-
21.《松化为石(近闻金华山古松化为石)》 唐·齐己
盘根几耸翠崖前,却偃凌云化至坚。
乍结精华齐永劫,不随凋变已千年。
逢贤必用镌辞立,遇圣终将刻印传。
肯似荆山凿馀者,藓封顽滞卧岚烟。 -
22.《灵松歌》 唐·齐己
灵松灵松,是何根株。
盘擗枝干,与群木殊。
世眼争知苍翠容,薜萝遮体深朦胧。
先秋瑟瑟生谷风, -
23.《书法中最喜黄庭坚笔意因而有作》 清·乾隆
羲之称书圣,诸体无不有。
齐梁作者无,李唐推颜柳,惜哉世已远,赝者十之九。
宋元差可寻,翰墨出亲手。 -
24.《伯坚惠新茶绿橘香味郁然便如一到江湖之上戏》 宋·刘著
建溪玉饼号无双,双井为奴日铸降。
忽听松风翻蟹眼,却疑春雪落寒江。 -
25.《上后乐刘先生左史十首用襄阳诗两句行藏坚晚》 宋·程公许
前溪文续国,东溪学草玄。
补处自天授,绝韦待谁编。
渊源后溪水,脉络千载传。
兹事端不朽,松石同其坚。 -
26.《次韵胡少瀹题梁王山蟠松诗》 宋·刘倓
长松上捎日月宫,昂霄耸壑材甚雄。
不肯甘心卧云巘,有时见梦十八公。
汗颜血指,那知大匠自有体。
斩伐丁丁,朝夕聒人幽耳聋。 -
27.《题分宜上松晚香堂》 宋·沈庄可
魏公判相州,始作昼锦堂。
老圃秋色淡,自爱晚节香。
怡斋怀紫绶,得诰归故乡。
葺圃承祖志,构堂先庐傍。 -
28.《戏画古松真清斋前》 宋·王当
轮囷复离奇,不柏亦不栗。
吾庐非夏社,嘉树伊谁植。
刳心谢吹嘘,强骨余霹雳。
峥嵘历风霜,偃蹇岂朝夕。 -
29.《赠仲勉子文?此诗为黄庭坚作?》 宋·苏轼
雨昏南浦曾相对,雪满荆州喜再逢。
有子才如不羁马,知君心似后凋松。
闲看书册应多味,老傍人门想更慵。
何日晴轩观笔砚,一杯相属更従容。 -
30.《酬王督贤良松泉二诗其一·泉》 宋·王安石
宋兴古刹今长干,灵曜喜殿荒檀栾。
二泉相望弃不渫,西泉尚絫三石盘。
其流散漫为沮洳,稍集小砾生微澜。
车泉土梗久蔽塞,穿治乃见甃甓完。 -
31.《杂兴十首以贫坚志士节病长高人情为韵》 宋·陆游
昔我游庐山,夜遇东林雪,灰深火正熟,膏减灯半灭,童惊林虎过,僧惜涧松折。
至今每追想,可解肺肝热。
那知蓬山梦,忽继此清绝;殊胜苏子卿,餐毡持汉节。 -
32.《冬日读白集爱其贫坚志士节病长高人情之句作》 宋·陆游
郊居四十年,草木日夜长。
乔松已偃盖,稚松出蓁莽。
儒生学仁义,敢废自培养;郁郁栋梁姿,拔地当百丈。 -
33.《西壁画松》 宋·宋祁
数株森立写皴坚,霜骨鳞肤千万年。
秦帝从官徒自苦,取封不及大夫贤。 -
34.《子瞻诗句妙一世乃云效庭坚体盖退之戏效孟郊》 宋·黄庭坚
我诗如曹郐,浅陋不成邦。
公如大国楚,吞五湖三江。
赤壁风月笛,玉堂云雾窗。
句法提一律,坚城受我降。 -
35.《青松赠林子》 宋·欧阳修
青松生而直,绳墨易为功。
良玉有天质,少力磨与◇。
子诚怀美材,但未遭良工。
养育既坚好,英华充厥中。
於谁以成之,孟韩荀暨雄。 -
36.《寄松林长老》 宋·梅尧臣
大松五丈百岁余,小松五尺前时种。
俱有坚完不朽心,莫以今轻古为重。
东溪一片寒玉光,夜挂高枝何所用。 -
37.《送坚甫同年》 宋·文同
春风吹雪满西窗,此夜无人对酒缸。
若到杭州见苏子,为言常梦过松江。 -
38.《回龙寺松》 宋·洪咨夔
环蜀多宜柏,回龙独见松。
似惊前辈落,忽与故人逢。
水石清高骨,风霜老退容。
更须坚晚节,莫洿大夫封。 -
39.《次韵紫岩潘庭坚二首》 宋·白玉蟾
何人皮里有阳秋,谁绢能包得许羞。
早趁黄旧丞相押,莫空白了少年头。
既无顾恋於人已,便请清闲袖手休。
岂必来秦安汉后,始来寻个赤松游。 -
40.《圣泉寺松径》 宋·蔡襄
青松苒苒门前道,根氐坚牢颜色好。
鸣籁萧森风雨生,紫鳞开动龙蛇老。
天若有意别留种,百年其下无纤草。
雷霆绕绕雪霜重,劲节支扶不颠倒。