-
141.《八咏诗 会圃临春风》 南北朝·沈约
临春风。
春风起春树。
游丝暧如网。
落花雰似雾。 -
142.《春日耕者》 宋·苏辙
阳气先従土脉知,老农夜起饲牛饥。
雨深一尺春耕利,日出三竿晓饷迟。
妇子同来相妩媚,鸟鸢飞下巧追随。
纷纭政令曾何补,要取终年风雨时。 -
143.《次韵王山甫春日出郊探梅》 宋·王之道
倚竹有佳人,天寒玉肌温。
永怀经年别,及此春日暄。
幽閒谁与娱,依依映丘樊。
计台二三友,才高工拨繁。 -
144.《春日次韵张叔元》 宋·王之道
迟日轻风过雨天,草青南陌欲生烟。
江湖节物登王鲔,村落归心起杜鹃。
已办寻芳游野寺,何当修禊泛溪船。
路逢少妇携笼去,为说蚕儿向雨眠。 -
145.《夏日雨讲郊行次韵刘春卿》 宋·王之道
皇天久不雨,既雨晴亦好。
食已得从容,偕行石城道。
桑麻光似泼,山林净如澡。
苍苔长绿发,嫩竹摇翠葆。 -
146.《宦官妾妇词》 元·杨维桢
君不见天宝时,云雨丧师君不知。
宦官高力士,独为君言之。
力士忧国岂可卑?又不见,建炎春,盗炎真州君不闻。
宦官郤成章,上疏疵大臣。 -
147.《孔节妇》 元·杨维桢
有美丈夫子,玉质长髯须。
自言五十五代强有力子之孙儒,其母曰陶大家。
大家生儿六月余,丈夫子,即称孤。
零丁未保麒麟雏,大家一节誓不渝。 -
148.《节妇吟》 明·刘基
凄切复凄切,绿萍初生池水竭。
兰根压霜芽不茁,春风泠泠逐秋月。
蓼虫食苦甘如酒,卷葹虽生心已朽。
扬州青镜蚀土花,玉匣琼台复何有?君不见人间日月如飞
梭,地下相从应始多。 -
149.《依韵和择之惜春》 宋·强至
何门织妇为春魔,几听啼莺暗辍梭。
美酿入唇宜莫算,芳期屈指已无多。
迎风柳絮飘都尽,著雨花枝落半过。
正好狂歌对馀景,休因节物叹蹉跎。 -
150.《郫县春日吟》 宋·吴泳
旧谷才登幼妇场,新蚕复出小姑忙。
书生却弄閒针线,枉学明河织女襄。 -
151.《果山春郊即事七首》 宋·吴泳
檐花夜落晓还晴,应为农祥一展颦。
惭愧青裙南亩妇,犁头能得几多春。 -
152.《春日自锦封归宁过玉岩寺》 宋·李新
曲槛横桥尽落梅,春风草木自承恩。
一身初逐断鸿去,百里犹余残烧痕。
回首锦豀花柳市,那如山寺水云村。
鸣驺喜色知多少,白妇双亲笑倚门。 -
153.《春雨不止鲁漕有二诗因次韵》 宋·吴芾
青春能几何,况已过寒食。
此时对东风,一日亦可惜。
正好倒清尊,呼妇戛鸣瑟。
胡不少自宽,兀坐有忧色。
一春雨已多,连日风更力。
安得补天漏,坐待江月白。 -
154.《二儿纳妇有感》 宋·吴芾
老乘一障楚江滨,无奈星星鬓影新。
客怀情怀那似旧,忙中日月不知春。
若为经岁抛泉石,犹把非才玷缙绅。
还尽此生儿女债,盍归休下作闲人。 -
155.《次韵王司户梅花五绝下得用古人意及比妇人玉》 宋·王之望
闻说江梅已恼人,冲寒著意去寻春。
枝枝细看枝枝好,岁岁相逢岁岁新。 -
156.《和姚令威春阴四绝》 宋·王之望
十日春阴尽景微,鸣鸠逐妇几时归。
柔桑细麦宁馨长,落絮游丝可解飞。 -
157.《暮春杂咏八首》 宋·曾协
目断江头树,襟被海上风。
荷锄偕妇子,掷钓共儿童。
晚筀关心碧,秋莲满意红。
歌声何处起,舞手为年丰。 -
158.《亡妇小祥将至》 宋·姜特立
老来遽有闺中戚,岁月飞腾奈尔何。
八十耄龄能有几,九三大耋可无歌。
祥琴合御吾非激,朞乐如听玷可磨。
春到有花须育饮,莫伤岁暮更蹉跎。 -
159.《小孙纳妇》 宋·姜特立
庆事集朋亲,孙枝喜气新。
歌云停碧落。
舞雪眩青春。
暖日花君子,清樽酒圣人。
一春行乐地,不负牡丹辰。 -
160.《代毛崇夫贺妇翁黄圮老生朝》 宋·楼钥
东都竞风节,清裁称巨贤。
焱驰不自定,相与扶其颠。
独立黄徵君,道周性具全。
辟举既不就,言论亦无传。