-
201.《真州北山》 宋·刘克庄
忆昔胡儿入控弦,官军迎战北山边。
笳箫有主安新葬,蓑笠无人垦废田。
兵散荒营吹戌笛,僧从败屋卢茶烟。
遥怜钟阜诸峰好,闲锁行宫九十年。 -
202.《昼》 宋·刘克庄
散怀轻病骨,汲古活心源。
日炙桐阴晚,烟蒸豆穗繁。
密红双鹭迹,深绿一鸥喧。
未昼聊舒偃,茶香起小烟。 -
203.《邦衡侄季怀亦惠二诗再次韵二首一颂其叔侄之》 宋·周必大
萧散玄真吏少霞,樵青日日为煎茶。
莫因闽粤皋芦叶,却厌神仙掌上芽。
竹户胜棋非我事,菊潭试水是君家。
不须更酹苹洲塚,世以诗鸣句自嘉。 -
204.《赠城西谢知堂》 宋·白玉蟾
蓬莱山上神仙翁,道貌挺挺乔如松。
双眸炯炯黑於漆,脸边隐隐如桃红。
有时仰天笑开口,撮起崑崙归右手。
忽然虚空跌落地,不觉满腹藏星斗。 -
205.《东坡公以种松法授都梁杜子师并为作诗子师求》 宋·晁补之
长锥散子岩岩遍,短竹扶条岁岁添。
待得烹茶有松叶,不应更课木奴缣。 -
206.《雨后游大愚》 宋·苏辙
风光四月尚春余,淫雨初乾积潦除。
寺萧条仍负郭,闲官疏散亦肩舆。
摘茶户外烝黄叶,掘笋林中间绿蔬。
一饱人生真易足,试营茅屋傍僧居。 -
207.《方筑西轩穿地得怪石》 宋·苏辙
卞氏平日本富家,庭中怪石蹲麏麚。
子孙分散不复惜,排弃坑谷埋泥沙。
一株跃出随畚锸,知我开轩方种花。
颓然远岭垂涧壑,豁然洞穴通烟霞。 -
208.《陪杜充张恕鸿庆宫避暑》 宋·苏辙
至后雨如泻,晴来热更多。
簿书沾汗垢,岩石思藤萝。
赖有祠宫静,时容俗客过。
老郎无不可,公子亦能和。 -
209.《次韵王适春雪二首》 宋·苏辙
江南春候寒犹剧,细雨风吹作雪花。
中夜窗扉初晃漾,平明草木半低斜。
润催江柳排金线,光杂山茶点绛葩。
老病不堪乘晓出,纷纷能使发增华。
春雪飘摇旋不成,依稀履迹散空庭。
山藏复阁犹残白,日照南峰已半青。 -
210.《陪杜充张恕鸿庆宫避暑》 宋·苏辙
至後雨如泻,晴来热更多。
簿书沾汗垢,岩石思藤萝。
赖有祠宫静,时容俗客过。
老郎无不可,公子亦能和。 -
211.《寄淮南制置使薛户部》 宋·魏野
西自荆巫彻海涯,南从吴越接京华。
半天下管权何重,两地间游路不赊。
山泽利均资我国,江湖璋尽属君家。
帝心已简身宁愧,使额虽雄性不奢。 -
212.《入开善》 宋·刘子翚
双童肩竹舆,兀兀如乘舟。
及兹朝暑微,远访招提幽。
苍山望中横,清泉脚底流。
所历已殊胜,况乃穷林丘。 -
213.《春雪和袁望回三首》 宋·王之道
残岁连人日,同云暗海涯。
晨开才曭晃,暮集复交加。
野色铺霜缟,秋光散玉葩。
老夫僵不扫,稚子走争拿。 -
214.《落花图咏》 明·唐寅
蛰燕还巢未定时,村翁散社醉扶儿。
粉粉花事成无赖,默默春心怨欲私。
双脸胭脂开北地,五更风雨葬西施。
匡床自拂眠清画,一缕茶烟扬鬓丝。 -
215.《题榕溪阁》 宋·张栻
寒溪澹容与,老木枝相樛。
其谁合二美,名此景物幽。
太史昔南骛,於焉曾少休。
想当下榻初,清与耳目谋。 -
216.《客中和程丞相雪》 宋·吴泳
萧萧客岁澹如家,耿耿青灯冻不花。
窗外晓添梅意韵,田间春透麦精华。
书来颇复怀归雁,杯散何繇觅画蛇。
明日雪晴乡社去,辛盘随俗点春茶。 -
217.《广南食槟榔先嚼蚬灰蒌藤津遇灰藤则浊吐出一》 宋·郑刚中
海风票勿树如幢,风吹树颠结槟榔。
贾胡相衔浮巨舶,动以百斛输官场。
官场出这不留积,布散仅足资南方。
闻其入药破痃癖,铢两自可攻腹肠。 -
218.《浴罢》 宋·曹勋
浴罢披襟竹影斜,客中残暑散空花。
人行窗外云无脚,月起林间灯映纱。
举酒闻钟知近寺,谈诗食李却忘家。
明朝又浴还来此,何必开樽只煮茶。 -
219.《周十三丈约同马三丈入青原山赋诗五首以记行》 宋·赵蕃
萧散得终日,驱驰难久居。
灭瘢苏病竹,抛食引潜鱼。
问话僧寻蜀,多茶椀似卢。
主人佛事外,游戏亦多余。 -
220.《催租人至作》 宋·赵蕃
竹屋煎茶罢,风味散帙余。
花残蜂不至,食尽雀来疎。
无客对挥麈,有筇扶绕除。
兹时潘处士,诗败为催租。