-
1.《春望》 唐·林滋
春海镜长天,青郊丽上年。
林光虚霁晓,山翠薄晴烟。
气暖禽声变,风恬草色鲜。
散襟披石磴,韶景自深怜。 -
2.《寓舍闻禽声》 宋·陆游
日暖林梢鹎鵊鸣,稻陂无处不青青。
老农睡足犹慵起,支枕东窗尽意听。 -
3.《花犯·谢黄复庵除夜寄古梅枝》 宋·吴文英
翦横枝,清溪分影,翛然镜空晓。
小窗春到。
怜夜冷孀娥,相伴孤照。
古苔泪锁霜千点,苍华人共老。 -
4.《禽言十咏·百舌》 宋·姚勉
百禽巧作百种音,一禽却学百种禽。
晴风暖日意自乐,圆吭变换皆清吟。
多能不如止一得,多言不如止一兽。
一朝闭口不敢声,莫有谗人在君侧。 -
5.《秋晴园中山禽绝多有感而赋》 宋·陆游
九日秋阴一日晴,山禽应喜我闲行。
幽吭弄暖闲相命,劲翮凌风远有声。
熟果啄余看核堕,细枝衔得欲巢成。
名园美荫不飞去,似比交朋犹有情。 -
6.《声声慢(和吴梦窗赋梅)》 宋·吴潜
挨晴拶暖,载酒呼朋,夷犹东圃西园。
绿萼枝头,两三初破轻寒。
平生自甘寂寞,占冷妆、不为人妍。
林逋去,问影疏香暗,谁赋其间。 -
7.《雪中闻墙外鬻鱼菜者,求售之声甚苦,有感三》 宋·范成大
忧渴焦山业海深,贪渠刀蜜坐成禽。
一身冒雪浑家暖,汝不能诗替汝吟。 -
8.《溪中早春》 唐·白居易
南山雪未尽,阴岭留残白。
西涧冰已消,春溜含新碧。
东风来几日,蛰动萌草坼。
潜知阳和功,一日不虚掷。 -
9.《莺出谷》 唐·刘庄物
幸因辞旧谷,从此及芳晨。
欲语如调舌,初飞似畏人。
风调归影便,日暖吐声频。
翔集知无阻,联绵贵有因。
喜迁乔木近,宁厌对花新。
堪念微禽意,关关也爱春。 -
10.《蓦山溪》 宋·张孝祥
雄风豪雨,时节清明近。
帘幕起轻寒,暖红炉、笑翻灰烬。
阴藏迟日,欲验几多长,绣工慵,围棋倦,香篆频销印。
茂林芳径,绿变红添润。 -
11.《大林寺》 宋·周敦颐
三月僧房暖,林花互照明。
路盘层顶上,人在半空行。
水色云含白,禽声谷应清。
天风拂襟袂,缥缈觉身轻。 -
12.《偶成》 宋·晁公溯
离离树影晓仍疏,寂寂禽声暖自呼。
雨垤蓄{米乍}来聚蚁,风檐坏网落悬蛛。
十年空诵归田赋,万里试披舆地图。
老向人间定何许,只今湖海更南隅。 -
13.《春暖郡圃散策三首》 宋·杨万里
春禽处处讲新声,细草欣欣贺嫩晴。
曲折遍穿花底路,莫令一步作虚行。 -
14.《自柘城还府马上》 宋·苏辙
春色无人见,兹行偶众先。
柳黄新过雨,麦绿稍铺田。
河润兼冰散,禽声向日圆。
城池高受雾,濉涣暖生烟。 -
15.《新岁雪示儿辈二首》 宋·曹勋
政恐东皋穑事悭,晓霞拥日作平安。
禽声便与知风暖,梅影潜摇碧砌寒。
幽谷定迁莺啭巧,芳郊滋喜燕泥乾。
吾君勤俭宽宵旰,富入仓箱亿兆看。 -
16.《新春雪霁坐郡圃池上二首》 宋·宋庠
溪上危堂堂下桥,腊馀春意卷寒飚。
烟催树色全疑染,暖逼禽声自学调。
封径老苔翻败锦,抱城空水皱轻绡。
茨山小隐归心动,坐想琼芝几陇苗。 -
17.《治圃杂书二十首》 宋·方回
今日春才暖,侵晨董莳耘。
禽声眠欲觉,花气梦先闻。
树络蜘蛛缕,泥锼{左月右旬}{左月右忍}纹。
乾坤无昼夜,生意自芸芸。 -
18.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
19.《齐桓晋文之事》 先秦·孟子及弟子
齐宣王问曰:“齐桓、晋文之事,可得闻乎?”孟子对曰:“仲尼之徒,无道桓、文之事者,是以后世无传焉,臣未之闻也。
无以,则王乎?”曰:“德何如则可以王矣?”曰:“保民而王,莫之能御也。
”曰:“若寡人者,可以保民乎哉?”曰:“可。
”曰:“何由知吾可也?”曰:“臣闻之胡龁曰:‘王坐于堂上,有牵牛而过堂下者,王见之,曰:“牛何之?”对曰:“将以衅钟。 -
20.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。