-
241.《剑联句》 宋·滕宗谅
圣人作神兵,以定天下厄。
蚩忧发灵机,干将构雄绩。
橐籥天地开,炉治阴阳闢。
南帝输火精,古皇降金液。 -
242.《别天台》 宋·赵企
携家隐青山,青山不我留。
遣我出山去,再拜辞丹丘。
王命急星火,驾言促西游。
朝游白云城,暮宿黄花洲。 -
243.《秋日怀元晦》 宋·黄铢
叶落不胜秋,山空退烦暑。
高斋读书罢,枕臂听残雨。
霭霭野云昏,翻翻坠红舞。
中虚万思息,动静理可睹。 -
244.《读真西山奏疏》 宋·施枢
戎狄从来不可凭,谁令汉祖议和亲。
连衡休易从游说,厝火当忧卧积薪。
黯在淮南谋自寝,亮亡司马志方伸。
本强始见遐冲折,信是经纶直要人。 -
245.《草》 宋·陈景沂
未破滁阳亭屡易,亭亡今又几经年。
峰回路转势不改,木秀阴繁直到巅。
流下山泉音若咽,烧余寺刻块如拳。
柴王一殿今何在,衰草残烟护晓娟。 -
246.《次史德载韵示诸孙》 宋·牟巘
我家无绛帐,贫贱人所弃。
忽闻唔咿声,老怀倍欢喜。
比邻亦惊怪,捩眼不敢睨。
先生史鱼直,自谓骨不媚。 -
247.《南村杂赋(六首)》 元·陶宗仪
路直华亭谷,林藏处士家。
葵菘浮雨甲,粳秫吐晴葩。
埘羽肥堪缚,谿鳞巨易叉。
客来留共酌,浊酒不须赊。
¤ -
248.《擬古》 宋·田锡
直言如霜刃,卒发伤人意。
痛贯丹诚中,无与金疮理。
缄恨若瘢痕,终身难弃置。
伺隙果报时,遂陷无情地。
虽悔安可追,弗反同奔驷。
君子慎枢机,言之岂容易。 -
249.《庆历圣德颂》 宋·石介
于维庆历,三年三月。
皇帝龙兴,徐出闱闥。
晨坐太极,书开阊阖。
躬揽英贤,手锄奸枿。 -
250.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
251.《上丞相寿》 宋·戴栩
圣主千龄不易逢,直应护养到清躬。
观书子夜勤毋过,颐志宸庭乐自融。
盛在聪明称帝舜,深於保辅是周公。
治平元佑从头数,此是皇家第一功。 -
252.《彗星》 宋·戴埴
绍定壬辰闰九月,已酉之夜彗星出。
清台奏御,正衙避席。
太官减膳羞,瞽宗彻音乐。
鸡竿肆眚出囚系,龙扆责躬求谠直。 -
253.《香入云亭为高子章赋》 宋·杜去轻
山麓有庭存古意,不种凡花惟种桂。
苔葑藓剥迸鳞皱,雪劲霜顽聋苍翠。
栽培岂解一日成,爱惜至今尤不易。
来人不必问典型,对此俨然前辈是。 -
254.《挽德润》 宋·方审权
力挽端平疏,追还元佑风。
只今只未正,自古直难容。
去国身如叶,忧时鬓易蓬。
转输烦计使,镇抚仗元戎。 -
255.《古风》 宋·黄超然
不知乃不愠,古人叹难能。
我谓直易事,学道非干名。
本无求知心,愠亦何从生。
所以茅檐下,高枕曲吾肱。
琴书坐中友,云山门外朋。
肺腑欣有得,耳目谅无憎。
顾同子扬子,白首太玄经。 -
256.《送林以乘赴任江西佥宪》 明·蒋山卿
先帝昔巡幸,小臣同上书。
事危攀折槛,情切止乘舆。
未得陈丹悃,空令伏玉除。
天心那可问,皇怒竟何如。 -
257.《寿时相》 宋·李商叟
龙盘虎踞王金陵,杰出天人致太平。
千载精神真会聚,一朝文物益彰明。
扶持直使乾坤正,指顾能令海岱清。
二纪同□□□□,□□□□□肥民。 -
258.《司马晋州待制哀辞》 宋·马端
志古流难合,谈高道自明。
风波直恩分,鍼石尽交情。
让节蒙知厚,华班绝绮荣。
贱生怀感遇,当路假晶荧。 -
259.《示昙清侍者牧牛歌》 宋·释梵言
侬家牧个白牛,年来可纵可收。
不用鼻头絭索,任渠放荡林丘。
风清月莹,踪迹难俦。
香严鞭杖,石巩放绳头, -
260.《颂古二十六首》 宋·释嗣宗
婆婆不在五台山,平地行人作易难。
蓦直坦然今古路,区区却过赵州关。