-
121.《云泉亭》 宋·李昴英
绝顶郁其前,寒崖喷玉泉。
亭成山补阙,境胜我搀先。
树杪江天接,榕根石磴悬。
赏心遂连日,合为智仙传。 -
122.《送黄少孺远游》 宋·陈著
慈溪先生擅天章,胸中奎壁躔诸郎。
君生坐后秀愈卓,骨骼昂昂气扬扬。
黄金满籯父训重,青简插架家传光。
九经本也末百氏,一目谁如我百行。 -
123.《用前人代二子用前韵来谢韵》 宋·陈著
苍苍本无为,乌兔争飞驰。
今日为何日,谁叩和与羲。
举目万感集,秋风黍离离。
人生能几何,梦境蛛营丝。 -
124.《横峰港》 宋·董嗣杲
日落大江浒,苦无多人烟。
风湍鸣耳根,饥雁声相联。
雪止月未上,境界太古前。
天低平接水,水远遥粘天。 -
125.《茉莉花》 宋·董嗣杲
雪缀柔枝冷未融,暗销尘境暑威隆。
根从海国分灵种,花逐仙娥下蕊宫。
珠络香悬风紧处,玉壶人在月明中。
直须第四番开过,都洒秋愁落翠丛。 -
126.《舟上感兴》 宋·董嗣杲
饭时发雷江,倏已泊东流。
南北两岸雪,荡此无根舟。
远山失翠眉,近山生白头。
冻极方徯晴,云冱含雨羞。 -
127.《用元韵答詹望之》 宋·王炎
随牒久浮食,弛担来卜居。
鹪鹩一枝足,不羡飞天池。
盥濯朱墨手,拂蠹理故书。
识字非子云,下帷惭仲舒。 -
128.《满庭芳 赠于九皋先生》 元·马钰
休言百岁,七十者稀。
那更不测。
闲想妻男,自己总是行尸。
眼前荣华境界,是昏迷、性命根基。 -
129.《病榻闻鸠》 当代·钱钟书
报晴吭滑一鸠呼,卧榻昏腾醒病夫。
绿润意根生草木,清冷胸境拓江湖。
栖梁久绝呢喃燕,啄屋应多腷膊乌。
恼煞夷场嚣十里,可容长着此声无。 -
130.《湖居感伤》 宋·释智圆
迷真渺无始,飘业产钱唐。
外族宗南郡,门风祖偃王。
微缘先劫种,宿习妙龄彰。
父母怜多病,亲实怪异常。 -
131.《安福殿千叶双头并枝白牡丹歌》 宋·宋庠
三月春风满瑶水,珍丛瑞薄纷难纪。
皭若兹花四照中,扬蕤独茂千龄祉。
千龄丕应在重葩,双吐琼房彰协华。
秀跗即镂平台雪,宝艳宁争台岭霞。 -
132.《宿鹿门寺》 宋·宋庠
宝刹翔鸳地,灵祠刻鹿门。
天风奏林籁,海日破岩昏。
转眩三休阁,庄严两足尊。
峰回徒觉秀,瀑远不知源。 -
133.《赠传法光梵二大卿兼述译场之盛》 宋·宋庠
梵劫扶皇历,高才会圣门。
五天真释种,三国旧王孙。
译诂生知慧。
卿联万户恩。 -
134.《忠州》 宋·项安世
耕凿林庐满四山,人家境象极宽閒。
不妨五马云根住,小市孤城自掩关。 -
135.《苕溪僧妙询于其所居净域开小轩楚僧举季若为》 宋·王铚
一性本为明,返为群物迷。
境净皆径山,心清即苕溪。
启扉迥临湖,湖宽觉天低。
花木春艳艳,松竹凉凄凄。 -
136.《题惠安寺增胜堂》 宋·王铚
心是华严境,圆机更善根。
一尘犹可见,十胜不为繁。
放鹤扫松迳,呼猿开竹门。
妙高峰顶住,客到亦忘言。 -
137.《入峡诗》 宋·张嵲
微王大峡何峥嵘,叠嶂层峦碍飞鸟。
石壁排空何可凿,拽云蒸雾无昏晓。
凝思天地始胚胎,清川一道何从来。
联峰既非巨灵擘,绝岸不闻神禹开。 -
138.《呈尤侍郎陆礼部》 宋·张镃
今春少晴天,雨声常绵延。
晓来羲车展云出,射我屋瓦生苍烟。
忆昔既冠时,壮志平幽燕。
先王手扶太极起,余事未竟骑星躔。 -
139.《病中闻伯量相访寄之二首》 宋·裘万顷
我屋修竹根,身閒境逾静。
维摩本无心,谁令示人病。
夕阳耿疎林,影落莓苔径。
佇立有所怀,高人傥乘兴。 -
140.《蒙泉行》 宋·赵汝鐩
二十年前客中都,壁间谁挂蒙泉图。
天造地设有如此,果若所画疑蓬壶。
御风来游洞庭北,此境突兀眼前出。
荆门之外天下稀。