-
261.《次韵章传道喜雨(祷常山而得·)》 宋·苏轼
去年夏旱秋不雨,海畔居民饮咸苦。
今年春暖欲生蝝,地上戢戢多于土。
预忧一旦开两翅,口吻如风那肯吐。
前时渡江入吴越,布阵横空如项羽。 -
262.《代书》 宋·黄庭坚
阿熊去我时,秋暑削甘瓜。
离别日月除,莲房倒箭靫。
得书报平安,肥字如栖鸦。
汝才跃炉金,自必为镆鋣。 -
263.《感竹吟》 元·王冕
云溪老竹持苦节,玉质萧森出岩穴。
苍苍古色谁为摩?凛凛清风自然别。
劲直不肯降雪霜,潇洒不肯栖凤凰。
愿杀长身载经籍,要为吾道垂休光。 -
264.《送京西提点刑狱张驾部》 宋·欧阳修
太华之松千岁青,尝闻其下多茯苓。
地灵山秀草木异,往往变化为人形。
神仙不欲世人采,覆以云气常冥冥。
台郎何年得真诀,服饵既久毛骨清。 -
265.《和绮翁游齐山寺次其韵》 宋·梅尧臣
苍山南望截云烟,中有绀宇通诸天。
长桥直度清溪水,寒湖收潦旷平田。
古木阴森大堤上,千峰浓淡高楼前。
龙笋未迸角出缩,虎石乱踞筋拳挛。 -
266.《资道俾予赋试剑山诗马上承命作》 宋·晁说之
青山群若好,此山何清特。
如见孙登辈,高耸不可及。
山神亦喜我,轻风鸣马勒。
马上欲高哦,才窘开口涩。 -
267.《送僧觉归上饶》 宋·毛滂
上士垂暮年,不受烦恼攻。
欲修沙门果,坐怪须发空。
言有摩尼珠,自照迷妄踪。
当来滞碍心,如以巨物舂。 -
268.《送琳老还大明山》 宋·苏辙
身老与世疏,但有世外缘。
五年客江西,扫轨谢往还。
依依二三老,示我马祖禅。
身心忽明旷,不受垢污缠。 -
269.《送琳长老还大明山》 宋·苏辙
身老与世疏,但有世外缘。
五年客江西,扫轨谢往还。
依依二三老,示我马祖禅。
身心忽明旷,不受垢污缠。 -
270.《吕丞相生日》 宋·吴芾
日躔析木当良月,辰象煌煌森罗列。
勿惊昴宿下天来,果向明时作人杰。
巍巍德望冠簪缨,鲁国真儒独擅名。
五百年来世希有,端为社稷万人生。 -
271.《用元韵答汪广文》 宋·王炎
十丈花开玉井峰,藤萝亦附灌木丛。
可怜浮食不根着,南北羁旅如燕鸿。
倦飞欲返返未得,梦魂时绕三径松。
故人相见发孤笑,执热一濯清穆风。 -
272.《和张孟阜寻梅韵》 宋·陈傅良
平生拙状物,出语辄自咍。
久欲颂梅花,恒恐累纸写不该。
羡子年少气豪每,诗筒往往岁一来。
语不惊人生意不止,笔力待尽千松煤。 -
273.《中岩文老和予游字韵见寄用韵为报》 宋·晁公溯
我虽券内士,常思方外游。
未见夫铁脚,况逢钁头。
癯然只树老,隐此阴崖幽。
修竹不知夏,青松不知秋。 -
274.《偶然作六首》 唐·王维
楚国有狂夫,茫然无心想。
散发不冠带,行歌南陌上。
孔丘与之言,仁义莫能奖。
未尝肯问天,何事须击壤。 -
275.《贻阎处士防卜居终南》 唐·储光羲
春风摇杂树,言别还江汜。
坚冰生绿潭,又客三千里。
兆梦唯颜色,悬情乃文史。
涤耳贵清言,披欢迟玉趾。 -
276.《陈情赠友人》 唐·李白
延陵有宝剑,价重千黄金。
观风历上国,暗许故人深。
归来挂坟松,万古知其心。
懦夫感达节,壮士激青衿。 -
277.《上嘉州青衣山中峰,题惠净上人幽居,寄兵部杨郎中》 唐·岑参
青衣谁开凿,独在水中央。
浮舟一跻攀,侧径缘穹苍。
绝顶诣老僧,豁然登上方。
诸岭一何小,三江奔茫茫。 -
278.《三川观水涨二十韵》 唐·杜甫
我经华原来,不复见平陆。
北上唯土山,连山走穷谷。
火云无时出,飞电常在目。
自多穷岫雨,行潦相豗蹙。 -
279.《罢秩后入华山采茯苓逢道者》 唐·李益
委绶来名山,观奇恣所停。
山中若有闻,言此不死庭。
遂逢五老人,一谓西岳灵。
或闻樵人语,飞去入昴星。 -
280.《秋怀诗十一首》 唐·韩愈
窗前两好树,众叶光薿薿.秋风一拂披,策策鸣不已。
微灯照空床,夜半偏入耳。
愁忧无端来,感叹成坐起。
天明视颜色,与故不相似。