-
341.《次徐相公韵十首·老马》 宋·释行海
瘦脊棱棱跨弊鞍,无骑北将服南官。
衰鬃不弁青丝脆,旧铁犹衔白沫寒。
料足雨催荣草长,蹄香春暾野花乾。
可怜骄骏今无用,羞见新驹学步宽。 -
342.《游保宁院练光亭同丘程凌林四君分题用业字韵》 宋·苏颂
寺本梁瓦棺,地临吴建业。
何人构虚亭,胜概压危堞。
岩扃豁常开,江练静相协。
洪涛虽震腾,迅流终妥帖。 -
343.《相和歌辞·白头吟》 唐·张籍
请君膝上琴,弹我白头吟。
忆昔君前娇笑语,两情宛转如萦素。
宫中为我起高楼,更开华池种芳树。 -
344.《杂曲歌辞·行路难五首》 唐·贯休
不会当时作天地,刚有多般愚与智。
到头还用真宰心,何如上下皆清气。
大道冥冥不知处,那堪顿得羲和辔。 -
345.《在京思故园见乡人问》 唐·王绩
旅泊多年岁,老去不知回。
忽逢门前客,道发故乡来。
敛眉俱握手,破涕共衔杯。
殷勤访朋旧,屈曲问童孩。 -
346.《寄许八》 唐·张说
万类春皆乐,徂颜独不怡。
年来人更老,花发意先衰。
乳鹊穿坛画,巢蜂触网丝。
平生美容色,宿昔影中疑。
远道何由梦,同心在者谁。
西风欲谁语,悯默遂无词。 -
347.《临水亭》 唐·闾丘均
高馆基曾山,微幂生花草。
傍对野村树,下临车马道。
清朗悟心术,幽遐备瞻讨。
回合峰隐云,联绵渚萦岛。
气似沧洲胜,风为青春好。
相及盛年时,无令叹衰老。 -
348.《邯郸宫人怨》 唐·崔颢
邯郸陌上三月春,暮行逢见一妇人。
自言乡里本燕赵,少小随家西入秦。
母兄怜爱无俦侣,五岁名为阿娇女。 -
349.《邯郸宫人怨》 唐·崔颢
邯郸陌上三月春,暮行逢见一妇人。
自言乡里本燕赵,少小随家西入秦。
母兄怜爱无俦侣,五岁名为阿娇女。 -
350.《送子婿崔真父归长城》 唐·刘长卿
送君卮酒不成欢,幼女辞家事伯鸾。
桃叶宜人诚可咏,柳花如雪若为看。
心怜稚齿鸣环去,身愧衰颜对玉难。
惆怅暮帆何处落,青山无限水漫漫。 -
351.《寄赵七侍御》 唐·李华
摇桨曙江流,江清山复重。
心惬赏未足,川迥失前峰。
凌滩出极浦,旷若天池通。
君阳青嵯峨,开拆混元中。 -
352.《金谷园歌》 唐·韦应物
石氏灭,金谷园中水流绝。
当时豪右争骄侈,锦为步障四十里。
东风吹花雪满川,紫气凝阁朝景妍。 -
353.《雨过苏端(端置酒)》 唐·杜甫
鸡鸣风雨交,久旱云亦好。
杖藜入春泥,无食起我早。
诸家忆所历,一饭迹便扫。
苏侯得数过,欢喜每倾倒。 -
354.《晚登瀼上堂》 唐·杜甫
故跻瀼岸高,颇免崖石拥。
开襟野堂豁,系马林花动。
雉堞粉如云,山田麦无垄。
春气晚更生,江流静犹涌。 -
355.《甘林》 唐·杜甫
舍舟越西冈,入林解我衣。
青刍适马性,好鸟知人归。
晨光映远岫,夕露见日晞。
迟暮少寝食,清旷喜荆扉。 -
356.《别李义》 唐·杜甫
神尧十八子,十七王其门。
道国洎舒国,督唯亲弟昆。
中外贵贱殊,余亦忝诸孙。
丈人嗣三叶,之子白玉温。 -
357.《入衡州》 唐·杜甫
兵革自久远,兴衰看帝王。
汉仪甚照耀,胡马何猖狂。
老将一失律,清边生战场。
君臣忍瑕垢,河岳空金汤。 -
358.《题省中院壁》 唐·杜甫
掖垣竹埤梧十寻,洞门对霤常阴阴。
落花游丝白日静,鸣鸠乳燕青春深。
腐儒衰晚谬通籍,退食迟回违寸心。
衮职曾无一字补,许身愧比双南金。 -
359.《将赴成都草堂途中有作,先寄严郑公五首》 唐·杜甫
得归茅屋赴成都,直为文翁再剖符。
但使闾阎还揖让,敢论松竹久荒芜。
鱼知丙穴由来美,酒忆郫筒不用酤。 -
360.《上白帝城二首》 唐·杜甫
江城含变态,一上一回新。
天欲今朝雨,山归万古春。
英雄馀事业,衰迈久风尘。
取醉他乡客,相逢故国人。