-
1.《李伯纪丞相挽诗》 宋·赵令衿
鲸路心犹望,龙门迹已荒。
楼成上霄汉,书拟奏明光。
贱子无贤誉,先生独荐扬。
凛然生气在,谁谓哲人亡。 -
2.《狱中上梁王书》 两汉·邹阳
臣闻忠无不报,信不见疑,臣常以为然,徒虚语耳。
昔荆轲慕燕丹之义,白虹贯日,太子畏之;卫先生为秦画长平之事,太白食昴,昭王疑之。
夫精变天地而信不谕两主,岂不哀哉!今臣尽忠竭诚,毕议愿知,左右不明,卒从吏讯,为世所疑。
是使荆轲、卫先生复起,而燕、秦不寤也。 -
3.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
4.《福昌书事言怀一百韵上运判唐通直》 宋·张耒
战国韩余壤,王畿汉旧京。
南围山峙秀,东泛洛浮清。
女几荒遗庙,宜阳认故城。
千秋迷佩玦,百战有榛荆。 -
5.《彦隽母挽章二首》 宋·陈东
少驰贤孝誉,来配颍川家。
虽夺共姜誓,曾无贤母瑕。
一乡蒙爱惠,百口藉生涯。
享福逾中寿,归与勿怨嗟。 -
6.《汪彦章誉望求贤荐书三帖赞》 宋·岳珂
纳交以道,不殊乎丘图。
观政以人,叹息于求贤。
言情惟真,无事乎胁肩。
此前辈之流风,今不复见者几百年矣。
使览者跫然曰:古道之存,存乎尺笺,盍思乎勉旃。
则如宝真者,亦将预有荣焉。 -
7.《郑倅生辰》 宋·陈棣
柯山插空天为隣,飞仙窟宅无纖尘。
降尘孕秀神所相,岂但崧高生甫申。
笑别方壶离紫府,道骨清标映华组。
二十八宿罗心胸,霁月光风映眉宇。 -
8.《朱仲寔少府到官无几日即入佥幕官满送行二首》 宋·戴复古
才智人难及,上官能用贤。
梅仙无一事,莲幕坐三年。
政誉倾千里,归途仰二天。
辟书闻早上,松菊莫留连。 -
9.《寄内兄和州崔员外十二韵》 唐·杜牧
历阳崔太守,何日不含情。
恩义同钟李,埙篪实弟兄。
光尘能混合,擘画最分明。
台阁仁贤誉,闺门孝友声。 -
10.《上文潞公生日》 宋·张耒
盛德元勋绝等伦,麟符虎节冠宗臣。
灵椿上古身千载,一柱明堂力万钧。
伐叛豹韬威尚凛,刊名金鼎铸来新。
风谣四海占贤相,笑咏山川是主人。 -
11.《和集贤相公摄事出郊》 宋·夏竦
台衮承严祀,传呼出禁城。
扢坛将错事,总驷暂观耕。
盈止逾周颂,康哉叶舜赓。
满篝登大穟,首种达初萌。 -
12.《和虚中见赠二首》 宋·曹勋
珊瑚明月堕微茫,春入灯花暖夜缸。
但阅玙璠来棐几,颇惭心迹倦芸窗。
云间旧是贤者隐,江夏久无清誉双。
拭目须君上霄汉,且将韵语伴澄江。 -
13.《宿兴国寺方丈与容对状》 宋·刘学箕
世间何事能感人,诗人题咏为多情。
我亦执笔书长吟,诗吟未竟情已盈。
古称白头如新,倾盖如故,何似祗今握手见肺肝,开口无毁誉。 -
14.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
15.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉,秋之为气也!
萧瑟兮草木摇落而变衰。
憭栗兮若在远行,登山临水兮送将归。
泬漻兮天高而气清,寂寥兮收潦而水清。 -
16.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
17.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
18.《形影神三首》 魏晋·陶渊明
贵贱贤愚,莫不营营以惜生,斯甚惑焉;故极陈形影之苦,言神辨自然以释之。
好事君子,共取其心焉。
形赠影
天地长不没,山川无改时。 -
19.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉!秋之为气也。
萧瑟兮,草木摇落而变衰。
憭栗兮,若在远行。
登山临水兮,送将归。 -
20.《待漏院记》 宋·王禹偁
天道不言,而品物亨、岁功成者,何谓也?四时之吏,五行之佐,宣其气矣。
圣人不言而百姓亲、万邦宁者,何谓也?三公论道,六卿分职,张其教矣。
是知君逸于上,臣劳于下,法乎天也。
古之善相天下者,自咎、夔至房、魏,可数也,是不独有其德,亦皆务于勤耳,况夙兴夜寐,以事一人。