美酒,更令柔指拨清弹。 -
10.《邓成彦邀李益之朱乔年及某一饭适忌日无侑觞》 宋·邓肃
点额万里归,兀坐冷如水。
惭愧北阮贤,为余饭设体。
既邀折槛朱,仍约骑鲸李。
人乳已方丈,清歌迟皓齿。 -
11.《丙子兵祸自有宇宙宁海所未见也予家二百指甔》 宋·舒岳祥
渊明不可及,适意惟所之。
无食不免乞,折腰乃竟辞。
主人必义士,知心如子期。
厚馈既赒急,复酌我以卮。
谈谐有真味,斯人定能诗。
柳惠未失正,鲁男岂可非。
学陶何必乞,书此以自贻。 -
12.《感遇十二首》 唐·张九龄
兰叶春葳蕤,桂华秋皎洁。
欣欣此生意,自尔为佳节。
谁知林栖者,闻风坐相悦。
草木有本心,何求美人折。 -
13.《草创大还,赠柳官迪》 唐·李白
天地为橐籥,周流行太易。
造化合元符,交媾腾精魄。
自然成妙用,孰知其指的。
罗络四季间,绵微无一隙。 -
14.《寇季膺古刀歌》 唐·韦应物
古刀寒锋青槭槭,少年交结平陵客。
求之时代不可知,千痕万穴如星离。
重叠泥沙更剥落,纵横鳞甲相参差。 -
15.《东平路中遇大水》 唐·高适
天灾自古有,昏垫弥今秋。
霖霪溢川原,澒洞涵田畴。
指途适汶阳,挂席经芦洲。
永望齐鲁郊,白云何悠悠。 -
16.《饯宋八充彭中丞判官之岭南》 唐·高适
睹君济时略,使我气填膺。
长策竟不用,高才徒见称。
一朝知己达,累日诏书征。
羽翮忽然就,风飙谁敢凌。 -
17.《泛溪》 唐·杜甫
落景下高堂,进舟泛回溪。
谁谓筑居小,未尽乔木西。
远郊信荒僻,秋色有馀凄。
练练峰上雪,纤纤云表霓。 -
18.《甘林》 唐·杜甫
舍舟越西冈,入林解我衣。
青刍适马性,好鸟知人归。
晨光映远岫,夕露见日晞。
迟暮少寝食,清旷喜荆扉。 -
19.《奉赠太常张卿二十韵(均)》 唐·杜甫
方丈三韩外,昆仑万国西。
建标天地阔,诣绝古今迷。
气得神仙迥,恩承雨露低。
相门清议众,儒术大名齐。 -
20.《送陈兼应辟兼寄高適、贾至》 唐·独孤及
结绿处燕石,卞和不必知。
所以王佐才,未能忘茅茨。
罢官梁山外,获稻楚水湄。
适会傅岩人,虚舟济川时。