-
1.《无可奈何歌》 唐·白居易
无可奈何兮,白日走而朱颜颓。
少日往而老日催,生者不住兮死者不回。
况乎宠辱丰悴之外物, -
2.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
3.《圬者王承福传》 唐·韩愈
圬之为技贱且劳者也。
有业之,其色若自得者。
听其言,约而尽。
问之,王其姓。 -
4.《蔡实甫能酒而道中无可口者见其吻噪成长篇戏》 宋·王迈
吾祖方平至君家,丝麟谈笑酌流霞。
麻姑约时在是坐,痒处思得姑爪爬。
我今与君岂其裔,弹指又经千百岁。
文采风流今尚存,仙风道骨知谁继。 -
5.《人有负盐负薪者》 唐·李延寿
人有负盐负薪者,同释重担息树阴。
少时,且行,争一羊皮,各言藉背之物。
久未果,遂讼于官。
惠遣争者出,顾州纪纲曰:“以此羊皮可拷知主乎?”群下咸无答者。 -
6.《送清杲禅者》 宋·释重顯
春雨濛濛,春风拂拂。
动兮静兮,匪待时出。
云霞闲澹作性,金铁冷落为骨。
知我者谓我高蹈世表,不知我者谓我下视尘窟。 -
7.《二十一日风甚明日梅花无在者独红萼留枝间甚》 宋·陈与义
昨日梅花犹可攀,今朝残萼便斓班。
群仙已御东风去,总脱绛袂留林间。 -
8.《追念将使叔》 宋·王炎
青山横白云,野色极潇洒。
见者必属目,实相在其下。
此翁强健时,门外无车马。
夫岂固绝交,欲与无可者。 -
9.《观别者》 唐·王维
青青杨柳陌。
陌上别离人。
爱子游燕赵。
高堂有老亲。 -
10.《九月二十六日雪予未之见北人云大都是时亦无》 宋·方回
立冬犹十日,衣亦未装绵。
半夜风翻屋,侵晨雪满船。
非时良可怪,吾老最堪怜。
通袖藏酸指,凭栏耸冻肩。
枯肠忽萧索,残菊尚鲜妍。
贫苦无衾者,应多疾病缠。