-
301.《甲辰岁张郡伯鄮西如觐京师其母太夫人出中馈》 明·卢柟
凤历开皇纪,龙池忆紫烟。
青阳调玉烛,白日转幽天。
河朔风云会,漳涯气概先。
诸公梁苑客,明府汉庭铨。 -
302.《高邮陈直躬处士画雁二首》 宋·苏轼
野雁见人时,未起意先改。
君従何处看,得此无人态。
无乃槁木形,人禽两自在。
北风振枯苇,微雪落璀璀。 -
303.《午窗坐睡》 宋·苏轼
蒲团盘两膝,竹几阁双肘。
此间道路熟,径到无何有。
身心两不见,息息安且久。
睡蛇本亦无,何用钩与手。 -
304.《午窗坐睡》 宋·苏轼
蒲团蟠两膝,竹几阁双肘。
此间道路熟,径到无何有。
身心两不见,息息安且久。
睡蛇本亦无,何用钩与手。 -
305.《和冲卿雪诗并示持国》 宋·王安石
地卷江海浮,天吹河汉涌。
北风散作花,巧丽世无种。
霾昏得照曜,尘滓归掩拥。
荒林无空枝,幽瓦有高陇。 -
306.《送谢师宰赴任楚州》 宋·王安石
珠玉不自贵,故为人所怜。
贤愚亦如此,好恶有自然。
闻子欲东南,使我抱幽悁。
炎风沙土中,甘与子留连。 -
307.《读放翁先生剑南诗草》 宋·戴复古
茶山衣钵放翁诗,南渡百年无此奇。
入妙文章本平澹,等闲言语变瑰琦。
三春花柳天裁剪,历代兴衰世转移。
李杜陈黄题不尽,先生模写一无遗。 -
308.《初夏幽居偶题》 宋·陆游
展尽高槐日渐长,了无蜂蝶为花忙。
青梅旋摘宜盐白,煮酒初尝带腊香。
林下光阴无一事,水边窗户有余凉。
应门不用辞衰疾,车马何由到野堂? -
309.《晚起》 宋·陆游
学道逍遥心太平,幽窗鼻息撼床声。
柳花无蒂蛮毡暖,龟甲有纹缯帐明。
候起儿童陈盥栉,笑衰人客闯柴荆。
此生睡足无余念,安用元戎报五更。 -
310.《立春日》 宋·陆游
江花江水每年同,春日春盘放手空。
天地无私生万物,山林有处著衰翁。
牛趋死地身无罪,梅发京华信不通。
数片飞飞犹腊雪,村邻相唤贺年豊。 -
311.《春感》 宋·陆游
少时狂走西复东,银鞍骏马驰如风。
眼看春去不复惜,只道岁月来无穷。
初游汉中亦未觉,一饮尚可倾千锺。
叉鱼狼藉漾水浊,猎虎蹴蹋南山空。 -
312.《寥寥》 宋·宋祁
寥寥私沐地,索索晚秋时。
高树足危响。
寒花无媚姿。
远砧投会急,昏雁赴行迟。
抚物能无感,年华及始衰。 -
313.《淮阴太宁山主崇岳逮与予诸公游今年七十余耳》 宋·张耒
我来之初季春月,门外李花如积雪。
杜门燕坐度长夏,庭树秋风忽骚屑。
西驰大火不复燎,急雨凄风争应节。
紫貂暴日知有待,画扇依墙将怨别。 -
314.《鸜鹆谣》 元·王冕
鸜鹆入树腹,雎鸠乱关关。
妖氛扇幽邃,幻惑成至欢。
漫漫恣宵旰,终永期无患。
凄雨苦何其,余花惨无颜。
风俗陡衰毁,教化委荆菅。
君子致远虑,隐忧增忾叹。 -
315.《和之美河西列岫亭》 宋·司马光
秋山对疏牖,羁客倦登景。
雨后岗光活,晴初落照深。
素波明别浦,赤叶照衰林。
伫目寂无事,何人知此心。 -
316.《新霜二首》 宋·欧阳修
天云惨惨秋阴薄,卧听北风鸣屋角。
平明惊鸟四散飞,一夜新霜群木落。
南山郁郁旧可爱,千仞巉岩如刻削。
林枯山瘦失颜色,我意岂能无寂寞。 -
317.《代鸠妇言》 宋·欧阳修
斑然锦翼花簇簇,雄雌相随乐不足。
抱雏出卵翅羽成,岂料一朝还反目。
人言嫁鸡逐鸡飞,安知嫁鸠被鸠逐。
古来有盛必有衰,富贵莫忘贫贱时。 -
318.《送鄂州刑狱掾王懋元功罢官还海陵兼简金陵和》 宋·贺铸
暖云芳草横塘路,送客何之官鄂渚。
江皋暑淫气如蒸,别来何之还海陵。
海陵鄂渚非吾土,每後君来先我去。
人无根蔕本悠悠,况指沧波是舟路。 -
319.《希深惠书言与师鲁永叔子聪几道游嵩因诵而韵》 宋·梅尧臣
闻君奉宸诏,瑞祝疑灵岫。
山水聊得游,志愿庶可就。
岂无朋从俱,况此一二秀。
方蕲建春陌,十刻残昼漏。 -
320.《依韵和丁元珍见寄》 宋·梅尧臣
我从江南来,挂席江上正。
轻舟自行速,不与风力竞。
乃省少时学,强勉无佳兴。
初如弄机杼,未解布丝经。