-
1.《寄画松僧》 唐·王建
天香寺里古松僧,不画枯松落石层。
最爱临江两三树,水禽栖处解无藤。 -
2.《衰松》 唐·孟郊
近世交道衰,青松落颜色。
人心忌孤直,木性随改易。
既摧栖日干,未展擎天力。
终是君子材,还思君子识。 -
3.《北山移文》 南北朝·孔稚珪
钟山之英,草堂之灵,驰烟驿路,勒移山庭:夫以耿介拔俗之标,萧洒出尘之想,度白雪以方洁,干青云而直上,吾方知之矣。
若其亭亭物表,皎皎霞外,芥千金而不眄,屣万乘其如脱,闻凤吹于洛浦,值薪歌于延濑,固亦有焉。
岂期终始参差,苍黄翻覆,泪翟子之悲,恸朱公之哭。
乍回迹以心染,或先贞而后黩,何其谬哉!呜呼,尚生不存,仲氏既往,山阿寂寥,千载谁赏!世有周子,隽俗之士,既文既博,亦玄亦史。 -
4.《覆舟山临望》 明·顾源
覆舟山头霁景明,长松落落厓石平。
回峦秀岭低复昂,传闻此地为台城。
南望建章宫,佳气何郁葱。
秦淮树中流,遥与宫门通。 -
5.《赠庵僧》 宋·陈松龙
独羡为僧者,尘缘不到门。
采薪松落子,移径竹生孙。
古井汲云气,寒山招月魂。
犹怜生死海,应□出前村。 -
6.《朐冈行赠迟户部兼简冯汝强伯仲》 明·陆粲
君不见朐山之冈矗立千万重,高者盘躩如虬龙,下者偃蹇
蹲踞如貔熊。
中起双尖屹相向,青天突兀安屏障。
灵栖仙宅信孤迥,碧涧红泉亦清壮。 -
7.《朱泽民山水》 明·沈周
睢阳老人营丘徒,意匠妙绝绝代无。
为留清气在天地,便就片纸开江湖。
长松落叶风细细,幽构萦萝倚江住。
壁虎书鱼荡水光,老屋疏茅通雨气。 -
8.《送黄纪事济》 未知·王偁
宝剑双辘轳,锷吐青芙蓉。
临歧一脱赠,恍若腾蛟龙。
君行感我怀,起视云海空。
百年阅幻境,万里吹飞蓬。 -
9.《吕宗卿以病谢客明日约饭则予行矣诗以代简》 宋·方岳
长松落落雪霜姿,欲往欲之我所思。
剥啄始知摩诘病,推敲谁话贾僧诗。
可羞吾事蚊虻等,坐失先生鸡黍期。
细雨断云秋晚路,此情犹有菊花知。 -
10.《衡茅》 宋·释文珦
衡茅隐翠层,聊以尽残形。
得性非常道,忘言是此经。
孤标松落落,晚节竹青青。
此外非吾事,来言总不听。