-
101.《方老致木犀甚古》 宋·方岳
老桂枯寒出奇怪,知风何年如许大。
枝枝浑是好西风,粒粒中藏香世界。
幽人高卧崖藓边,野僧肯寄溪云外。
兔惊玉杵夜丁当,鸟嗽辟寒金琐碎。 -
102.《和野渡家园杂兴》 宋·卫宗武
谁谓野烧生,恶草不须薙。
为萧易成丛,滋蔓或布地。
不别小人俦,恐昧前贤意。
舞茵含晴曛,经带摇轻吹。
拂拂来野香,萋萋动幽思。
坐对一庭芳,煮茶消午睡。 -
103.《饶娥庙祀神歌》 宋·马廷鸾
我生之初尚无为,我生之后唐世衰。
有父溺死兮谁者怜之,呼天与地兮涕涟洏。
至险不测涛与风,至幽不仁鱼与龙,至孝不昧感即通。 -
104.《赵南康可斋築屋武康孟保园池乔木极有思致东》 宋·董嗣杲
东游英溪英,妙寄寒苦诗。
里社今有井,谁构亭覆之。
想彼异代贤,孤标夺葳蕤。
可斋出帝胄,结庐探幽奇。 -
105.《满庭芳 叹世》 元·马钰
行尸走骨,逐利争名。
伤神损气劳形。
镇日谩天昧地,不顾神明。
都缘为儿为女,惹尘劳、一向贪生。 -
106.《沁园春·世累尘情》 元·侯善渊
世累尘情,镇日昏沉,何时尽期。
被利名财色,相牵系,把天真昧却,一向愚痴。
好女娇儿,金枷玉*,锁绊缠绵没改移。
憨痴汉,积无边恶业,限到推谁。 -
107.《题澹山岩二首》 宋·项安世
此日纵自尔,此兴不可阑。
竹径滑拳局,芒鞋侧蹒跚。
南窥下阴洞,北望升天关。
鬼穴勇争觑,仙扃谁得{左木右上户下寰去宀}。 -
108.《用韵戏赵贯道买妾并呈郑舜举王有之二丈》 宋·陈棣
碧玉双簪两髻丫,满怀春恨正萌芽。
停桡空对无情水,倚槛谁邻解语花。
蚤与幽闺深领略,毋令狂客浪矜夸。
须知三昧非凡手,北苑知名第一家。 -
109.《归去来辞》 宋·陈普
归去来兮,吾生复何之。
故园三径在,桃李不成蹊。
台榭荒凉已无忧,阶除寂寞人已希。
胡飘飘而不返,将役役以奚为。 -
110.《登高临大江》 宋·方回
客思忽不乐,登高临大江。
风湍睇遥席,云岫思幽窗。
淮蒌昔未茁,庐瀑今已淙。
我本休官人,曷为栖是邦。 -
111.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
空劫默游,灵然破幽。
潮扬光燄珊瑚月,海缩波澜翡翠秋。
於世无求,随缘自由。
百千三昧门门事,潦倒俱胝一指头。 -
112.《宝镜篇》 明·王稚登
舒生宝镜草堂前,锦囊入手明月圆。
雪光辉辉照肝胆,流苏风飓朱绳县。
青铜千岁化玄玉,声如金磬清悠然。
龙文不断细如发,天吴海若纷纠缠。