-
1.《辛亥孟秋戊子有虹下天绕飞泉山入东谷饮古井》 宋·文同
长虹落天帔,万丈截群岭。
蟠身下深谷,俯首饮古井。
居人莫之指,况复敢引领。
幡然绕空去,云雾变俄顷。 -
2.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
3.《江边四十韵(此后并江陵时作)》 唐·元稹
官借江边宅,天生地势坳。
欹危饶坏构,迢递接长郊。
怪鵩频栖息,跳蛙颇混淆。
总无篱缴绕,尤怕虎咆哮。 -
4.《自觉二首》 唐·白居易
四十未为老,忧伤早衰恶。
前岁二毛生,今年一齿落。
形骸日损耗,心事同萧索。
夜寝与朝餐,其间味亦薄。 -
5.《题黄山汤院》 唐·李敬方
楚镇惟黄岫,灵泉浴圣源。
煎熬何处所,炉炭孰司存。
沙暖泉长拂,霜笼水更温。
不疏还自决,虽挠未尝浑。 -
6.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
7.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
8.《野庵曲》 宋·沈瀛
野叟最昏迷。
叹世间、光阴奔走如驰。
逢这闲时。
忽寻忖、一生里事都非。 -
9.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。 -
10.《九怀》 两汉·王褒
匡机
极运兮不中,来将屈兮困穷。
余深愍兮惨怛,愿一列兮无从。
乘日月兮上征,顾游心兮鄗酆。 -
11.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
12.《寿赵仙尉》 宋·阮文卿
君不见苕溪有山号浮玉,降神储瑞皆天族。
又不见苕溪有水名水晶,地灵人杰尽维城。
苕溪山川称第一,孕秀梅仙尤杰出。
我来席上揖清风,义气相与吞长虹。 -
13.《唐嘉会妻》 明·吴鼎芳
凤皇失其侣,三年独彷徨。
岂无云中鹤,矫矫非所当。
所居谷水西,乃在淀水阳。
杨氏有好女,小字曰云芳。 -
14.《读子书作》 明·周子谅
学馆坐无事,故书聊复看。
披文既薈蕞,寻义亦泮涣。
趋前后已逸,顾旧新辄窜。
万言虽毕陈,一理竟未贯。 -
15.《祖德诗九章》 明·朱瞻基
上天信崇高,临下明以赫。
元季政昏乱,帝用厌夷狄。
眷求令德宗,视乃善庆积。
沛然启其祥,疆宇俾开辟。 -
16.《读孟郊诗二首》 宋·苏轼
夜读孟郊诗,细字如牛毛。
寒灯照昏花,佳处时一遭。
孤芳擢荒秽,苦语余诗骚。
水清石凿凿,湍激不受篙。 -
17.《鹎鵊词》 宋·张耒
树头玄衣郎,神爽声复清。
睡先万目觉,起对残月星。
悯世耽睡昏,体秽神不灵。
招使离衽席,啼呼每丁宁。
幽人最怜汝,未旦起坐听。
荒山多嘉树,春尽故园情。 -
18.《又是和夜雨宿村舍》 宋·司马光
积雨久未阕,岂徒行客忧。
夜闻屋中人,叹息悲田畴。
方春播殖时,种食皆外求。
鞭诃犯赤日,酷烈惭羸牛。 -
19.《和圣俞聚蚊》 宋·欧阳修
颓阳照穷巷,暑退凉风生。
夫子卧环堵,振衣步前楹。
愁烟四邻起,鸟雀喧空庭。
余景蔼欲昏,众蚊复薨薨。 -
20.《梦蝗》 宋·王令
至和改元之一年,有蝗不知自何来。
朝飞蔽天不见日,若以万布筛尘灰。
暮行啮地赤千顷,积叠数尺交相埋。
树皮竹颠尽剥枯,况又草谷之根荄。