-
1.《散愁二首》 唐·杜甫
久客宜旋旆,兴王未息戈。
蜀星阴见少,江雨夜闻多。
百万传深入,寰区望匪它。
司徒下燕赵,收取旧山河。 -
2.《妙乐观(一作题王乔观传傅道士所居)》 唐·灵一
王乔所居空山观,白云至今凝不散。
坛场月路几千年,往往吹笙下天半。
瀑布西行过石桥,黄精采根还采苗。 -
3.《怨王孙(与河传、月照梨花二词同调)》 唐·韦庄
锦里,蚕市,满街珠翠。
千万红妆,玉蝉金雀,宝髻花簇鸣珰,绣衣长¤
日斜归去人难见,青楼远,队队行云散。
不知今夜,何处深锁兰房,隔仙乡。 -
4.《河传》 宋·黄庭坚
之作
心情老懒。
对歌对舞,犹是当时眼。
巧笑靓妆,近我衰容华鬓。
似扶著、卖卜算。
思量好个当年见。
催酒催更,只怕归期短。
饮散灯稀,背销落花深院。
好杀人、天不管。 -
5.《河传(二之二)》 宋·秦观
恨眉醉眼。
甚轻轻觑著,神魂迷乱。
常记那回,小曲阑干西畔。
鬓云松、罗袜刬。
丁香笑吐娇无限。
语软声低,道我何曾惯。
云雨未谐,早被东风吹散。
闷损人、天不管。 -
6.《河传(二之一)》 宋·贺铸
华堂张燕。
向尊前妙选,舞裙歌扇。
彼美个人,的的风流心眼。
恨寻芳来晚。
曲街灯火香尘散。
犹约晨妆,一觇春风面。
惆怅善和坊里,平桥南畔。
小青楼、帘不卷。 -
7.《传言玉女》 宋·晁冲之
一夜东风,吹散柳梢残雪。
御楼烟暖,正鳌山对结。
箫鼓向晚,凤辇初归宫阙。
千门灯火,九街风月。 -
8.《法曲(散序·道情)》 宋·曹勋
飞金走玉常奔驰。
日上还西。
自古待著长绳系。
算尘心、谩劳役堪悲。 -
9.《春从天上来(己亥春,复回西湖,饮静传董高士楼,作此解以写我忧·)》 宋·张炎
海上回槎。
认旧时鸥鹭,犹恋蒹葭。
影散香消,水流云在,疏树十里寒沙。
难问钱塘苏小,都不见、擘竹分茶。 -
10.《五代史伶官传序》 宋·欧阳修
呜呼!盛衰之理,虽曰天命,岂非人事哉!原庄宗之所以得天下,与其所以失之者,可以知之矣。
世言晋王之将终也,以三矢赐庄宗而告之曰:“梁,吾仇也;燕王,吾所立;契丹与吾约为兄弟;而皆背晋以归梁。
此三者,吾遗恨也。
与尔三矢,尔其无忘乃父之志!”庄宗受而藏之于庙。 -
11.《徐文长传》 明·袁宏道
余少时过里肆中,见北杂剧有《四声猿》,意气豪达,与近时书生所演传奇绝异,题曰“天池生”,疑为元人作。
后适越,见人家单幅上有署“田水月”者,强心铁骨,与夫一种磊块不平之气,字画之中,宛宛可见。
意甚骇之,而不知田水月为何人。
一夕,坐陶编修楼,随意抽架上书,得《阙编》诗一帙。 -
12.《伶官传序》 宋·欧阳修
呜呼!盛衰之理,虽曰天命,岂非人事哉!原庄宗之所以得天下,与其所以失之者,可以知之矣。
世言晋王之将终也,以三矢赐庄宗而告之曰:“梁,吾仇也;燕王,吾所立,契丹与吾约为兄弟,而皆背晋以归梁。
此三者,吾遗恨也。
与尔三矢,尔其无忘乃父之志!”庄宗受而藏之于庙。 -
13.《蝜蝂传》 唐·柳宗元
蝜蝂者,善负小虫也。
行遇物,辄持取,卬其首负之。
背愈重,虽困剧不止也。
其背甚涩,物积因不散,卒踬仆不能起。 -
14.《念奴娇 花草粹编卷十引水浒传》 元·完颜亮
天丁震怒,掀翻银海,散乱珠箔。
六出奇花飞滚滚,平填了、山中丘壑。
皓虎颠狂,素麟猖獗,掣断真珠索。
玉龙酣战,鳞甲满天飘落。 -
15.《满庭芳 赠广陵镇散人》 元·王处一
圣诀仙方,玄机玄理,无文口口相传。
幸蒙师诲,说破未生前。
默把周天斡运,见参罗、万象推迁。
成造化,真龙真虎,真汞与真铅。 -
16.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
17.《将至兰陵道中以远岫重叠出寒花散漫开为韵》 宋·李处权
故家洛阳隅,烟林接云岫。
社酒无俗期,柴门有清叩。
传闻俱丘墟,凄凉兵火后。
只应秋夜月,松竹影如昼。 -
18.《同黄吟隐湖上散步》 宋·盛烈
暖翻鸭顶一川晴,喜共长堤缓辔行。
落尽繁红春结局,传来太白酒寻盟。
人于冷淡交偏好,句向萧闲吟倍清。
鹈鴃一声林外唤,短篷归带夕阳明。 -
19.《书义倡传后》 宋·钟明
洞庭之南潇湘浦,佳人娟娟隔秋渚。
门前冠盖但如云,玉貌当年谁为主。
风流学士淮海英,解作多情断肠句。
流传往往过湖岭,未见谁知心已赴。 -
20.《夏日寓感四首和陆子传作》 明·汤珍
五凤钟声出御楼,宫鸦初散曙星流。
衮衣南面朝圭璧,华盖中间正冕旒。
出纳每惟王命允,安危偏倚庙廊忧。
受釐一自居宣室,恭默无为仰帝休。
¤