-
121.《和陈南仲郎中见贻》 宋·曹勋
颍川先生气佳哉,软语款细怀抱开。
万言倚马有余味,一室扫地无纤埃。
悬知得句先钵韵,便觉北南瞻斗魁。
向来小驻奔电马,始今须遂良史才。 -
122.《隋堤草》 宋·曹勋
绵绵隋堤草,草色翠如茵。
梧桐间桃李,穠艳骄阳春。
杨柳垂金堤,拂舞无纤尘。
行人不敢折,守吏严呵嗔。 -
123.《分韵送卢国华福建提刑得华字》 宋·楼钥
卢侯场屋声,天马腾渥洼。
残膏沾后人,奇芬吐天葩。
来踏九陌尘,去种河阳花。
向来再去国,盛山建高牙。 -
124.《次韵德先步月答所问语》 宋·魏了翁
霁月光湓浦,吟风归洛京。
迥无纤霭翳,千古识真清。 -
125.《和南塘咏梅》 宋·卫宗武
剥极大冶发死灰,潜阳初动生意回。
冲融一脉贯万汇,物有清气拂斗魁。
嘉植几世培其栽, -
126.《文度以大笏见遗奇伟特甚非鄙人所称拟柏梁体》 宋·李处权
南越巨象何壮哉,齿牙脱落岁几枚。
削木混真易以埋,玩视常恐生怒猜。
良工到手能剪裁,成此大笏莫与偕。
远随舶贾凌涛雷,论贾奚啻百琼瑰。 -
127.《月轩》 宋·牟巘五
坐叹冰轮吐复吞,长风忽为拂霾昏。
褰开万里无纤翳,到处人家月满轩。 -
128.《祭坦仲履》 宋·释文珦
仲履真吾徒,敏慧出流辈。
比玉无纤瑕,方珠绝微颣。
子心如秋月,皎皎长不昧。
子身如閒云,出处极自在。 -
129.《颂十玄谈》 宋·释印肃
心心,非不心,未得印时生死侵。
除非一搭无纤翳,六道皆标我相形。 -
130.《行住坐卧三十二颂》 宋·释印肃
火出木烬灰烟灭,黑白无纤可作师。
喻若春风融腊雪,普令冷暖□偏枯。 -
131.《春集僧舍一首》 宋·苏籀
绣川藻野炫嫣姝,练缟穠殷亭育炉。
二月峭寒轻抑勒,崇朝和气毕昭苏。
绀青六幕无纤翳,绿缛多畴几町区。
居士自携三昧醖,缁流丛错设伊蒲。 -
132.《和韩致光侍郎无题三首十四韵》 唐·吴融
珠佩元消暑,犀簪自辟尘。
掩灯容燕宿,开镜待鸡晨。
去懒都忘旧,来多未厌新。
每逢忧是梦,长忆故延真。 -
133.《鹊桥仙·纤云弄巧》 宋·秦观
纤云弄巧,飞星传恨,银汉迢迢暗度。
金风玉露一相逢,便胜却人间无数。
(度 通:渡)
柔情似水,佳期如梦,忍顾鹊桥归路。
两情若是久长时,又岂在朝朝暮暮。 -
134.《八声甘州(中秋小集无月)》 宋·李曾伯
问孀娥、僝僽厌看人,唯复厌人看。
正凉宵准拟,招延素魄,慰藉苍颜。
廉纤梧桐细雨,吹彻玉箫寒。
仿佛山河影,只在云端。 -
135.《丹凤吟(无射商赋陈宗之芸居楼)》 宋·吴文英
丽景长安人海,避影繁华,结庐深寂。
灯窗雪户,光映夜寒东壁。
心凋鬓改,镂冰刻水,缥简离离,风签索索。
怕遣花虫蠹粉,自采秋芸薰架,香泛纤碧。 -
136.《渔家傲·小雨纤纤风细细》 宋·朱服
小雨纤纤风细细,万家杨柳青烟里。
恋树湿花飞不起,愁无比,和春付与东流水。
九十光阴能有几?金龟解尽留无计。
寄语东阳沽酒市,拼一醉,而今乐事他年泪。 -
137.《菩萨蛮·隔花才歇帘纤雨》 清·纳兰性德
隔花才歇帘纤雨,一声弹指浑无语。
梁燕自双归,长条脉脉垂。
小屏山色远,妆薄铅华浅。
独自立瑶阶,透寒金缕鞋。 -
138.《菩萨蛮·隔花才歇廉纤雨》 清·纳兰性德
隔花才歇廉纤雨,一声弹指混无语。
梁燕自双归,长条脉脉垂。
小屏山色远,妆薄铅华浅。
独自立瑶阶,透寒金缕鞋。 -
139.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
140.《菩萨蛮·玉纤弹处真珠落》 唐·温庭筠
玉纤弹处真珠落,流多暗湿铅华薄。
春露□朝华,秋波浸晚霞。
风流心上物,本为风流出。
看取薄情人,罗衣无此痕。
?