-
721.《大节堂碑引》 宋·时少章
天降疢疾殄我民,鸱鹠奋怒豺虎狞。
掩道赤鸦蔽阳精,夜罗鬼火塞要津。
当涂大吏腰缠金,挠腘稽颡泪满膺。
嗢咿软语若稚婴,欺卖宗祏倾皇灵。 -
722.《秋步述所见》 宋·史卫卿
趁晴收断薪,破晓循幽浦。
山寒树欲风,云重天将雨。
兔奔初种畦,鸡拾获残亩。
叶深樵无踪,水落鱼可数。
幽草不须生,千林秋已素。 -
723.《偈颂十首》 宋·释昙密
湖山叠乱青,湖水漾虚碧。
断岸蓼花红,疎林秋露滴。
良哉观世音。
处处失弥勒。 -
724.《偈颂二十三首》 宋·释云岫
昆仑之水易发,少林之春难芳。
一臂勿断,九年顿忘。
雷晕纹於象齿,花酿蜜於蜂房。
派列枝分兮子孙繁碎,乌非马似言语文章。 -
725.《庵居》 宋·释仲皎
啼切孤猿晓更哀,柴门半掩白云来。
山童问我归何晚,昨夜梅花一半开。
无地卓锥生计难,且空双手到林间。
猥随碧水瞻明月,坚订白云赊好山。
岩石空边依草舍,藤萝低处著松关。
年来老去知何许,合向人间占断闲。 -
726.《诫酒肉慈慧法门》 宋·释遵式
南无佛法僧,大慈三宝海。
我念欲依教,普劝诸众生。
莫杀莫食肉,同蕴仁慈行。
无病保长龄,未来成佛道。 -
727.《送陈尧叟赴广西漕》 宋·宋湜
怜君将命拜新恩,送别都门亦断魂。
雨歇佳林秋更暖,瘴连梅岭日多昏。
诏颁海徼征徭薄,兵罢蛮州市井繁。
愧我不才居禁近,前春洒扫待回辕。 -
728.《泛宛溪至敬亭》 宋·苏为
南国初寒候,扁舟远客心。
归人出断岸,晚翼会疏林。
渔市临官道,丛祠蔽木阴。
长年多感慨,况此对分襟。 -
729.《越问·金锡》 宋·孙因
观地产之所宜兮,惟金锡之最良。
贡品肇於有姒兮,暨苍姬而加详。
虽历代之所珍兮,凛英气其犹秘。
欧冶子之神奇兮,爰採取而炼淬。 -
730.《泛汝联句》 宋·孙永
平居厌城郭,具舟泛清汝。
蓝光一水远,铁色两岩古。
日华动中流,沙纹乱前渚。
湍鸣达公桥,草绿襄王墓。 -
731.《桐柏崇道观》 宋·太史章
神仟隐居尚深渺,径迂不欲与世通。
必求峭拔出林杪,俯视左右环群峰。
飞泉不测源所自,瀑注一落千丈虹。
步跻石磴旋盘折,翠荫蒙密多长松。 -
732.《游南山》 宋·汪任
浈阳富佳致,无以过南山。
山高雄地理,万丈亲云端。
攀援临绝顶,气象非尘寰。
神存古庙貌,台敞旧轩栏。 -
733.《祠庞颍公》 宋·王九龄
贤哉庞颍公,天相佑仁宗。
清规映当代。
劲节摩秋空。
皇佑维四年,蛮寇南海邕。 -
734.《留题云门山雍熙院》 宋·谢景温
耶溪欲尽山转青,中有三寺山为屏。
秦峰表里植苍翠,仰视万木相峥嵘。
雪霜洗尽尘土迹,龙蛇蛰处烟氛生。
我携宾友事登览,穿径已觉毛骨轻。 -
735.《广胜寺》 宋·新若通
吾党登临兴,亭高眼更明。
云深山断续,川阔路纵横。
突兀娲皇塚,荒芜简子城。
古来那可问,林外晚风生。 -
736.《丙除夜泊舟东湖用白石归苕溪韵书怀》 宋·徐端
出门归隐计无成,舟泊菰来膠断冰。
记取东湖风雪夜,青荧一点隔林灯。 -
737.《妾薄命》 宋·许志仁
双双林间鸟,雌雄相并栖。
惊风忽吹散,各自东西飞。
妾意如断弦,断弦犹可续。
君心似流水,流水何当复。
何当复,又是空房将泪宿。 -
738.《东州逸党》 宋·颜太初
天之有常度,躔次绝乖离。
地之有常理,沈潜无变亏。
人之有常道,高下遵轨仪。
三才各定位,万古永不移。 -
739.《游山门呈知府大卿》 宋·姚辟
春风到宛陵,太守遇康乐。
隐几坐高斋,清风媚林壑。
语我诸峰峦,道人古棲吒。
幽潜远江汉,秀耸类衡霍。 -
740.《和李润父资圣寺壁间韵》 宋·易士达
古径萦迂碧藓深,瘦藤得得叩业林。
雪浮茗枕陪僧话,风度松窗奏法音。
断壁剔虫伤古画,拂尘挥兔断清吟。
留衣尚有重来约,一笑何妨载酒寻。