-
141.《故洛阳公镇大梁时隐得游门下今之经历事往…以伤以谢》 唐·罗隐
孤舟欲泊思何穷,曾忆西来值雪中。
珠履少年初满座,白衣游子也从公。
狂抛赋笔琉璃冷,醉倚歌筵玳瑁红。
今日斯文向谁说,泪碑棠树两成空。 -
142.《成名后呈同年》 唐·黄滔
业诗攻赋荐乡书,二纪如鸿历九衢。
待得至公搜草泽,如从平陆到蓬壶。
虽惭锦鲤成穿额,忝获骊龙不寐珠。 -
143.《秋夕书怀》 唐·刘兼
荒僻淹留岁已深,解龟无计恨难任。
守方半会蛮夷语,贺厦全忘燕雀心。
夜静倚楼悲月笛,秋寒欹枕泣霜砧。 -
144.《讲古文联句》 唐·皎然
帝出于震,文明始敷。
——潘述
山岳降气,龟龙负图。
——裴济 -
145.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
146.《苕溪草堂自大历三年夏新营洎秋及春…四十三韵》 唐·皎然
万虑皆可遗,爱山情不易。
自从东溪住,始与人群隔。
应物非宿心,遗身是吾策。
先民崆峒子,沦景事金液。 -
147.《大蜀皇帝寿春节进尧铭舜颂二首·舜颂》 唐·贯休
高高历山,有黍有粟。
皇皇大舜,合尧玄德。
五典克从,四门伊穆。 -
148.《送谏官南迁》 唐·贯休
危行危言者,从天落海涯。
如斯为远客,始是好男儿。
瘴杂交州雨,犀揩马援碑。
不知千万里,谁复识辛毗。 -
149.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
150.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
151.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
152.《步虚词十首》 唐·吴筠
众仙仰灵范,肃驾朝神宗。
金景相照曜,逶迤升太空。
七玄已高飞,火炼生珠宫。
馀庆逮天壤,平和王道融。 -
153.《登庐山东峰观九江合彭蠡湖》 唐·吴筠
百川灌彭蠡,秋水方浩浩。
九派混东流,朝宗合天沼。
写心陟云峰,纵目还缥缈。
宛转众浦分,差池群山绕。 -
154.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
155.《秋日望倚帝山》 唐·吴筠
楚服多奇山,灵表先倚帝。
孤秀白云里,青冥何崇丽。
秋天已晴朗,晚日更澄霁。
远峰列在目,杳与神襟契。 -
156.《忆江南》 唐·吕岩
淮南法,秋石最堪夸。
位应乾坤白露节,象移寅卯紫河车。
子午结朝霞。 -
157.《袭美先辈以龟蒙所献五百言既蒙见和复示荣唱…用伸酬谢》 唐·陆龟蒙
洪范分九畴,转成天下规。
河图孕八卦,焕作玄中奇。
先开否臧源,次筑经纬基。
粤若鲁圣出,正当周德衰。 -
158.《次追和清远道士诗韵》 唐·陆龟蒙
一代先后贤,声容剧河汉。
况兹迈古士,复历苍崖窜。
辰经几十万,邈与灵寿玩。
海岳尚推移,都鄙固芜漫。 -
159.《答客难》 两汉·东方朔
客难东方朔曰:“苏秦、张仪一当万乘之主,而身都卿相之位,泽及后世。
今子大夫修先王之术,慕圣人之义,讽诵诗书百家之言,不可胜记,著于竹帛;唇腐齿落,服膺而不可释,好学乐道之效,明白甚矣;自以为智能海内无双,则可谓博闻辩智矣。
然悉力尽忠,以事圣帝,旷日持久,积数十年,官不过侍郎,位不过执戟。
意者尚有遗行邪?同胞之徒,无所容居,其故何也?”东方先生喟然长息,仰而应之曰:“是故非子之所能备。 -
160.《北征赋》 两汉·班彪
余遭世之颠覆兮,罹填塞之阨灾。
旧室灭以丘墟兮,曾不得乎少留。
遂奋袂以北征兮,超绝迹而远游。
朝发轫于长都兮,夕宿瓠谷之玄宫。