-
161.《送李汝臣同年谪官导江主簿》 宋·司马光
得丧互循环,古今昧终始。
百岁落其间,仅与毫芒似。
所以达人心,身外不复纪。
愁来若乱丝,疏解当以理。 -
162.《登绛州富公嵩巫亭示同行者》 宋·欧阳修
群峰拥轩槛,竹树阴漠漠。
公胡苦思山,规构自心作。
惟予爱山者,初仕即京洛。
嵩峰三十六,终日对高阁。 -
163.《失调名》 宋·无名氏
你自平生行短,不公正、欺物瞒心。
交年夜、将烧毁,犹自昧神明。
若还替得,你可知好里,争奈无凭。
我虽然无口,肚里清醒。
除非阎家大伯,一时间、批判昏沈。
休痴呵,临时恐怕,各自要安身。 -
164.《泊寿春龙潭上夜半黑风破一舟》 宋·梅尧臣
盲风吼空来,不识前山遮。
回激入湾口,暗浪腾水涯。
喧闻破我船,沉没惊一家。
晦昧若涂漆,心绪如乱麻。 -
165.《奉和子华持国玉汝来饮西轩》 宋·梅尧臣
我诚官局冷,终日事靡括。
每耽古人书,似与世俗阔。
同道三四人,来过慰饥渴。
迭相陈语言,曾未厌刀呾。 -
166.《次韵和司马君实同钱君倚二学士见过》 宋·梅尧臣
栖栖太学官,日厌尘坌积。
朋游绝经过,都未昧相识。
幸得养疏慵,不能事役役。
天京二贤佐,向晚忽来觌。 -
167.《读黄莘秘校卷》 宋·梅尧臣
嵇康昔弹广陵散,商声高与宫声缓。
托名山鬼未传人,古桐纫丝丝不断。
一闻殭卧窃其音,世间虽得能亦罕。
贤明以之知盛衰,愚昧以之为忘诞。 -
168.《和元之述梦见寄》 宋·梅尧臣
高秋枕席凉,昼寝还清旷。
不嘲君腹便,独梦予尔访。
岂忘相规言,仍记群小访。
始知端正心,寐语尚不诳。 -
169.《书窜》 宋·梅尧臣
皇佑辛卯冬,十月十九日。
御史唐子方,危言初造膝。
曰朝有巨奸,臣介所愤嫉。
愿条一二事,臣职非妄率。 -
170.《谢季左司笔墨》 宋·晁说之
韩扬州,萧剑州,相忘终日梦悠悠。
何如微季掾三府,国誉乡评坐以收。
不忘笔墨高人兴,为道明珠无昧不。 -
171.《酬种放徵君一百韵》 宋·王禹偁
太岁在辛卯,九月万木落。
是时太阴亏,占云臣道剥。
王生出紫微,谴逐走商洛。
扶亲又抱子,迤逦过京索。 -
172.《闻鴞》 宋·王禹偁
元精育万汇,羽族何茫茫。
为怪有鸱鴞,为瑞称凤皇。
凤皇不时出,未识五色章。
吾生在邹鲁,风土殊远方。 -
173.《还杨遂蜀中集》 宋·王禹偁
上玄茫昧胡为乎,施设吾道生吾徒。
否多泰少是天意,生有述作死不虚。
圣人忧患方演易,贤者穷愁始著书。
尽令富贵陷逸乐,蠢蠢戢戢如鸡猪。 -
174.《再和》 宋·刘克庄
陌头侠少行歌呼,方演东晋谈西都。
哇淫奇响荡众志,澜翻辨吻矜群愚。
狙公加之章甫饰,鸠盘谬以脂粉涂。
荒唐夸父走弃杖,恍惚象罔行索珠。 -
175.《清樾轩》 宋·曾几
开轩在独园,绕屋得清樾。
不知何年树,殆为今日设。
窗扉落林影,时复乱风月。
喧声了不闻,幽哢极可悦。 -
176.《李太尉》 宋·文同
昏雺翳紫极,横霓势光大。
妖威集凶冀,忍秽实中赖。
奸铓日增剡,谁汝触取害。
骄根愈自固,所植利孱昧。 -
177.《次韵赵公直赏心亭醵会古风》 宋·周必大
晋人夸新亭,假日辄高会。
中间伯仁辈,未免楚囚对。
江山犹古昔,人物已暧昧。
东郊今保厘,翠华记行在。 -
178.《钓龙台》 宋·蔡襄
龙在固神物,动与风云会。
胡为脱渊泉,辄触鉤纶害。
无乃护明珠,睡目方瞢昧。
而或嗅香饵,贪涎适沾霈。 -
179.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫注思时。
事少全由心意足,病多休道药难医。
情当少日须思老,志在安时莫忘危。
天道分明人自昧,尧夫非是爱吟诗。 -
180.《有妄吟》 宋·邵雍
作伪少阴德,饰非多隐情。
人心虽曖昧,天道自分明。
手足既皆露,语言安足凭。