-
281.《题半塘寺润公房顾叔明所画松壁》 明·孙宁
顾君叔明善写松,妙趣直与韦偃同。
片缣幅纸不易得,人争一睹清双瞳。
玉岩上人即粲可,早跻十地成全功。
禅房素壁耀霜雪,绘画未许来庸工。 -
282.《长安秋草篇(小引)》 明·王留
吴市畸人,燕都逐客,南冠寄食,西第佣书。
已伤飒飒三秋,更苦奄奄一病。
繁华耀日,难依桃李之荣;乱叶吟风,空逐梗萍之困。
睹兹衰草,倍触羁怀。 -
283.《拟矫志篇》 明·王廷陈
龙虬虽困,不资鳝鳅。
鸑鷟虽孤,不匹鹜雏。
虽有香草,当户必除。
虽有仁人,在敌必诛。 -
284.《题方道人壶□诗》 明·王泽
仙城芙蓉青匝溪,郁萧琼馆开浮黎。
飞甍仰空不可跻,青壁直上缘金梯。
仙人星冠紫霞服,万□不死中冥栖。
山中芝田春雨熟,绿叶如掌人参齐。 -
285.《湖边会饮》 明·吴学礼
秫价年平易索醪,西风野店快持螯。
门疏杨柳前峰见,瓦上藤花破屋高。
时异最伤嫠妇纬,岁寒方重故人袍。
小舟待月同归去,横直沙头插短篙。 -
286.《夜雪有怀范玉厓叔中朱沧洲孟辩》 明·吴哲
江南地薄雪并寒,缘江矮屋茅复单。
析薪束缊空燎眼,春阳不暖先生槃。
田家利酤常苦酸,东家垆头量子宽。
山公八斗焉足醉,少须暂解双眉菆。 -
287.《咸阳古堞》 明·谢贞
咸阳古帝宅,雉堞何崔嵬。
积石隐雪色,金银云中开。
咸阳昔日称百二,函谷鸡鸣客如雾。
秦王按剑叱风雷,天下诸侯尽西顾。 -
288.《送边将还旧镇》 明·熊直
易水长城本旧丘,旌旗西上路悠悠。
朝吹出塞羌胡笛,夜坐筹边古戍楼。
饮马直从青海上,射雕还过黑山头。
玉门关外思归老,定远应辞万户侯。 -
289.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
290.《丙午中秋与余左司王山人高记室同过张文学宅》 明·徐贲
商飙吹秋天如蓝,出户圆月生东南。
众星次第敛芒角,独有桂影垂毵毵。
澄光无私照应遍,不间污泽兼清潭。
冰轮轧轧上银汉,玉龙左右驾两骖。 -
291.《次韵王止仲见寄并柬郡诸友》 明·徐贲
少年不用悲秋蓬,致身岂但儒冠中。
壮心非干要夸世,平生直欲图成功。
枉将空言恣幽讨,徒采众说相芟砻。
全功独取辽城箭,大言谁信扶桑弓。 -
292.《宝剑篇》 明·薛蕙
昔闻欧冶铸宝剑,冶中蛟龙欻挥霍。
冶开火歇蛟龙失,黯黯青云吐芒锷。
赤山丹液色郁勃,白帝金精气萦薄。
翠珉磨出冰洞明,宝鞘装成金错落。 -
293.《鹅湖口大风雨》 明·杨循吉
溪风恶如虎,力与林木斗。
其声一何猛,掩耳不敢受。
兼以疾雨至,昏黑迷白昼。
偶然在中途,非前亦非后。 -
294.《寄题玉山诗一百韵》 明·张仲举
治理逢熙运,钦明仰圣皇。
至仁侔覆载,上德配轩唐。
大业勤弘济,元臣协赞襄。
贤科收俊造,庭实粲珪璋。 -
295.《和严介谿赠西还诗》 明·赵贞吉
别公犹是见公时,回望华阳黑水垂。
万里一身愁作客,十年两逐愧临歧。
孤臣去国名难洁,弃妇思家步易迟。
珍重台衡尚怜惜,直庐中夜起吟诗。 -
296.《长蘅被放有怀》 明·郑胤骥
今年春榜新,声党多捷中。
本谓子不疑,顾乃独脱空。
才名廿年余,犹复成虚哄。
荣名偶然事,儿女浪飞动。 -
297.《登州海市》 宋·苏轼
东方云海空复空,群仙出没空明中。
荡摇浮世生万象,岂有贝阙藏珠宫。
心知所见皆幻影,敢以耳目烦神工。
岁寒水冷天地闭,为我起蛰鞭鱼龙。 -
298.《病中闻子由得告不赴商州三首》 宋·苏轼
病中闻汝免来商,旅雁何时更著行。
远别不知官爵好,思归苦觉岁年长。
著书多暇真良计,従宦无功谩去乡。
惟有王城最堪隐,万人如海一身藏。 -
299.《种松得徕字(其四在怀古堂,其六在石经院·》 宋·苏轼
春风吹榆林,乱荚飞作堆。
荒园一雨过,戢戢千万栽。
青松种不生,百株望一枚。
一枚已有馀,气压千亩槐。 -
300.《次韵高要令刘湜峡山寺见寄》 宋·苏轼
新闻妙无多,旧学闲可束。
犹当隐季主,未遽逃梅福。
空肠吐馀思,静似蚕缀簇。
寸田结初果,秀若铜生绿。