-
21.《书王定国所藏烟江叠嶂图(王晋卿画)》 宋·苏轼
江上愁心千叠山,浮空积翠如云烟。
山耶云耶远莫知,烟空云散山依然。
但见两崖苍苍暗绝谷,中有百道飞来泉。
萦林络石隐复见,下赴谷口为奔川。 -
22.《过兰亭有感》 元·王冕
东晋风流安在哉?烟岚漠漠山崔嵬。
衰兰无苗土花盛,长松落雪孤猿哀。
满地斜阳似无主,昏风不独黄鹂语。
当时诸子已寂寥,真本兰亭在何许?欹檐老树缘女萝,崩崖断壁青相磨。 -
23.《题画二首》 明·唐寅
长松落阴满苍苔,四面轩窗向水开。
何限晚凉消不得,隔溪分看待人来。 -
24.《戈阳道中》 宋·赵汝鐩
千里叹行役,今朝方半途。
橘肥霜后颗,松落雨中须。
店妪当垆问,官人要酒无。
忻逢扫愁帚,沽了又还沽。 -
25.《寄子堂》 宋·舒岳祥
欲出一雨隔,相违十日强。
鼠过松落粉,雉步麦摇芒。
酒尽夜难过,书清日自长。
羊求三迳约,来往莫相忘。 -
26.《琴曲歌辞·风入松歌》 唐·皎然
西岭松声落日秋,千枝万叶风飕飗.美人援琴弄成曲,写得松间声断续。
声断续,清我魂,流波坏陵安足论。
美人夜坐月明里,含少商兮照清徵。 -
27.《题张老松树》 唐·宋之问
岁晚东岩下,周顾何凄恻。
日落西山阴,众草起寒色。
中有乔松树,使我长叹息。
百尺无寸枝,一生自孤直。 -
28.《孤松篇》 唐·刘希夷
蚕月桑叶青,莺时柳花白。
澹艳烟雨姿,敷芬阳春陌。
如何秋风起,零落从此始。
独有南涧松,不叹东流水。 -
29.《山行见孤松成咏》 唐·张宣明
孤松郁山椒,肃爽凌清霄。
既挺千丈干,亦生百尺条。
青青恒一色,落落非一朝。
大厦今已构,惜哉无人招。
寒霜十二月,枝叶独不凋。 -
30.《听弹风入松阕赠杨补阙》 唐·王昌龄
商风入我弦,夜竹深有露。
弦悲与林寂,清景不可度。
寥落幽居心,飕飗青松树。
松风吹草白,溪水寒日暮。
声意去复还,九变待一顾。
空山多雨雪,独立君始悟。 -
31.《听弹风入松阕赠杨补阙》 唐·王昌龄
商风入我弦,夜竹深有露。
弦悲与林寂,清景不可度。
寥落幽居心,飕飗青松树。
松风吹草白,溪水寒日暮。
声意去复还,九变待一顾。
空山多雨雪,独立君始悟。 -
32.《登松江驿楼北望故园》 唐·刘长卿
泪尽江楼北望归,田园已陷百重围。
平芜万里无人去,落日千山空鸟飞。
孤舟漾漾寒潮小,极浦苍苍远树微。
白鸥渔父徒相待,未扫欃枪懒息机。 -
33.《将游衡岳,过汉阳双松亭,留别族弟浮屠谈皓》 唐·李白
秦欺赵氏璧,却入邯郸宫。
本是楚家玉,还来荆山中。
丹彩泻沧溟,精辉凌白虹。
青蝇一相点,流落此时同。 -
34.《五松山送殷淑》 唐·李白
秀色发江左,风流奈若何。
仲文了不还,独立扬清波。
载酒五松山,颓然白云歌。
中天度落月,万里遥相过。
抚酒惜此月,流光畏蹉跎。
明日别离去,连峰郁嵯峨。 -
35.《戏为双松图歌(韦偃画)》 唐·杜甫
天下几人画古松,毕宏已老韦偃少。
绝笔长风起纤末,满堂动色嗟神妙。
两株惨裂苔藓皮,屈铁交错回高枝。 -
36.《凭韦少府班觅松树子》 唐·杜甫
落落出群非榉柳,青青不朽岂杨梅。
欲存老盖千年意,为觅霜根数寸栽。 -
37.《千松岭》 唐·顾况
终日吟天风,有时天籁止。
问渠何旨意,恐落凡人耳。 -
38.《松鹤》 唐·戴叔伦
雨湿松阴凉,风落松花细。
独鹤爱清幽,飞来不飞去。 -
39.《送同落第者东归》 唐·李益
东门有行客,落日满前山。
圣代谁知者,沧洲今独还。
片云归海暮,流水背城闲。
余亦依嵩颍,松花深闭关。 -
40.《松下雪》 唐·司空曙
不随晴野尽,独向深松积。
落照入寒光,偏能伴幽寂。