-
61.《题子侄书院双松》 唐·曹唐
自种双松费几钱,顿令院落似秋天。
能藏此地新晴雨,却惹空山旧烧烟。
枝压细风过枕上,影笼残月到窗前。
莫教取次成闲梦,使汝悠悠十八年。 -
62.《题松江驿》 唐·方干
便向中流出太阳,兼疑大岸逼浮桑。
门前白道通丹阙,浪里青山占几乡。
帆势落斜依浦溆,钟声断续在沧茫。
古今悉不知天意,偏把云霞媚一方。 -
63.《西蜀净众寺松溪八韵兼寄小笔崔处士》 唐·郑谷
松因溪得名,溪吹答松声。
缭绕能穿寺,幽奇不在城。
寒烟斋后散,春雨夜中平。
染岸苍苔古,翘沙白鸟明。 -
64.《松》 唐·郑谷
下视垂杨拂路尘,双峰石上覆苔文。
浓霜满径无红叶,晚日高枝有白云。
春砌花飘僧旋扫,寒溪子落鹤先闻。
那堪寂寞悲风起,千树深藏李白坟。 -
65.《和陆拾遗题谏院松》 唐·吴融
落落孤松何处寻,月华西畔结根深。
晓含仙掌三清露,晚上宫墙百雉阴。
野鹤不归应有怨,白云高去太无心。
碧岩秋涧休相望,捧日元须在禁林。 -
66.《松江晚泊》 唐·吴融
树远天疑尽,江奔地欲随。
孤帆落何处,残日更新离。
客是凄凉本,情为系滞枝。
寸肠无计免,应只楚猿知。 -
67.《晚泊松江》 唐·吴融
落日停桡古渡边,古今踪迹一苍然。
平沙尽处云藏树,远吹收来水定天。
正困东西千里路,可怜潇洒五湖船。
如何不及前贤事,却谢鲈鱼在洛川。 -
68.《述松》 唐·王贞白
远谷呈材干,何由入栋梁。
岁寒虚胜竹,功绩不如桑。
秋露落松子,春深裛嫩黄。
虽蒙匠者顾,樵采日难防。 -
69.《再到洪州望西山(松常栖此山)》 唐·曹松
洪州向西顾,不忍暂忘君。
记得瀑泉落,省同幽鸟闻。
一回经雨雹,长有剩风云。
未定却栖息,前头江海分。 -
70.《宿成都松溪院》 唐·李洞
松持节操溪澄性,一炷烟岚压寺隅。
翡翠鸟飞人不见,琉璃瓶贮水疑无。
夜闻子落真山雨,晓汲波圆入画图。
尘拥蜀城抽锁后,此中犹梦在江湖。 -
71.《灵溪老松歌》 唐·卢士衡
灵溪古观坛西角,千尺鳞皴栋梁朴。
横出一枝戛楼阁,直上一枝扫寥廓。
白石苍苔拥根脚,月明风撼寒光落。 -
72.《松》 唐·廖匡图
曾于西晋封中散,又向东吴作大夫。
浓翠自知千古在,清声谁道四时无。
枝柯偃后龙蛇老,根脚盘来爪距粗。
直待素秋摇落日,始将凡木斗荣枯。 -
73.《松》 唐·廖匡图
曾于西晋封中散,又向东吴作大夫。
浓翠自知千古在,清声谁道四时无。
枝柯偃后龙蛇老,根脚盘来爪距粗。
直待素秋摇落日,始将凡木斗荣枯。 -
74.《送钟员外(赋松)》 唐·谢仲宣
送人多折柳,唯我独吟松。
若保岁寒在,何妨霜雪重。
森梢逢静境,廓落见孤峰。
还似君高节,亭亭鲜继踪。 -
75.《西池落泉联句》 唐·裴度
东阁听泉落,能令野兴多。
——行式
散时犹带沫,淙处即跳波。
——裴度 -
76.《松》 唐·无可
枝干怪鳞皴,烟梢出涧新。
屈盘高极目,苍翠远惊人。
待鹤移阴过,听风落子频。
青青寒木外,自与九霄邻。 -
77.《风入松》 唐·皎然
西岭松声落日秋,千枝万叶风飗飗.美人援琴弄成曲,写得松间声断续。
声断续,清我魂。
流波坏陵安足论, -
78.《和杨使君游赤松山》 唐·贯休
为郡三星无一事,龚黄意外扳乔松。
日边扬历不争路,云外苔藓须留踪。
溪月未落漏滴滴,隼旟已入山重重。 -
79.《赠曹松先辈》 唐·齐己
今岁赴春闱,达如夫子稀。
山中把卷去,榜下注官归。
楚月吟前落,江禽酒外飞。
闲游向诸寺,却看白麻衣。 -
80.《送王秀才往松滋夏课》 唐·齐己
松滋闻古县,明府是诗家。
静理馀无事,欹眠尽落花。
江光摇夕照,柳影带残霞。
君去应相与,乘船泛月华。