-
321.《即日》 唐·李商隐
桂林闻旧说,曾不异炎方。
山响匡床语,花飘度腊香。
几时逢雁足,著处断猿肠。
独抚青青桂,临城忆雪霜。 -
322.《河内诗二首》 唐·李商隐
鼍鼓沉沉虬水咽,秦丝不上蛮弦绝。
常娥衣薄不禁寒,蟾蜍夜艳秋河月。
碧城冷落空蒙烟,帘轻幕重金钩栏。 -
323.《送友人下第归扬州觐省》 唐·刘得仁
新柳间花垂,东西京路岐。
园林知自到,寝食计相思。
雨断淮山出,帆扬楚树移。
晨昏心已泰,蝉发是回时。 -
324.《宿楚国寺有怀》 唐·赵嘏
风动衰荷寂寞香,断烟残月共苍苍。
寒生晚寺波摇壁,红堕疏林叶满床。
起雁似惊南浦棹,阴云欲护北楼霜。
江边松菊荒应尽,八月长安夜正长。 -
325.《题甘露寺》 唐·卢肇
北固岩端寺,佳名自上台。
地从京口断,山到海门回。
曙色烟中灭,潮声日下来。
一隅通雉堞,千仞耸楼台。 -
326.《玉真观寻赵尊师不遇》 唐·姚鹄
羽客朝元昼掩扉,林中一径雪中微。
松阴绕院鹤相对,山色满楼人未归。
尽日独思风驭返,寥天几望野云飞。
凭高目断无消息,自醉自吟愁落晖。 -
327.《送僧归闽中旧寺》 唐·马戴
寺隔海山遥,帆前落叶飘。
断猿通楚塞,惊鹭出兰桡。
星月浮波岛,烟萝渡石桥。
钟声催野饭,秋色落寒潮。
旧社人多老,闲房树半凋。
空林容病士,岁晚待相招。 -
328.《松》 唐·陆肱
雪霜知劲质,今古占嘉名。
断砌盘根远,疏林偃盖清。
鹤栖何代色,僧老四时声。
郁郁心弥久,烟高万井生。 -
329.《题翠微寺二十二韵(太宗升遐之所)》 唐·温庭筠
邠土初成邑,虞宾竟让王。
乾符初得位,天弩夜收铓。
偃息齐三代,优游念四方。
万灵扶正寝,千嶂抱重冈。 -
330.《洞户二十二韵》 唐·温庭筠
洞户连珠网,方疏隐碧浔。
烛盘烟坠烬,帘压月通阴。
粉白仙郎署,霜清玉女砧。
醉乡高窈窈,棋阵静愔愔。 -
331.《题翠微寺二十二韵(太宗升遐之所)》 唐·温庭筠
邠土初成邑,虞宾竟让王。
乾符初得位,天弩夜收铓。
偃息齐三代,优游念四方。
万灵扶正寝,千嶂抱重冈。 -
332.《洞户二十二韵》 唐·温庭筠
洞户连珠网,方疏隐碧浔。
烛盘烟坠烬,帘压月通阴。
粉白仙郎署,霜清玉女砧。
醉乡高窈窈,棋阵静愔愔。 -
333.《旅泊新津却寄一二知己》 唐·温庭筠
维舟息行役,霁景近江村。
并起别离恨,似闻歌吹喧。
高林月初上,远水雾犹昏。
王粲平生感,登临几断魂。 -
334.《鸿胪寺有开元中锡宴堂楼台池沼雅为胜绝荒凉…成四十韵》 唐·温庭筠
明皇昔御极,神圣垂耿光。
沈机发雷电,逸躅陵尧汤。
西覃积石山,北至穷发乡。
四凶有獬豸,一臂无螳螂。 -
335.《登卢氏台》 唐·温庭筠
胜地当通邑,前山有故居。
台高秋尽出,林断野无馀。
白露鸣蛩急,晴天度雁疏。
由来放怀地,非独在吾庐。 -
336.《冬杪归陵阳别业五首》 唐·许棠
无媒归别业,所向自乖心。
闾里故人少,田园荒草深。
浪翻全失岸,竹迸别成林。
鸥鸟犹相识,时来听苦吟。 -
337.《苦雨》 唐·林宽
霪霖翳日月,穷巷变沟坑。
骤洒纤枝折,奔倾坏堵平。
蒙簦来客绝,跃甃噪蛙狞。
败屐阴苔积,摧檐湿菌生。 -
338.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
339.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
340.《四明山诗·鞠侯》 唐·陆龟蒙
何事鞠侯名,先封在四明。
但为连臂饮,不作断肠声。
野蔓垂缨细,寒泉佩玉清。
满林游宦子,谁为作君卿。