-
41.《次韵毛君烧松花六绝》 宋·苏辙
茅庵纸帐学僧眠,炉艺松花取易然。
唯有未能忘酒在,手倾金盏斗垂莲。
饼杂松黄二月天,盘敲松子早霜寒。
山家一物都无弃,狼籍干花最后般。 -
42.《次韵毛君烧松花六绝》 宋·苏辙
枯萼鳞皴不复坚,重重正似半开莲。
曾经樵舍砖炉见,未许邦君画合然。 -
43.《复次烟字韵后黄大临庭坚见寄二首》 宋·苏辙
水竹遮藏自一川,日高茅屋始炊烟。
犬牙舂米新秋後,麦粒烝茶欲社天。
冠盖只今成弃物,杉松他日记栽年。
定应笑我劳生在,卯睡闻呼衣为颠。 -
44.《复次烟字韵答黄大临庭坚见寄二首》 宋·苏辙
水竹遮藏自一川,日高茅屋始炊烟。
犬牙舂米新秋后,麦粒烝茶欲社天。
冠盖只今成弃物,杉松他日记栽年。
定应笑我劳生在,卯睡闻呼衣为颠。 -
45.《题君山爱松轩》 宋·李吕
青青窗外松,高下如羽盖。
不论霜雪晨,屹立风雨外。
深根养茯苓,千岁坐可待。
世情苦炎凉,一日几变态。
此物独坚贞,雅志在久耐。
清声万壑传,时奏庄生籁。 -
46.《和景纯栽松》 宋·韩维
论坚莫如松,言脆莫如葱。
坚脆卒同尽,无尽无如翁。 -
47.《谢韩秀才送松栽四首》 宋·冯时行
新拓藤萝住翠峦,移根千本到云端。
初乘雨露迎春种,便作云霄蔽日看。
岩穴从今增气象,伏苓可拟救衰残。
知君有意怜栖隐,更约坚身待岁寒。 -
48.《松石歌寿皇太子殿下》 宋·姜特立
万生总总各殊廪,中间变化通希夷。
大椿一万八千岁,蟠桃结实千年期。
虽云阅世最久远,要自与物同推移。
不如长松老为石,仙家旧家尤环奇。 -
49.《南岳万年松》 宋·徐照
所高无二丈,盘折数枝悬。
两树死一树,多年言万年。
节坚全化石,根蠹半盛泉。
便可招琴悟,相同把笔传。 -
50.《东松庵》 宋·岳珂
东松一建几经春,景物清幽匪俗邻。
曾识当年驻金节,尚存遗墨勒坚珉。
晚生不复究前烈,所幸犹来拂壁尘。
市虎欺天畴敢尔,东风回首一沾巾。 -
51.《乔松歌》 宋·王迈
华阳有乔松,直干千太强。
盘根据厚土,劲直凌秋霜。
不知种者谁,拱把由羲皇。
不受秦人封,铁立心慨慷。 -
52.《怀白石社尊师道坚》 宋·仇远
我思南山阳,谷神何绵绵。
松下笑相别,惚恍忘岁年。
寄我犹龙经,文字入幽玄。
终期白石顶,击竹歌游仙。 -
53.《题方竹杖松根枕二首》 宋·张镃
鹤骨何能尔,龙姿或果然。
锋棱四面峻,节操一生坚。
界纸书堪使,敲针钓最便。
从教方有碍,终不效规圆。 -
54.《得东南书报乱后东都故居犹存而州北松槚亦无》 宋·晁公溯
旄头光垂北风起,胡沙漫漫暗天地。
翠华清晓巡朔方,咸阳宫殿生荆杞。
胡儿解鞍留汉土,凝碧池头日歌舞。
一朝忽弃洪河南,来归舆图丞相府。 -
55.《青坚即事》 宋·葛绍体
老桧依庭下,青坚自旧名。
林深便静坐,径浅却幽深。
逗日分松色,迎风和竹声。
相韩亲匾字,相对有余清。 -
56.《后园双松》 宋·李复
群木喜春妍,凋落寒霜苦。
昂藏两大夫,森然须鬣古。
坚姿不可回,正色少媚妩。
清风发好音,和气琴中语。 -
57.《南山松柏章》 宋·释文珦
松柏何天矫,南山何崚嶒。
松柏有常性,南山不骞崩。
南山人所仰,松柏人所承。
寻常部娄间,琐琐唯薪蒸。
彼无高志徒,眡此宜自懲。
坚守岁寒操,亦当慎修凭。 -
58.《青松篇》 宋·释文珦
西山有孤松,亭亭高百尺,冰雪屡凌厉,难变青青色。
东园盛桃李,摇艳矜春容。
少皞布秋律,扫地无遗踪。 -
59.《次韵山甫松石》 宋·舒岳祥
浮荣流潦一盈科,独此坚贞岁月多。
入土同时成琥珀,为槎何日到天河。
英灵翰是随星陨,磥砢谁能把剑磨。
今日尚疑龙蜕骨,当年曾见鹤成窠。 -
60.《岩松》 宋·杨时
婆娑千尺倚岩巅,隐隐虬姿拂远烟。
尤喜地灵泉脉润,独愁天阔昼阴偏。
孤根碍石盘弥固,直干凌霜老益坚。
臃肿不须逢匠伯,散材终得尽天年。