-
121.《题杼山癸亭得暮字(亭,陆鸿渐所创)》 唐·颜真卿
杼山多幽绝,胜事盈跬步。
前者虽登攀,淹留恨晨暮。
及兹纡胜引,曾是美无度。
欻构三癸亭,实为陆生故。 -
122.《使过瑶台寺,有怀圆寂上人》 唐·颜真卿
上人居此寺,不出三十年。
万法元无著,一心唯趣禅。
忽纡尘外轸,远访区中缘。
及尔不复见,支提犹岌然。 -
123.《早春过七岭,寄题硖石裴丞厅壁》 唐·萧颖士
出硖寄趣少,晚行偏忆君。
依然向来处,官路溪边云。
兹路岂不剧,能无俗累纷。
槐阴永未合,泉声细犹闻。
弥叹春罢酒,牵卑从此分。
登高望城入,斜影半风薰。 -
124.《宴包二融宅》 唐·孟浩然
闲居枕清洛,左右接大野。
门庭无杂宾,车辙多长者。
是时方盛夏,风物自潇洒。
五日休沐归,相携竹林下。
开襟成欢趣,对酒不能罢。
烟暝栖鸟迷,余将归白社。 -
125.《与白明府游江》 唐·孟浩然
故人来自远,邑宰复初临。
执手恨为别,同舟无异心。
沿洄洲渚趣,演漾弦歌音。
谁识躬耕者,年年梁甫吟。 -
126.《题张野人园庐》 唐·孟浩然
与君园庐并,微尚颇亦同。
耕钓方自逸,壶觞趣不空。
门无俗士驾,人有上皇风。
何处先贤传,惟称庞德公。 -
127.《李氏园林卧疾》 唐·孟浩然
我爱陶家趣,园林无俗情。
春雷百卉坼,寒食四邻清。
伏枕嗟公干,归山羡子平。
年年白社客,空滞洛阳城。 -
128.《和张判官登万山亭,因赠洪府都督韩公》 唐·孟浩然
韩公是襄士,日赏城西岑。
结构意不浅,岩潭趣转深。
皇华一动咏,荆国几谣吟。
旧径兰勿剪,新堤柳欲阴。 -
129.《与白明府游江》 唐·孟浩然
故人来自远,邑宰复初临。
执手恨为别,同舟无异心。
沿洄洲渚趣,演漾弦歌音。
谁识躬耕者,年年梁甫吟。 -
130.《题张野人园庐》 唐·孟浩然
与君园庐并,微尚颇亦同。
耕钓方自逸,壶觞趣不空。
门无俗士驾,人有上皇风。
何处先贤传,惟称庞德公。 -
131.《李氏园林卧疾》 唐·孟浩然
我爱陶家趣,园林无俗情。
春雷百卉坼,寒食四邻清。
伏枕嗟公干,归山羡子平。
年年白社客,空滞洛阳城。 -
132.《和张判官登万山亭,因赠洪府都督韩公》 唐·孟浩然
韩公是襄士,日赏城西岑。
结构意不浅,岩潭趣转深。
皇华一动咏,荆国几谣吟。
旧径兰勿剪,新堤柳欲阴。 -
133.《赠卢征君昆弟》 唐·李白
明主访贤逸,云泉今已空。
二卢竟不起,万乘高其风。
河上喜相得,壶中趣每同。
沧州即此地,观化游无穷。
水落海上清,鳌背睹方蓬。
与君弄倒景,携手凌星虹。 -
134.《自巴东舟行经瞿唐峡,登巫山最高峰,晚还题壁》 唐·李白
江行几千里,海月十五圆。
始经瞿塘峡,遂步巫山巅。
巫山高不穷,巴国尽所历。
日边攀垂萝,霞外倚穹石。 -
135.《月下独酌四首》 唐·李白
花间一壶酒,独酌无相亲。
举杯邀明月,对影成三人。
月既不解饮,影徒随我身。
暂伴月将影,行乐须及春。 -
136.《答长安丞裴说》 唐·韦应物
出身忝时士,于世本无机。
爰以林壑趣,遂成顽钝姿。
临流意已凄,采菊露未稀。
举头见秋山,万事都若遗。 -
137.《端居感怀》 唐·韦应物
沈沈积素抱,婉婉属之子。
永日独无言,忽惊振衣起。
方如在帏室,复悟永终已。
稚子伤恩绝,盛时若流水。 -
138.《自潘陵尖还少室居止,秋夕凭眺》 唐·岑参
草堂近少室,夜静闻风松。
月出潘陵尖,照见十六峰。
九月山叶赤,谿云淡秋容。
火点伊阳村,烟深嵩角钟。 -
139.《因假归白阁西草堂》 唐·岑参
雷声傍太白,雨在八九峰。
东望白阁云,半入紫阁松。
胜概纷满目,衡门趣弥浓。
幸有数亩田,得延二仲踪。 -
140.《林卧》 唐·岑参
偶得鱼鸟趣,复兹水木凉。
远峰带雨色,落日摇川光。
臼中西山药,袖里淮南方。
唯爱隐几时,独游无何乡。