-
741.《春日山行有感》 宋·游酢
十里桥西别有天,青山欲断翠云连。
园林寂寂鹿为文,野服翩翩儒亦仙。
风咏无雩正此日,雪飘伊洛是何年。
追寻往事顿成梦,回首春光倍黯然。 -
742.《题云锦园》 宋·庾卜礼
我观大瀛海,山与水相伴。
维兹山水丽,邈在西南畔。
公如出岫云,顷刻固已漫。
倏尔转晴空,化为五色斓。 -
743.《歌两淮》 宋·员兴宗
君不见北风吹淮风浪黑,铁马千群凝一色。
当时庙论孰经济,将相无言潜动魄。
或云南纪当何忧,今代诸葛身姓刘。
陆下唤取守淮甸,彼有胜算逾干矛。 -
744.《诗一首》 宋·张定千
况说龙沙最边陲,关河阻隔远明时。
蕃戎把隘当路坐,何日申奏圣人知。
今遇司空来宣问,枯林滋润再生枝。
四面六蕃多围绕,伏恐寻常失朝仪。 -
745.《冯先生访梅於成都西郊同游十五人分韵哦诗而》 宋·张积
春回九地阳潜升,南枝破腊如酥凝。
疏篱度香竹稍短,寒沙倒影溪流澄。
魁然老株忽骇目,雪鳞矫矫双龙腾。
天公不叱困仆地,掀髯弄爪高曲肱。 -
746.《题宫人汲井图》 明·张掞
燕子归时风满林,碧梧月上思沉沉。
辘轳声转银床滑,望断君恩似井深。 -
747.《题杨总卿鹿冈庵》 宋·章粲
客行鹿冈暮,四顾秋满目。
涧碧烟草滋,林黄霜橘熟。
归鸟各东西,啼螀相断续。
愁心浩难留,故山正幽独。 -
748.《过毛竹山》 宋·章鉴
一重关复一重关,一步难于一步难。
地僻林深晴亦湿,山高风猛夏犹寒。
断崖云影挂枯树,劈涧雷声走怒湍。
不信世间陵欲变,野樵偏识旧衣冠。 -
749.《送道士归得日观》 宋·章鉴
风月诗几卷,江湖屐一双。
断蛟怀剑石,跨鹤叩禅窗。
土润岩生雨,林幽寺隔江。
归当访仙隐,相对酒盈缸。 -
750.《种兰花》 宋·赵时伐
深林瘦径傲朝昏,牙发消疏气骨存。
九畹谁移炎海角,半庭新补冷云痕。
圃翁认叶非漳种,墨客知花是楚魏。
从此国香春不断,光风满地长儿孙。 -
751.《秋夕》 宋·赵希桐
半枕小窗幽梦蝶,数声何处寄书鸿。
关山千里人归晚,肠断烟林一笛风。 -
752.《超然亭》 宋·折彦质
超然亭上鬓毛斑,浩荡秋风小立閒。
岂为诗情堪过海,只缘脚力要寻山。
峭峰断续天容缺,高壘萦纡地势悭。
回首不堪东北望,桂林万里是秦关。 -
753.《飘转》 宋·郑克已
飘转未归客,风帆不夜舟。
断云依水定,薄月带沙流。
香倚黄花岸,心清白露秋。
林鸦栖未稳,飞乱北山头。 -
754.《纪梦》 宋·郑若冲
包抱乾坤一环堵,拍手千门辉藻黼。
编茅何事傍云根,川观岩居天固予。
忆昔卧病岁壬午,梦行涧石憩衡宇。
常充达庵表其门,大楷金书爰仰睹。 -
755.《送僧还日本》 宋·钟唐杰
上人海东艉,才华众推优。
学道慕中国,於焉一来游。
武林忽相遇,鍼芥意颇投。
儒道虽云异,诗酒喜共酬。 -
756.《黄陵题咏二首》 宋·周炎
卧随流水下烟汀,暂泊扁舟谒庙灵。
古屋凄凉庭不扫,断碑漫灭户空扃。
林藏宿鸟春声好,潭跃金鳞夜气腥。
箫鼓送神人去后,满江莎草自青青。 -
757.《招义驿》 宋·朱子恭
霜林红叶趁桐花,路转崖根百迟斜。
霁日断云成徙倚,湘南秋尽未还家。 -
758.《深静堂》 宋·庄珙
林泉适意可忘年,静境寥寥断俗缘。
满户清风翻贝叶,半公安处晴日袅炉烟。
无尘虚室百生白,隐几安心即是禅。
杖策每来乘逸兴,偷闲聊借北窗眠。 -
759.《上岩寺访一公》 元·黄溍
晓色微茫尚带星,修蹊荦确断人行。
独支瘦竹身犹健,高入重云地忽平。
落月正当山缺处,细泉频作雨来声。
上方灯火青林曲,隐隐疏钟一再鸣。 -
760.《桐庐夜泊》 元·吴师道
合江亭前秋水清,归人罢市无余声。
灯光隐见隔林薄,湿云闪露青荧荧。
楼台渐稀灯渐远,何处吹箫犹未断?凄风凉叶下高桐,半夜仙人来绝巘。
江霏山气生白烟,忽如飞雨洒我船。
倚篷独立久未眠,静看水月摇清圆。