-
1.《经故明静师支离堂》 宋·强至
支公昔讲支离学,堂上无容坐客毡。
往日衣冠今尚否,经春几席自萧然。
谈间精义门人记,身后清风嗣子传。
一纪宦游寻旧社,空将感涕洒尘编。 -
2.《题支离叟》 元·高明
钱塘门里支离叟,短发萧疏色黧垢。
雪霜岁晚结轮囷,风雨年深增老丑。
挫蒧糊祇总无能,欲与冥灵齐上寿。
天公怒此怪且懒,敕遣灵官下搜龋勾娄吉利忽飞来,虎倒 -
3.《久无客至戏作》 宋·陆游
瘦影支离雪鬓繁,频年老病卧孤村。
雍容那有客联骑,剥啄尚无僧叩门。
浊酒香浮新社瓮,晚瓜味敌故侯园。
茅檐蓬户风烟晚,小酌欣然对子孙。 -
4.《题所居西斋》 宋·张耒
幽居不厌小,小院有深庭。
一曲秋风地,低檐夕照明。
脱条株有态,止水莹含清。
中有支离客,吟腰瘦沉卿。 -
5.《送长道客滑道士》 宋·晁补之
海山兜率事悠悠,底处仍须着力修。
莫认箭边曾有鹿,安知蓑外是无牛。
社樗共作支离病,园絮同为汗漫游。
亦见颜公为言此,春风过尽不抬头。 -
6.《客次狂吟》 宋·董嗣杲
野服支离号散仙,望晴閒倚柁楼前。
江山风月多寻酒,芦荻汀洲几泊船。
水路愁疑孤障雁,野庐清隔雨溪烟。
来春不负筇枝去,杨柳桥西听管弦。 -
7.《谏逐客书》 先秦·李斯
臣闻吏议逐客,窃以为过矣。
昔穆公求士,西取由余于戎,东得百里奚于宛,迎蹇叔于宋,来邳豹、公孙支于晋。
此五子者,不产于秦,而穆公用之,并国二十,遂霸西戎。
孝公用商鞅之法,移风易俗,民以殷盛,国以富强,百姓乐用,诸侯亲服,获楚、魏之师,举地千里,至今治强。 -
8.《咏怀古迹五首·其一》 唐·杜甫
支离东北风尘际,漂泊西南天地间。
三峡楼台淹日月,五溪衣服共云山。
羯胡事主终无赖,词客哀时且未还。
庾信平生最萧瑟,暮年诗赋动江关。 -
9.《病起书怀》 宋·陆游
病骨支离纱帽宽,孤臣万里客江干。
位卑未敢忘忧国,事定犹须待阖棺。
天地神灵扶庙社,京华父老望和銮。
出师一表通今古,夜半挑灯更细看。 -
10.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人绝,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。