-
1.《愚溪诗序》 唐·柳宗元
灌水之阳有溪焉,东流入于潇水。
或曰:冉氏尝居也,故姓是溪为冉溪。
或曰:可以染也,名之以其能,故谓之染溪。
予以愚触罪,谪潇水上。 -
2.《黄筌画金盆鸽孟蜀屏风者也一首》 宋·苏籀
孟氏观阙尝鲜新,虯虯栱桷翔青冥。
可怜当年百事足,鬼眼未遽窥高明。
铺首仓琅百楼耸,宝帘珠带关银屏。
风台露榭敞锦缬,朝朝暮暮吹竽笙。 -
3.《渊靓亭》 宋·黄伯固
江山无古今,阐发自我辈。
心期得地胜,有目皆一快。
负郭西缭川,众流翕以汇。
水光开三面,结屋此其最。 -
4.《奉和宫师相公流杯亭诗并太傅相公枢密太尉和》 宋·宋祁
筑岩春脉下飞泉,林阁留宾敞庆筵。
流水环阶智者乐,醇醪饮吏相君权。
和歌远属钧枢旧,禊帖间存爵里贤。
此地胜游谁复见,醉波深映六符天。 -
5.《和延州经略庞龙图八咏·供兵磑》 宋·宋祁
磑湍方电激,麯屑已云霏。
诚哉智者乐,力少功不赀。 -
6.《谏太宗十思疏》 唐·魏征
臣闻:求木之长者,必固其根本;欲流之远者,必浚其泉源;思国之安者,必积其德义。
源不深而望流之远,根不固而求木之长,德不厚而思国之治,臣虽下愚,知其不可,而况于明哲乎?人君当神器之重,居域中之大,将崇极天之峻,永保无疆之休。
不念居安思危,戒奢以俭,德不处其厚,情不胜其欲,斯亦伐根以求木茂,塞源而欲流长也。
(望国 一作:思国)
凡百元首,承天景命,莫不殷忧而道著,功成而德衰,有善始者实繁,能克终者盖寡。 -
7.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
8.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
9.《圬者王承福传》 唐·韩愈
圬之为技贱且劳者也。
有业之,其色若自得者。
听其言,约而尽。
问之,王其姓。 -
10.《梓人传》 唐·柳宗元
裴封叔之第,在光德里。
有梓人款其门,愿佣隙宇而处焉。
所职,寻、引、规、矩、绳、墨,家不居砻斫之器。
问其能,曰:“吾善度材,视栋宇之制,高深圆方短长之宜,吾指使而群工役焉。 -
11.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
12.《问说》 清·刘开
君子之学必好问。
问与学,相辅而行者也。
非学无以致疑,非问无以广识;好学而不勤问,非真能好学者也。
理明矣,而或不达于事;识其大矣,而或不知其细,舍问,其奚决焉?贤于己者,问焉以破其疑,所谓“就有道而正”也。 -
13.《潜夫咏》 宋·释智圆
有叟匿姓名,自号为潜夫。
潜身在云泉,潜心入虚无。
身心俱已潜,质直反若论。
智者谓之智,愚者谓之愚。 -
14.《送张洞推官赴永兴经略司》 宋·欧阳修
自古天下事,及时难必成。
为谋於未然,聪者或莫听。
患至而後图,智者有不能。
未远前日悔,可为来者铭。 -
15.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
16.《白乐天有渭上雨中独乐十余首仿渊明予寓宛丘》 宋·张耒
寒极则有暑,晦久则有明。
开辟迄今兹,此理信可凭。
炎炎者易灭,巍巍者必倾。
圣智无奈何,况此愚昏氓。 -
17.《法语》 宋·黄庭坚
兀然无事无改换,无事何须论一段。
真心无散乱,他事不须断。
过去已过去,未来何用算。
兀然无事何曾有,人唤向外觅工夫,总是痴顽汉。 -
18.《琵琶歌(寄管儿,兼诲铁山·此后并新题乐府)》 唐·元稹
琵琶宫调八十一,旋宫三调弹不出。
玄宗偏许贺怀智,段师此艺还相匹。
自后流传指拨衰,昆仑善才徒尔为。 -
19.《乐府杂曲·鼓吹铙歌·高昌》 唐·柳宗元
麹氏雄西北,别绝臣外区。
既恃远且险,纵傲不我虞。
烈烈王者师,熊螭以为徒。
龙旂翻海浪,馹骑驰坤隅。 -
20.《书遗文后》 唐·僧凤
苦哉黑闇女,乐矣功德天。
智者俱不受,愚夫纳二边。
我奉能仁教,归依弥勒前。
愿阐摩诃衍,成就那罗延。